του Απόστολου Αποστολόπουλου
Κανείς δεν το εύχεται αλλά και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τα μέτρα μπορεί να αποτύχουν. Τι σημαίνει αποτυχία; Και να αλλάξουμε, θυσιαζόμενοι, και να βουλιάξουμε. Να μείνουμε πάνω στο βωμό της θυσίας, χωρίς θεό να μας σώσει την ύστατη ώρα, όπως την Ιφιγένεια. Να μείνουμε χαμηλόμισθοι, χωρίς σύνταξη, να ξεχάσουμε οριστικά ότι δουλεύουμε (ήδη τώρα) περισσότερες ώρες από τους ευρωπαίους της ζώνης του ευρώ. Το έπαθαν ήδη στην Αργεντινή όταν, με τις συμβουλές του ΔΝΤ, χρεοκόπησε η κάποτε υγιής βιομηχανία της. Και, δέκα χρόνια μετά, δεν λένε να συνέλθουν.

Αλλά εμείς δεν έχουμε βιομηχανία θα μου πείτε, έτσι για να γελάσει ο κάθε πικραμένος. Όσο για τους ευρωπαίους (όχι πλέον εταίρους αλλά επικυρίαρχους) λένε ότι πρέπει να μας βοηθήσουν τώρα που χτύπησε καμπανάκι για Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία…

Η αγωνία της χρεοκοπίας μας κάνει να ξεχνάμε ότι στόχος των σκληρών μέτρων είναι να δούμε κάποια στιγμή «φως στην άκρη του τούνελ». Θα το δούμε; Το πρώτο είναι ότι τελευταία ουδείς θέτει κάποιο χρονοδιάγραμμα. Προεκλογικά ο Καραμανλής μιλούσε για δυο σκληρά χρόνια και μετεκλογικά η κυβέρνηση τα έκανε τρία. Τώρα έχει ο θεός. Το δεύτερο είναι ότι ήδη μερικοί (λίγοι για την ώρα) λένε ότι με τέτοια μέτρα (που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες), η ανάπτυξη και η έξοδος από την κρίση δεν είναι ούτε για μεθαύριο ούτε για αντιμεθαύριο. Μόνο ο θεός ξέρει. Το τρίτο είναι ότι (όλο και περισσότεροι) φοβούνται πως η κρίση των ευρωπαϊκών οικονομιών βαθαίνει.

Δεν τιθασεύεται από τους «έντιμους και σώφρονες» αμερικανούς και δυτικοευρωπαίους που την προκάλεσαν. Και αυτοί οι παγκοσμιοποιημένοι, εγχώριοι και ξένοι, τζογαδόροι κατηγορούν εμάς, τα «τσιράκια», ότι τους παρασέρνουμε στην πτώχευση. Το τέταρτο είναι ότι κάποιοι θυμήθηκαν ξαφνικά την προ ετών «οδηγία Μπολγκενστάϊν» και τον «Πολωνό υδραυλικό». Την απόπειρα, δηλαδή, των Βρυξελλών να κατεβάσει τις αμοιβές των δυτικοευρωπαίων στα επίπεδα των ανατολικών εταίρων, «απελευθερώνοντας» το δικαίωμα εγκατάστασης και εργασίας σε όλη την ΕΕ με αμοιβές της χώρας προέλευσης. Η οδηγία δεν πέρασε αλλά δεν πετάχτηκε στο καλάθι.

Μερικοί, λοιπόν, νομίζουν ότι οι Βρυξέλλες βρήκαν την ευκαιρία, με την κρίση, να εφαρμόσουν την οδηγία στην πράξη. Με πρώτο πείραμα (και θύμα) την Ελλάδα απειλώντας ότι αλλιώς θα (την αφήσουν να) χρεοκοπήσει. Οι Πολωνοί θα μείνουν σπίτι κι εμείς στο δικό μας. Αλλά θα μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό. Ο «Μπολγκενστάϊν» ματαιώθηκε επειδή ξεσηκώθηκαν οι Γάλλοι. Εδώ ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, Παρασκευή 12-2-10