Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής γεννήθηκε το 1904 στην Κομπαϊδα του Καυκάσου. Γνωστός πολιτικός αλλά και συνεταιριστής αγωνιζόταν συνεχώς υπέρ των διεκδικήσεων του αγροτικού κινήματος.Το 1928 εκλέγεται πρόεδρος της Ένωσης Συνεταιρισμών Ξάνθης και με δική του πρωτοβουλία ιδρύεται το 1935 η ΠΑΣΕΓΕΣ, η οποία τον εκλέγει πρώτο πρόεδρο. Το 1950 ιδρύει τον Συναγερμό Αγροτών και Εργαζομένων και στις εκλογές της 5ης Μαρτίου ως ηγέτης της παράταξης Αγροτών εκλέγεται βουλευτής Ξάνθης. Την ίδια χρονιά ιδρύει το Οικοτροφείο Αθηνών για να μπορέσουν να σπουδάσουν δωρεάν παιδιά άπορων συνεταιρισμένων καπνοπαραγωγών.

Από το 1959 και έπειτα ιδρύει πολλούς αγροτικούς και εμπορικούς συνεταιρισμούς ανάμεσα τους τη ΣΕΚΑΠ Ξάνθης, τη ΣΕΚΟΒΕ στη Θεσσαλονίκη, τη ΣΠΕΚΑ, τη ΣΕΚΑΘ στη Ξάνθη και άλλους.Το 1960 πρωτοστατεί μαζί με τους Γ. Παπανδρέου, Γ. Μαύρο, Η. Τσιριμώκο, Κ. Μητσοτάκη και άλλους στη δημιουργία ενός ενιαίου κεντρώου κόμματος, της Ένωσης Κέντρου με την οποία εκλέγεται και βουλευτής το 1961, ενώ το 1964 ανέλαβε το Υπουργείο Γεωργίας.

Στις εκλογές του 1974 εκλέγεται βουλευτής Ξάνθης με τη συνεργασία του Συνδυασμού ΕΔΗΚ, το 1977 όμως μετά την κρίση της ΕΔΗΚ επανιδρύει το Κόμμα των Αγροτών και Εργαζομένων. Το 1985 συνεργάζεται με τη Νέα Δημοκρατία και εκλέγεται βουλευτής Ξάνθης.Το Φεβρουάριο του 1987 χτυπημένος από βαριά ασθένεια δεν είναι σε θέση με τα έσοδα που έπαιρνε ως βουλευτής να καλύψει τα νοσήλια για την αποθεραπεία του, με αποτέλεσμα στις 29 Ιουλίου του ιδίου έτους να αφήσει την τελευταία του πνοή στην Αθήνα.

Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής είναι μία απ’ αυτές τις εμβληματικές προσωπικότητες με πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα επί μισό και πλέον αιώνα και με διαρκείς προσπάθειες στο χώρο της οργάνωσης του αγροτικού κόσμου. Δικαίως έχει περάσει στη συλλογική μνήμη ως «ο πρωτοπόρος του συνεταιριστικού κινήματος».

Σύγκρουση με συμφέροντα
O Αλ. Μπαλτατζής ήταν «σε συνεχή σύγκρουση με τα οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία έθιγε η ανάπτυξη των συνεταιρισμών: Ελεγε ο Αλ. Μπαλτατζής: “Προσκόπτομεν εις συμφέροντα ομάδων ανθρώπων διά τους οποίους οι συνεταιρισμοί αποτελούν απειλή. Οι πολέμιοί μας είναι μεν αριθμητικώς ολίγοι, αλλά οικονομικώς και πολιτικώς πανίσχυροι”. Είναι οι πολέμιοι αυτοί που εκμεταλλεύονται και τους παραγωγούς και τους καταναλωτές. Είναι οι κάθε είδους μεσάζοντες.

»Για να τους παραμερίσει, πέρα από τους προμηθευτικούς ίδρυσε και καταναλωτικούς συνεταιρισμούς τόσο στα αγροτικά όσο και στα αστικά κέντρα, οι οποίοι όμως δεν στηρίχτηκαν από τους αστικούς πληθυσμούς. Εως σήμερα άλλωστε το καταναλωτικό κίνημα εξακολουθεί να είναι σχεδόν ανύπαρκτο στην Ελλάδα, κυρίως διότι δεν αγκαλιάστηκε από τα δημοκρατικά προοδευτικά κόμματα, τα οποία όφειλαν να το πράξουν, ούτε από το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, για να προστατευθεί το εισόδημα των εργαζομένων από την ασυδοσία και την κερδοσκοπία».

«Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής είχε παράλληλη δραστηριότητα ως συνεταιριστής και πολιτικός. Το πάθος του ήταν η ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος. Για να κάνει πράξη το όραμα, εργάστηκε με όλες τις δυνάμεις του, κινήθηκε με τόλμη και φαντασία, αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του απέναντι στον αγροτικό κόσμο. Στόχος του ήταν να δουν καλύτερες μέρες οι άνθρωποι της υπαίθρου και να τους εξασφαλιστεί υψηλό επίπεδο ζωής, όμοιο ή και καλύτερο εκείνου των αστικών κέντρων. Αυτόν τον στόχο υπηρέτησε και ως πολιτικός. Χρησιμοποίησε την πολιτική δύναμη για να προωθήσει το συνεταιριστικό κίνημα. Απέφυγε συστηματικά να χρησιμοποιήσει το συνεταιριστικό κίνημα για κομματικές επιδιώξεις. Δεν τον ενδιέφερε η κομματική ταυτότητα των συνεταιριστικών στελεχών, αλλά η ικανότητα και η προσήλωση στο συνεταιριστικό πνεύμα».

«Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής κληροδότησε στον τόπο ένα τεράστιο και πρωτοποριακό συνεταιριστικό έργο, που δυστυχώς δεν βρέθηκαν στο αγροτικό κίνημα συνεχιστές ικανοί να το διαφυλάξουν, να το αναπτύξουν και να το επεκτείνουν, εκπληρώνοντας και τα οράματα εκείνου. Άφησε παράλληλα και ουσιαστικό πολιτικό έργο ως υπουργός Γεωργίας, βουλευτής και αρχηγός του Κόμματος Αγροτών και Εργαζομένων. »Στη ζωή του ακολούθησε τον δρόμο της προσφοράς, κατά το παράδειγμα κορυφαίων πολιτικών ανδρών, που δούλεψαν για την προκοπή του τόπου, παραμερίζοντας τελείως το προσωπικό τους συμφέρον».

Enet.gr,ΠΑΣΕΓΕΣ,livanis.gr