Ν.ΜΠΙΣΤΗΣ – ΕΘΝΟΣ.Φοβάμαι ότι αυτή η διάσταση αφορούσε λίγους, οι πολλοί έβλεπαν τον χρήσιμο εχθρό του εχθρού μας. Μέχρι που παραλίγο να μπλέξει άσχημα η χώρα με την υπόθεση Οτσαλάν και -ευτυχώς- ο Πάγκαλος με μια σκληρή αλλά απόλυτα αναγκαία απόφαση πρόλαβε τη ζημιά. Στη συνέχεια αραίωσαν οι Κούρδοι στα φανάρια και το όλο θέμα το σκέπασε η λήθη.

Για τα ΜΜΕ και την πλειονότητα του πολιτικού κόσμου η Τουρκία έχει ενδιαφέρον όταν πραγματοποιεί υπερπτήσεις στο Αιγαίο ή όταν βαλτώνουν, υπαιτιότητί της, οι συνομιλίες στην Κύπρο. Κατά τα άλλα παρακολουθούμε αδιάφοροι τις εξελίξεις, εκτός αν θεωρήσουμε ότι σχετίζονται με εμάς.

Τότε συμπάσχουμε με τους εχθρούς των εχθρών μας. Πριν από δέκα χρόνια είχαμε γίνει όλοι φίλοι των Κούρδων, και ειδικά του ΡΚΚ και του Οτσαλάν με τις αμφιλεγόμενες πρακτικές. Σε κάθε φανάρι Κούρδοι αγωνιστές πουλούσαν το περιοδικό τους. Αν επρόκειτο για συμπαράσταση προς τον αγώνα μιας καταπιεσμένης εθνότητας θα ήταν μια καλοδεχούμενη εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Φοβάμαι ότι αυτή η διάσταση αφορούσε λίγους, οι πολλοί έβλεπαν τον χρήσιμο εχθρό του εχθρού μας. Μέχρι που παραλίγο να μπλέξει άσχημα η χώρα με την υπόθεση Οτσαλάν και -ευτυχώς- ο Πάγκαλος με μια σκληρή αλλά απόλυτα αναγκαία απόφαση πρόλαβε τη ζημιά. Στη συνέχεια αραίωσαν οι Κούρδοι στα φανάρια και το όλο θέμα το σκέπασε η λήθη.

Το Κουρδικό φουντώνει και πάλι, με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Τουρκίας να θέσει εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα DTP. Επειδή όλες οι πράξεις του δράματος εξελίσσονται στην Τουρκία και όχι στη Αθήνα ή την Κένυα, θεωρούμε ότι δεν μας αφορά. Και όμως μας αφορά, στον βαθμό που ο γενικότερος προσανατολισμός της τουρκικής ηγεσίας επηρεάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κυρίαρχη σχολή σκέψης στη χώρα μας απορρίπτει ή ελαχιστοποιεί αυτήν τη διάσταση.

Θεωρούν ότι είτε ο Ερντογάν είναι επάνω είτε οι εκπρόσωποι του βαθέος κράτους, για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι περίπου αδιάφορο. Επιφανειακά έχουν ισχυρό επιχείρημα. Την ώρα που ο Ερντογάν στέλνει επιστολή στον Παπανδρέου, πυκνώνουν οι υπερπτήσεις στο Αιγαίο. Αρα, συμπεραίνουν υποκρισία. Αδυνατούν να «διαβάσουν» τη συγκεκριμένη ενέργεια στο πλαίσιο της σκληρής εσωτερικής αντιπαράθεσης. Από τη μία βρίσκεται ο Ερντογάν με το ισλαμοδημοκρατικό κόμμα, που σε μία από τις συνήθεις παραξενιές της Ιστορίας προωθούν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το Κουρδικό αλλά και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Από την άλλη, το κατ όνομα κοσμικό κράτος, οι στρατηγοί, οι δήθεν σοσιαλδημοκράτες του Μπαϊκάλ και οι «Γκρίζοι Λύκοι».

Στη μετωπική σύγκρουση αξιοποιούνται τα πάντα, το Κουρδικό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις (να γιατί οι στρατηγοί πυκνώνουν τις υπερπτήσεις) αλλά και το Κυπριακό, όπου ο Ερντογάν στηρίζει τον Ταλάτ και σύσσωμο το βαθύ κράτος τους επιγόνους του Ντενκτάς. Η απόφαση του δικαστηρίου-μοχλού του βαθέος κράτους στοχεύει σε τριπλή υπονόμευση: του οδικού χάρτη του Ερντογάν για το Κουρδικό, της νόμιμης και μετριοπαθούς ηγεσίας των Κούρδων και της πορείας της Τουρκίας προς την ΕΕ. Θέλει να τροφοδοτήσει την απελπισία και τον εξτρεμισμό στους Κούρδους, τον φόβο στους Τούρκους και στο βάθος αποβλέπει σε εκλογές για να αποδυναμωθεί ο Ερντογάν.

Στην εξωτερική πολιτική δεν μετράνε τα εθνικά δίκαια, δεν υπάρχουν σταθεροί φίλοι, σταθεροί εχθροί και εχθροί των εχθρών. Υπάρχουν, όπως έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, εθνικά συμφέροντα και είναι ακριβώς το εθνικό μας συμφέρον που επιτάσσει να αξιολογούμε θετικά τις κινήσεις Ερντογάν και να ανταποκρινόμαστε ανάλογα.