ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Η πλειοψηφία των Γερμανών είναι αντίθετη σε κάθε οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα, λένε οι δημοσκοπήσεις. Το αρνητικό κλίμα στην κοινή γνώμη έχει καλλιεργηθεί, όμως, από την κυβέρνηση η οποία τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι τα λεφτά των συνεπών Γερμανών φορολογούμενων δεν είναι για τσέπες ασώτων. Αποφασίζει ο λαός; Εξαρτάται. Ισχύει για να τιμωρηθούν οι Έλληνες. Αλλά δεν ισχύει πχ για τους Ιρλανδούς όταν καταψηφίζουν τη Συνθήκη της Λισαβώνας. Ούτε για τους Δανούς που επίσης υποχρεώθηκαν να ψηφίσουν δεύτερη φορά. Ναι στον δημοκρατικό έλεγχο αρκεί να τον ασκούν ολίγοι. Έτσι όμως, αργά ή γρήγορα, οι νοτιοευρωπαίοι θα βλέπουν την Κομισιόν και την ΕΕ με την ίδια απέχθεια που νοιώθουν οι λατινοαμερικάνοι για το ΔΝΤ, παρατηρεί ο Β. Μινχάου αρθρογράφος των F. Times. Και όχι μόνο εξ αιτίας των σκληρών οικονομικών μέτρων. Αλλά επειδή παραβιάζεται ανενδοίαστα κάθε δημοκρατική έννοια όταν δεν ανταποκρίνεται στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των ισχυρών εταίρων. Το Βερολίνο δίνει μάθημα ηγεμονισμού και στους πιο αφελείς.
Η επικυριαρχία στην ανατολική και νότια Ευρώπη προσφέρει την απαραίτητη οικονομική και πολιτική βάση ώστε η Γερμανία να ενισχύσει τις εξαγωγές της στις ραγδαία αναπτυσσόμενες Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, χώρες που είναι ταυτόχρονα ανταγωνιστές στις εξαγωγές αλλά και τεράστιες αγορές εισαγωγής προϊόντων. Τούτο θα επέτρεπε στη Γερμανία να γίνει ο ηγέτης της Ευρώπης και η ΕΕ θα αποκτούσε μία φωνή. Οι Γάλλοι θα ήταν απλός θαλαμηπόλος του Βερολίνου χωρίς επιρροή στον ευρωπαϊκό νότο. Αποφάσισαν (πολύ καθυστερημένα) να τον υπερασπιστούν με αιχμή την Ελλάδα. Γαλλογερμανικές τριβές. Ο κύκλος κλείνει από αυτή την πλευρά.
Αλλά ξανανοίγει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η γαλλίδα Υ/Οικονομικών κ. Λαγκάρντ κατάγγειλε ονομαστικά έξη Οίκους των ΗΠΑ-Αγγλίας ότι κερδοσκοπούν εις βάρος της Ελλάδας. Τα αγγλοαμερικανικά ΜΜΕ συμβουλεύουν να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη ή να παραπεμφθεί στο ΔΝΤ- που ελέγχεται από τις ΗΠΑ-πράγμα που η Αθήνα δεν το απορρίπτει. Μια τέτοια οικονομική και πολιτική επιλογή θα σήμαινε πρόσδεση άνευ όρων στο αντιευρωπαϊκό (αντιγερμανικό) ρεύμα. Η μέγγενη στραγγαλίζει.
Η Γερμανία δεν είναι έτοιμη να αναδειχθεί ως μοναδικός και ανεξάρτητος (από τις ΗΠΑ) ηγέτης της ΕΕ. Αποτέλεσμα: στη «διάσωση» της Αθήνας μετέχει και το ΔΝΤ, ως τεχνικός σύμβουλος. Αυτός που πραγματικά διασώθηκε, στην πλάτη της Ελλάδας, είναι η ισορροπία των Δυνάμεων, προσωρινά. Οι ΗΠΑ φοβούνται ότι αν η Γερμανία επιβληθεί στην ευρωζώνη τότε θα βρεθούν ανάμεσα σε δυο πυρά: μιας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης και της Κίνας. Απελθέτω.
EΛΕΥΘΕΡΟΣ, Παρασκευή 26-2-10