της Ελίνας Γαληνού
Αυτήν την εποχή η οικονομική θέση της χώρας μας βάλλεται “πανταχόθεν” μαζί με όλους τους συνεπαγόμενους κινδύνους. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης Οικονομιών που σταθμίζουν τις πιστοληπτικές ικανότητες των χωρών, δημοσιοποιούν πολύ αρνητικές εκθέσεις για την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι όσο δυσμενέστερη είναι μια τέτοια αξιολόγηση, τόσο σκληρότεροι θα είναι και οι όροι δανεισμού της χώρας, δεδομένου ότι τα εγγυητικά της στοιχεία έχουν υποβαθμιστεί (π.χ η απόδοση των ελληνικών ομολόγων εκτιμάται πολύ χαμηλή). Ευνόητο λοιπόν είναι ότι με τέτοια δεδομένα, το ελληνικό κράτος αναμένεται να συμπιεστεί πολύ για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.
Ολα φυσικά απορρέουν από την εικόνα του διογκωμένου μας ελλείμματος, το οποίο δυσαρέστησε ιδιαίτερα τους εταίρους μας με αποτέλεσμα να θέτουν πλέον ανοιχτά θέμα διαχειριστικής εμπιστοσύνης στην Ελλάδα. Θεωρητικά η δυσαρέσκειά τους αιτιολογείται συγκρίνοντας τα κράτη τους με το δικό μας-όσον αφορά την διαχείριση των οικονομικών τους. Προφανώς σκέφτονται το αυτονότητο “Πώς εμείς κατορθώνουμε και φέρνουμε ισορροπία στην Οικονομία μας ενώ οι Ελληνες ποτέ δεν μπορούν; Γιατί οι δικοί μας λαοί διαβιούν λιτά και προσαρμόζονται στις φορολογικές τους υποχρεώσεις ενώ οι Ελληνες παρουσιάζουν αυτό το χάλι;” Βλέπετε, κάποιες συμπεριφορές μας έχουν βγάλει το όνομα “φτωχειάς χώρας με κατοίκους υπερευημερούντες”. Ομως υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ΄όψη…
Καλά όσα λέγονται για τις άχρηστες κρατικές δαπάνες και κάποια “Γκόλντεν μπόυς” του Δημοσίου. Υπάρχουν όμως και δαπάνες υπέρογκες, που γίνονται κατ΄ανάγκην. Μια απ΄αυτές αφορά τους εξοπλισμούς μας. Οι εξοπλιστικές μας ανάγκες είναι μεγάλες, δεδομένου ότι αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και απειλές συνεχώς από την …γειτονική μας Τουρκία. Και εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε στους “αυστηρούς” ευρωπαίους εταίρους μας, ότι τα (διαρκώς παραβιαζόμενα από την Τουρκία) σύνορα της Ελλάδας, είναι ταυτόχρονα και ευρωπαικά σύνορα!!!
Μια επίσης τεράστια οικονομική ζημία που υποστήκαμε σαν κράτος, ήταν οι πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων -ιδίως η καταστροφική του 2007 που ρήμαξε τη μισή Πελοπόννησο. Ισως γι΄αυτό να μας επιρρίπτονται ευθύνες για την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού όσον αφορά την πρόληψη και αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ομως δεν έχουμε ευθύνη για το κλίμα της χώρας, για την παρατεταμμένη ξηρασία και τους ανέμους. Αυτοί οι παράγοντες όμως, είναι βασικά υπαίτιοι για την μεγάλη και γρήγορη εξάπλωση των πυρκαγιών, οι οποίες εν ριπή οφθαλμού καταστρέφουν ολόκληρες εκτάσεις. Μπορεί λοιπόν να φταίμε σε μερικά σημεία για την κακοδιαχείρισή μας, όμως δεν φταίμε γιατί συνορεύουμε με την Τουρκία που συνεχώς μας ενοχλεί ή γιατί έχουμε καιρικές συνθήκες που ευνοούν τις πυρκαγιές…Επομένως όταν οι εταίροι μας συγκρίνουν τις Οικονομίες τους με τη δική μας, ας λάβουν και αυτά τα θέματα υπ΄όψη τους, για να κρίνουν αντικειμενικά και ακριβοδίκαια.