της Ελίνας Γαληνού
Η αναγκαιότητα λήψης δραστικών μέτρων που θα βελτιώσουν την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ήταν κάτι δεδομένο και επιτακτικό. Στον έλεγχο του δημοσίου χρέους και στην τόνωση της παραγωγικότητας, επικεντρώθηκαν άλλωστε οι βασικές συμβουλές του κ. Ολι Ρέν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Οπως είπε και ο ίδιος (εκτός από τις ευχές του για καλό κουράγιο),” εμπιστεύεται την επιχειρηματικότητα των Ελλήνων και πιστεύει ότι μέσω αυτής θα κατορθώσουμε να βγούμε από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει…”
Σκληρά και επώδυνα λοιπόν τα μέτρα-άλλωστε αυτό ήταν αναμενόμενο, όμως σε τι ωφελεί το πνεύμα τρομοκρατικής κινδυνολογίας που συνοδεύει την ανακοίνωσή τους; Μήπως το συνέστησε και αυτό η Ευρωπαική Ενωση; Μάλλον όχι. Διότι εάν η κυβέρνηση θεωρεί ότι ο κόσμος πρέπει τελικά να τρομάξει για να συμμορφωθεί καλύτερα, μάλλον αστοχεί. Καλή η συνειδητοποίηση της κατάστασης, αλλά όχι και ο πανικός που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί ως και να επιταχύνει την καταστροφή. Και τα επώδυνα μέτρα που είναι άλλωστε αναγκαία, θα πρέπει να επιλέγονται με κριτήριο τις προοπτικές μακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητάς τους. Ετσι, θα τεθούν και σωστές προτεραι-ότητες ώστε να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος…
Για παράδειγμα, η αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας που εκτός των άλλων προβλημάτων έχει αποδειχτεί από τους ανασταλτικότερους παράγοντες στην παραγωγικότητα και επιχειρηματικότητα, θα έπρεπε να αποτελεί μια από τις βασικότερες προτεραιότητες της κυβέρνησης. Η δαιδαλώδης γραφειοκρατία της Δημόσιας Διοίκησης, απομυζά σημαντικούς πόρους της Οικονομίας, όντας παράλληλα άκρως επιβαρυντική για τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και για τις τρέχουσες υποχρεώσεις κάθε πολίτη. Εχει επισημανθεί ότι πολλές από τις ισχύουσες γραφειοκρατικές διαδικασίες είναι εντελώς περιττές και χρονοβόρες. Οταν ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας πρέπει να υποστεί μια γραφειοκρατική περιπέτεια που θα διαρκέσει τουλάχιστον έξη μήνες για να ανοίξει π.χ ένα κατάστημα, αυξάνονται τα έξοδά του ενώ καθυστερεί η απόσβεση του κεφαλαίου που δαπάνησε για το άνοιγμα της επιχείρησης.
Από την άλλη μεριά, η επικείμενη αύξηση του ΦΠΑ σε συνδυασμό με τις μισθολογικές περικοπές, θα καθηλώσουν περισσότερο την αγορά. Η αγοραστική δύναμη του κόσμου θα περιοριστεί απελπιστικά ενώ τα περιθώρια να τιθασευτούν οι τιμές θα μηδενιστούν. Εάν αυτό το μέτρο αποφασίστηκε με την προσδοκία να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, το αναμενόμενο “όφελος” θα αποδειχτεί πολύ πρόσκαιρο… Γιατί η λογική υπαγορεύει ότι με αυτά τα δεδομένα, θα επέλθει τέτοια εμπορική απραξία και τόση αποθάρρυνση στην επιχειρηματικότητα που θα καταδικάσουν την οικονομία μια ώρα αρχύτερα. Οσον αφορά την αύξηση του ΦΠΑ, θα μπορούσε να γίνει μια διάκριση μεταξύ ελαστικών και ανελαστικών δαπανών. Οι περικοπές στους μισθούς, θα μπορούσαν να γίνουν κατά αναλογικό ποσοστό. Και πριν απ΄όλα αυτά, χρειάζεται προ πάντων μια δραστική μεταρρύθμιση στον τρόπο λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης. Τα μέτρα που λαμβάνονται συγκυριακά και αποσπασματικά, χωρίς σχεδιασμό και προοπτική, μάλλον θα μεγεθύνουν το αδιέξοδό μας ενώ ο διαχεόμενος πανικός, θα επιφέρει καταστροφική ηττοπάθεια.