Ποια μπορεί να είναι η απάντηση των Ταλιμπάν, του σκληρού πυρήνα του φονταμενταλιστικού Ισλάμ στο Αφγανιστάν – Πακιστάν, στην πρόσφατη απόφαση του Ομπάμα να κλιμακώσει την εκεί αμερικανική εμπλοκή με την αποστολή τριάντα χιλιάδων επιπλέον στρατιωτών;

Την απάντηση την έδωσε χθες από το νέο Δελχί ο επικεφαλής του Πενταγώνου Ρόμπερτ Γκέιτς με την προειδοποίηση ότι η Ινδία θα διεξαγάγει επιχειρήσεις στο Πακιστάν σε περίπτωση επανάληψης τρομοκρατικών πληγμάτων τύπου Μουμπάι. Ετσι, το υπερόπλο των Ταλιμπάν δεν είναι άλλο από τη δυνατότητά τους να διευρύνουν την σύγκρουση, να την καταστήσουν περιφερειακή κρίση:

– Με την πρόκληση κρίσης ή ακόμη και πολεμικής σύγκρουσης Ινδίας – Πακιστάν με επίκεντρο το Κασμίρ ή και αλλού.

– Με την εμπλοκή του Ιράν, που ήδη δέχθηκε πρόσφατα το επισκεπτήριο της εξαγομένης από το Πακιστάν τρομοκρατίας στη νοτιοανατολική επαρχία του Βαλουχιστάν.

– Με την απειλή αποσταθεροποίησης των μουσουλμανικών πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών στην Κεντρική Ασία, μια εξέλιξη που θα θέσει σε συναγερμό το Πεκίνο καθώς είναι πρόσφατες οι αιματηρές ταραχές στην τουρκόφωνη και μουσουλμανική επαρχία του Σιγκιάγκ.

Η προειδοποίηση Γκέιτς είχε ως αποδέκτη την κυβέρνηση του Πακιστάν για το κόστος που θα έχει η συνεχιζόμενη επαμφοτερίζουσα στάση της απέναντι στις ανταρτικές οργανώσεις των Ταλιμπάν που έχουν ως καταφύγιο και ορμητήριο την επικράτειά της. Αυτό που δεν είπε δημόσια ο Γκέιτς είναι το ενδεχόμενο προληπτικής παρέμβασης της Ινδίας σε περίπτωση που η κυβέρνηση στο Νέο Δελχί κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος να πέσουν τα πυρηνικά όπλα της χώρας στα χέρια των Ταλιμπάν.

Η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ βρίσκεται στις Συμπληγάδες καθώς καταγγέλλεται από την Ουάσιγκτον ως συνένοχος των Ταλιμπάν και από τους τελευταίους ως υποχείριο των ΗΠΑ: Αν πιέσει τους Ταλιμπάν μπορεί να εμπλακεί παρά τη θέλησή της σε σύγκρουση με την Ινδία, αν τους ανεχθεί κινδυνεύει μετά τους βομβαρδισμούς να δει αμερικανικές μονάδες να επιχειρούν εντός της επικράτειάς της.

Αν ο κίνδυνος ενός ντόμινο επέκτασης του Κομμουνισμού στο σύνολο της Νοτιοανατολικής Ασίας ήταν το κυριότερο επιχείρημα των Τζόνσον – Μακναμάρα όταν το 1964 αποφάσιζαν την κλιμάκωση της εμπλοκής των ΗΠΑ στο Νότιο Βιετνάμ σήμερα είναι σαφές ότι τη δυναμική ενός περιφερειακού ντόμινο αποσταθεροποίησης με επίκεντρο το Αφγανιστάν την τροφοδοτεί η εκεί αμερικανική εμπλοκή και παρουσία.

Μόνον μια διευρυμένη πολυμερής διαβούλευση με τη συμμετοχή όλων των χωρών της περιοχής που μπορούν να επηρεασθούν από την αποσταθεροποίηση στο Αφγανιστάν – Πακιστάν θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτικές πρωτοβουλίες με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από την ατελέσφορη επί οκτώ και πλέον χρόνια προσπάθεια των ΗΠΑ να συντρίψουν τους Ταλιμπάν στο πεδίο της μάχης.

Φορτικές προς τους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ για περαιτέρω εμπλοκή και παρουσία στο Αφγανιστάν οι ΗΠΑ δεν είναι πρόθυμες να μοιρασθούν την πολιτική διαχείριση ενός κατά κύριο λόγο αμερικανικού πολέμου με την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία, τις Κεντρασιατικές Χώρες και πολύ περισσότερο με το Ιράν.

Μια σύγκλιση-συνεννόηση των εμπλεκομένων χωρών έχει νόημα όσο η αποσταθεροποίηση κι οι συγκρούσεις παραμένουν εντός του Αφγανιστάν και του Πακιστάν. Οκτώ και πλέον χρόνια μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν είναι σαφές ότι η συνεχιζόμενη σύγκρουση διευρύνει το πεδίο δράσης και την επιρροή του ακραίου φονταμενταλιστικού Ισλάμ.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ