»Μας υποχρέωναν να απολογούμαστε. Μας απαγόρευαν να είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας, για τις ιδέες μας, για τους ηγέτες μας, για την παράταξή μας. Αυτή η σιωπή μάς είχε περιχαρακώσει. Αυτή έδιωχνε τον κόσμο. Δεν μπορείς να κερδίζεις με τη Σιωπή σου. Μόνο με το Λόγο σου μπορείς να κερδίσεις. Αλλά και μέσα στο ίδιο μας το κόμμα, θα βάλουμε στο περιθώριο το φόβο των μηχανισμών. Θέλουμε ένα κόμμα ελευθέρων ανθρώπων. Όχι ένα κόμμα ανεξέλεγκτων μηχανισμών, εσωτερικών “κυκλωμάτων” και φοβισμένων στελεχών και μελών. Αυτά τελείωσαν!».

Εξ Αφορμής ΜΕ ΤΟ ΜΑΡΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Κάτι καλό συμβαίνει από προχθές στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας που αποκαλείται, από την Αριστερά, Δεξιά. Με την εκλογική νίκη του Αντώνη Σαμαρά οι αυτοαποκαλούμενες αριστερές εφημερίδες έγραψαν για δεξιά στροφή στην αξιωματική αντιπολίτευση – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό μέσα στο σύγχρονο πολιτικό σύστημα όπου οι παραδοσιακές έννοιες έχασαν τη διχαστική τους ισχύ και όπου ο κεντρώος χώρος των α-πολίτικων πολιτών είναι η μεγάλη πηγή της άντλησης ψήφων τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τη Νέα Δημοκρατία.

Παρατήρησα ότι η διεκδίκηση, από τον Αντώνη Σαμαρά, της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πέρα από κάθε άλλη αλλαγή και πέρα από κάθε δική του επιθυμία και πρόθεση, επανέφερε στο πολιτικό σκηνικό τη «ξεχασμένη» αντιπαράθεση Αριστεράς και Δεξιάς.
Αμυνόμενος στις επιθέσεις που δέχτηκε, ο Αντώνης Σαμαράς ένιωσε την ανάγκη να πει κάποιες αλήθειες που μπορεί να φαίνονται αντιπαραγωγικές για έναν πολιτικό εθνικού αναστήματος, είχαν όμως τη σημασία τους την ώρα που εκστομίσθηκαν.

Να ένα απόσπασμα από ομιλία του στο Βελλίδειο της Θεσσαλονίκης. «Η Αριστερά νομίζει ότι έχει το αποκλειστικό προνόμιο να κρίνει, λες και είναι αλάνθαστη. Ε, λοιπόν, δεν έχει το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Κοινωνική ευαισθησία έχουμε κι εμείς. Από το 1981 παραιτηθήκαμε σταδιακά από τη μάχη των ιδεών. Το χώρο της Διανόησης τον μονοπωλούσε η Αριστερά και η Κεντροαριστερά.

»Σε μια χώρα που έβγαλε ένα Σεφέρη κι έναν Ελύτη, έναν Παναγιώτη Κανελλόπουλο κι έναν Τσάτσο, υπήρχε για χρόνια μόνο η Αριστερή διανόηση. Αυτή δημιουργούσε τα πρότυπα του “σωστού” και του “λάθους”, του “προοδευτικού” και του “αντιδραστικού”, της “αυθεντικής” ανάγνωσης της Ιστορίας… Εμείς ήμασταν απόντες.

»Μας υποχρέωναν να απολογούμαστε. Μας απαγόρευαν να είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας, για τις ιδέες μας, για τους ηγέτες μας, για την παράταξή μας. Αυτή η σιωπή μάς είχε περιχαρακώσει. Αυτή έδιωχνε τον κόσμο. Δεν μπορείς να κερδίζεις με τη Σιωπή σου. Μόνο με το Λόγο σου μπορείς να κερδίσεις. Αλλά και μέσα στο ίδιο μας το κόμμα, θα βάλουμε στο περιθώριο το φόβο των μηχανισμών. Θέλουμε ένα κόμμα ελευθέρων ανθρώπων. Όχι ένα κόμμα ανεξέλεγκτων μηχανισμών, εσωτερικών “κυκλωμάτων” και φοβισμένων στελεχών και μελών. Αυτά τελείωσαν!».

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι πλέον ο νέος αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος που θέλει να πρωταγωνιστεί για πολλά χρόνια στην ελλαδική πολιτική ζωή κι ελπίζουμε ότι η παραταξιακή εσωστρέφεια που έχει περιγράψει προεκλογικά με τόσο σκληρή γλαφυρότητα, έχει πράγματι, μετεκλογικά, τελειώσει.
Βιώνοντας για χρόνια ο ίδιος την πολιτική μοναξιά ως συνέπεια της φιλοδοξίας του να είναι πολιτικός και όχι πολιτικάντης, ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι η συνέπεια σε αρχές και αξίες, η ειλικρινής επικοινωνία, ο ανοικτός διάλογος, είναι ο βασικός κινητήριος μοχλός που μπορεί να εμπνεύσει και να σπρώξει μπροστά την κοινωνία.
Που μπορεί να σπρώξει μπροστά όχι μόνο τη Νέα Δημοκρατία, αλλά ολόκληρη τη χώρα, αριστερή και δεξιά, κόκκινη και γαλάζια, πράσινη και πορτοκαλιά.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει τη στόφα του τολμηρού και χαρισματικού ηγέτη, που βρήκε το δρόμο του στην κατάλληλη συγκυρία.

mardaf@hotmail.co.uk
ΣΗΜΕΡΙΝΗ