Ελίνα Γαληνού
Πολλά νησιά, κυρίως αυτά της άγονης γραμμής, υποφέρουν από προβλήματα που καθιστούν τη ζωή των κατοίκων τους, βασανιστική. Ενα απ΄αυτά ίσως το βασικότερο, είναι η σύνδεσή τους με τα πλησιέστερα μεγαλύτερα νησιά με τις αρτιότερες υποδομές, καθώς και τα λιμάνια της ηπειρωτικής Ελλάδας. Με το τέλος των θερινών διακοπών και τη μείωση της κίνησης, ένας μεγάλος αριθμός νησιών μας, ερημώνει…Τι σημαίνει αυτό για τους εγχώριους πληθυσμούς τους; Ακούστε ένα παράδειγμα…
Πρόσφατα άκουσα μια δικηγόρο κάτοικο Καλύμνου να μου περιγράφει την αγωνία της όποτε έχει δίκη στο Εφετείο Ρόδου. “Αν ο καιρός δεν το επιτρέπει, το καράβι δεν φεύγει, οπότε και εγώ δεν μπορώ να παραστώ στο Εφετείο..” Υπάρχουν βέβαια και τα χειρότερα, όπως περιστατικά ασθενών που λόγω δυσκολίας μετάβασης στο πλησιέστερο νοσοκομείο, έχουν χάσει τη ζωή τους, ή πολύτιμο χρόνο με τις ανάλογες επιπτώσεις στο πρόβλημα υγείας τους. Με λίγα λόγια, η ζωή πολλών νησιωτών μας είναι μια συνεχιζόμενη αγωνία που θα μπορούσε όμως να ελαφρυνθεί σημαντικά αν η συγκοινωνιακή τους σύνδεση ήταν πιό οργανωμένη.
Αν και οι ναύλοι των πλοίων έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, τα δρομολόγια ολοένα αραιώνουν. Οι υποδομές στα περισσότερα λιμάνια που διαθέτουν τα μικρότερα νησιά, χρειάζονται πολλές λειτουργικές βελτιώσεις ώστε να μπορούν να υποδέχονται συχνότερα δρομολόγια πλοίων. Προ ετών είχε συζητηθεί κάποιο σχέδιο για υδροπλάνα που θα ήταν “παντός καιρού” και ίσως βοηθούσαν την κατάσταση, αλλά προς το παρόν έχει παγώσει και αυτό. Ετσι πολλοί κάτοικοι των νησιών μας, βλέπουν τον χρόνο να περνάει και να χάνεται από τη ζωή τους…