The Guardian

Σταματήστε αμέσως και μη διανοηθείτε να τραβήξετε σε μάκρος αυτή τη γελοία συζήτηση. Αυτό έλεγε, εν ολίγοις, η έκκληση της οργάνωσης «SOS Ρατσισμός» και σειράς προσωπικοτήτων της Γαλλίας προς τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον υπουργό Μετανάστευης Ερίκ Μπεσόν. Θυμάστε τον Μπεσόν· ήταν ένας από τους στενότερους συνεργάτες της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αλλά μεταπήδησε στο στρατόπεδο Σαρκοζί λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του 2007, για να ανέλθει στην ιεραρχία της καινούργιας παράταξής του εμφανιζόμενος ως περισσότερο σαρκοζικός και από τον ίδιο τον Σαρκοζί.

Ο λεγόμενος «διάλογος για την εθνική ταυτότητα» υποτίθεται ότι θα διεξαχθεί σε δημαρχιακά μέγαρα μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου, για να ακολουθήσει η δημοσίευση έκθεσης συμπερασμάτων και προτάσεων. Οπως συχνά συμβαίνει με τα μεγάλα σχέδια και τις μεγάλες ιδέες του Σαρκοζί, οι Γάλλοι στην αρχή ένιωσαν μια μικρή έκπληξη, που έμοιαζε με ενδιαφέρον ή και με κάποια έλξη. Επειτα από λίγες βδομάδες, όμως, είδαν την όλη υπόθεση ως πολιτικό στρατήγημα εν όψει των περιφερειακών εκλογών της άνοιξης. Πρόσφατη δημοσκόπηση εμφανίζει την πλειοψηφία να διαφωνεί με τον τρόπο που διεξάγεται η συζήτηση. Πολλές συναντήσεις σε δημαρχίες καταλήγουν πράγματι σε κακόβουλα, ρατσιστικά σχόλια χωρίς το παραμικρό διανοητικό περιεχόμενο.

Πράγματι, αρκετές φωνές, ακόμη και από το κόμμα του Σαρκοζί, όπως εκείνη του πρώην πρωθυπουργού Αλέν Ζιπέ, χαρακτήρισαν δημοσίως την πρωτοβουλία ανόητη, άσκοπη και μάταιη. Σύμφωνα με τον Ζιπέ, η συζήτηση στερείται οποιασδήποτε αξίας γιατί οι περισσότεροι Γάλλοι γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι Γάλλος: όλα ανάγονται στο διάσημο τρίπτυχο της γαλλικής επανάστασης «ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη». Μεγάλες λέξεις, αλλά ανοξείδωτες αξίες. Ο διάσημος, παλιός ποδοσφαιριστής Ερίκ Καντονά δεν μάσησε τα λόγια του: «Μιλούν για τη Μασσαλιώτιδα και τη γαλλική γλώσσα, αλλά οι πολιτικοί είναι πανηλίθιοι. Το να είσαι Γάλλος σημαίνει να είσαι επαναστάτης, απορρίπτοντας όλες αυτές τις πολιτικάντικες αηδίες».

Ακριβώς. Τα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τη γαλλική ιδιοσυγκρασία είναι ασύγκριτα ισχυρότερα από τον όποιο διάλογο. Ο ένοπλος αγώνας των Γάλλων επαναστατών και της Πρώτης Δημοκρατίας απέναντι στις συνασπισμένες ευρωπαϊκές μοναρχίες ήταν η αρχή μιας θεμελιώδους ανατροπής και της διαμόρφωσης της εθνικής ταυτότητας. Η ναπολεόντεια οπισθοχώρηση και οι μοναρχικές παλινορθώσεις στον 19ο αιώνα προκάλεσαν εντάσεις και εμφύλια ρήγματα, αλλά και προετοίμασαν τα ένδοξα επαναστατικά επεισόδια της Δεύτερης Δημοκρατίας (1848-1852) και της Παρισινής Κομμούνας (1870).

Ο γαλλοπρωσικός πόλεμος, η υπόθεση Ντρέιφους, η Τρίτη Δημοκρατία, ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους κι έπειτα οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, το Βισί, η αντίσταση, ο πόλεμος της Αλγερίας και η αποαποικιοποίηση διαμόρφωσαν τη Γαλλία που ξέρουμε: συγκρουσιακή, αντιφατική, απείθαρχη, ανήσυχη, αλλά και βαθιά δημοκρατική και κοσμική.

Ας θυμηθούμε ακόμη ότι, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Δημογραφικών Σπουδών, ένας στους τέσσερις Γάλλους έχει τουλάχιστον έναν παππού ή γιαγιά γεννημένο εκτός Γαλλίας. Η προ-προ-προ γιαγιά μου ήταν Αφροαμερικανή σκλάβα, η οποία, όταν ελευθερώθηκε, παντρεύτηκε Σκωτσέζο στρατιώτη. Εχω συγγενείς που κατάγονται από Αλγερία, Βιετνάμ, Ισπανία, Γερμανία, Βρετανία, άλλους στις Ηνωμένες Πολιτείες και λίγους πειρατές. Ολα αυτά με κάνουν πολίτη της Γαλλίας, naturellement.
kathimerini.gr