Σχόλιο του Σάββα Καλεντερίδη στην ανάρτηση “Η πρώτη απάντηση κατά της Οθωμανολαγνίας” του Γεωργίου Σιδηρούντιου

Το άρθρο είναι μακροσκελές και σ’ αυτό ο συγγραφέας του διακατέχεται από την αγωνία να πει πολλά.
Νομίζω ότι η αναφορά του στα πρώτα στάδια του Χριστιανισμού και η διασύνδεσή του με τη Οθωμανολαγνία είναι ατυχής και αβάσιμη.
Επίσης, νομίζω ότι η ισωπεδωτική αντιμετώπιση της εκκλησίας και των ιεραρχών της ως Οθωμανολάγνων και προσκηνυμένων είναι επίσης αβάσιμη και άδικη.
Αν δεν υπήρχε η εκκλησία και οι ιεράρχες της, ο Ελληνισμός της Ανατολής θα είχε τουρκέψει και ο γράφων από Σάββας θα λεγόταν πιθανόν Μουσταφάς, όπως έγινε με όσους δεν ήταν υπό τη σκέπη της εκκλησίας.
Σε πάμπολλες περιπτώσεις οι ιεράρχες ήταν ελληνιστές, γι’ αυτό σε πολλά χωριά του Πόντου οι κάτοικοι δεν είχαν χριστιανικά ονόματα, αλλά στη βάπτιση οι παπάδες τους έδιναν αρχαιοελληνικά ονόματα.
Η βιβλιοθήκη της Αργυρούπολης του Πόντου, από το 17ο αιώνα άρχισε να γεμίζει με βιβλία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, γεγονός που δεν μας επιτρέπει να ισοπεδώνουμε τα παντα και να τους κάνουμε ολους Οθωμανολάγνους.
Το σημαντικότερο και δυνατότερο μέρος του άρθρου είναι αυτό που αναφέρεται στην παθητικότητα που διακρίνει τον Νεοέλληνα, παθητικότητα που κατά την άποψή μου δεν πρέπει να χρεώνεται στην Εκκλησία και την Ορθόδοξη Πίστη.
Άλλωστε, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έγινε “για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος της Ελευθερία”.
Και εκείνοι οι Έλληνες, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ο απλός λαός και όχι οι ζηλωτές των αρχαίων ελληνικών κειμένων ήταν που έγραψαν χρυσές σελίδες πατριωτισμού, γεναιότητας και αντρειοσύνης.
Ναι, να αναδείξουμε τη βαρβαρότητα της οθωμανικής σκλαβιάς, να καταγγείλουμε περιπτώσεις ιεραρχών που δεν έπαιξαν σωστά τον εθνικό τους ρόλο, να τονώσουμε την αγωνιστικότητα και τον πατριωτισμό των Ελλήνων, να αναδείξουμε την αξία του αρχαίου ελληνικού κόσμου, να εντρυφήσουμε στα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων για να γίνουμε πιο πλούσιοι πνευματικά, κάνοντας αυτό όμως να μην ακυρώσουμε 18 αιώνες ιστορία του Ελληνισμού, που ούτως ή άλλως είναι ταυτισμένη με την Ορθοδοξία, παιδί και η ίδια του ελληνικού πνεύματος, υπό την έννοια της πρόσληψης του λόγου του Χριστού μέσα από αυτό.
Εν πάση περιπτώσει, δεν είμαι αντίθετος να θίγονται ζητήματα που θεωρούνται ταμπού, πλην όμως αυτό θα πρέπει να γίνεται σε ιστολόγια φιλοσοφικού χαρακτήρα και υπό τον όρο ότι δεν θα μετατρέπεται η συζήτηση σε αρένα μαχών μεταξύ των μεν και των δε, μάχες που αντί να ενισχύουν, πλήττουν την ενότητα του Ελληνισμού.

φιλικά προς όλους

Σάββας Καλεντερίδης

υ.γ. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ένας θεσμός 1800 χρόνων, που εκτός από θρησκευτικό, επιτελεί και εθνικό έργο. Οι ανατροπές στην ιστορία δεν γίνονται πάντα με την ισχύ των όπλων. Οι μεγαλύτερες μάλιστα γίνονται εμ την ισχύ των ιδεών και το Πατριαρχέιο είναι φορέας ιδεών.
Δεν γράφονται και δεν μπορούν να συζητηθούν όλα στο διαδίκτυο, όμως, όταν αναφερόμαστε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι είναι διαχρονικά στο στόχαστρο των Τούρκων, ενώ ο Μουσταφά Κεμάλ το είχε χαρακτηρίσει “φωλιά κακών” για τον τουρκισμό (Fesat Yuvasi).
Προσοχή, να εινσχύσουμε την αγωνιστικότητα και τον πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά όταν συντασσόμαστε με θέσεις που εξυπηρετούν τα σχέδια των Τούρκων, πρέπει να ανησυχούμε!
Προσοχή αδέλφια!