Οσο για τη θέση του ρυθμιστή, αυτή, παρόλο που κάθε φορά ανήκει στους Κούρδους, φέτος αμφισβητείται. Ο λόγος είναι η καλή πορεία του Αλάουι στα κουρδικά εδάφη και η κουρδική αντιπολίτευση, το κόμμα της «Αλλαγής».Η εκλογική διαδικασία ήταν καθαρά θρησκευτική και τα αποτελέσματα το ίδιο. Ολοι, ωστόσο, εύχονται το διάστημα να είναι βραχύ, ώστε να μην ξανακυλήσει η χώρα στη βία.

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΑΚΡΗ[email protected]

Οι Ιρακινοί ψήφισαν και ακόμη αναμένουν τα τελικά αποτελέσματα της ψήφου τους, τα οποία όμως, όταν ανακοινωθούν, θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Οι υποψήφιοι θα τα αμφισβητήσουν κι έτσι θα τα οδηγήσουν στην κρίση του δικαστηρίου. Κι αυτό, διότι οι βασικοί διεκδικητές της νίκης των βουλευτικών εκλογών τα πήγαν καλά. Με το σιίτη Νουρί αλ Μαλίκι της συμμαχίας «Κατάσταση Δικαίου» και τον πρώην πρωθυπουργό Ιγιάντ Αλάουι με την Ιρακίγια του -που έχει συγκεντρώσει πολλούς κοσμικούς σιίτες- να τερματίζουν, οι αναλυτές βλέπουν πιθανά μερικά σενάρια ως προς την επόμενη μέρα της χώρας.

Ενα σενάριο είναι να διαρκέσουν μήνες οι διαπραγματεύσεις. Στην περίπτωση αυτήν κανείς δεν αποκλείει την έξαρση της βίας, αν το κενό εξουσίας διατηρηθεί για καιρό. Δεν αποκλείεται μάλιστα και η προσπάθεια γειτονικών χωρών να επηρεάσουν έμμεσα την κατάσταση, με το Ιράν να ενισχύει τους σιίτες και οι χώρες του Κόλπου τους σουνίτες. Οι πολιτικές δυνάμεις ίσως σκεφτούν την περίπτωση συμβιβασμού και ορίσουν έναν υποψήφιο τον οποίο θα μπορούν να ελέγχουν. Οι αναλυτές βλέπουν στο σενάριο αυτό τη συνταγή για περισσότερα επεισόδια. Το 2005 πέρασαν 5 μήνες για να σχηματιστεί κυβέρνηση κι ακολούθησαν δύο χρόνια θρησκευτικής βίας. Αν οι σιίτες συνεργαστούν και παραμερίσουν τον Αλάουι, τότε οι σουνίτες που ψήφισαν την Ιρακίγια θα αντιδράσουν.

Ενα δεύτερο σενάριο είναι να διατηρηθεί η συμμαχία του Μαλίκι κερδίζοντας καθαρά τις εκλογές, χρησιμοποιώντας το σύνθημα του νόμου και της τάξης, παίρνοντας με το μέρος της και όσους απεύχονται τη θρησκευτική βία. Προηγείται σε 7 από τις 18 περιφέρειες αλλά έχει αποδυναμωθεί από τις βομβιστικές επιθέσεις και την αποφασιστικότητα των αντιπάλων του να τον νικήσουν. Ωστόσο, αν κερδίσει τη λαϊκή ψήφο, τότε δύσκολα θα υποχρεωθεί να φύγει. Ισως προσπαθήσει να συμμαχήσει με την Ιρακινή Εθνική Συμμαχία -τη σιιτική αντίπαλό του, κίνηση που θα τον φέρει όμως σε αντιπαράθεση με τους βασικούς υποστηρικτές του, το Ανώτερο Ισλαμικό Ιρακινό Συμβούλιο και το κίνημα του Μοκτάντα αλ Σαντρ, οι οποίοι τα πήγαν πολύ καλά στη Βαγδάτη. Αλλιώς, μπορεί να επιχειρήσει συμμαχία με το Σουνιτικό Μέτωπο Συμφωνίας. Στην περίπτωση αυτή θα είναι σημαντικό να κερδίσει και τους Κούρδους, αλλά για να συμβεί αυτό απαιτούνται μεγάλες υποχωρήσεις, καθώς οι Κούρδοι είναι έξαλλοι με τους χειρισμούς του σε ό,τι αφορά τα διαφιλονικούμενα ημιαυτόνομα κουρδικά εδάφη και τα πετρελαϊκά συμβόλαια που η κυβέρνηση θεωρεί παράνομα.

Ενα τρίτο σενάριο είναι η Ιρακίγια να κερδίσει τη λαϊκή ψήφο και να δώσει στον Αλάουι την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Εχοντας μειώσει ο Αλάουι τις εθνικιστικές κορόνες, μπορεί να συνασπιστεί με τον καθένα. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση η κυβέρνησή του θα είναι εύθραυστη. Λέγεται πως έχει βελτιώσει τις σχέσεις του με το Ιράν και μπορεί να έρθει σε επαφή με την Ιρακινή Εθνική Συμμαχία. Αυτό όμως θα εξοργίσει τους Κούρδους που επίσης τον στηρίζουν.

Οσο για τη θέση του ρυθμιστή, αυτή, παρόλο που κάθε φορά ανήκει στους Κούρδους, φέτος αμφισβητείται. Ο λόγος είναι η καλή πορεία του Αλάουι στα κουρδικά εδάφη και η κουρδική αντιπολίτευση, το κόμμα της «Αλλαγής».Η εκλογική διαδικασία ήταν καθαρά θρησκευτική και τα αποτελέσματα το ίδιο. Ολοι, ωστόσο, εύχονται το διάστημα να είναι βραχύ, ώστε να μην ξανακυλήσει η χώρα στη βία.