Η πρόθεση των Βρετανών ξεκίνησε μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου.Παράλληλα με τους Τούρκους το 1964, το Φόρεϊν Όφις ετοίμασε το σχέδιο για διχοτόμηση, δύο κράτη, ομοσπονδία (τρεις εναλλακτικές λύσεις), προνοώντας και πραξικόπημα.ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Από το 1964 μέχρι και το 2004, οπότε οι Βρετανοί εισηγούνται επιστροφή του 45% των Βάσεων

ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ – ΣΗΜΕΡΙΝΗ

1964 – Η πρόθεση των Βρετανών να εγκαταλείψουν τις «κυρίαρχες βρετανικές βάσεις» ξεκίνησε πολύ νωρίς, μετά την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακριβώς μετά την εκδήλωση της τουρκο-ανταρσίας εναντίον των Ελληνοκυπρίων τον Δεκέμβριο του 1963, εντός του Ιανουαρίου 1964. Από συμβούλους της βρετανικής κυβέρνησης δόθηκε στον πρωθυπουργό η συμβουλή όπως αποσυρθούν από τις βάσεις… Και άρχισε και η βολιδοσκόπηση ως προς το πώς καλύτερα να καλύψουν τις στρατιωτικές τους ανάγκες σε τέτοια περίπτωση… Ενώ, παράλληλα με τους Τούρκους (Φεβρουάριος 1964), το Τμήμα Σχεδιασμού του Φόρεϊν Όφις ετοίμασε το σχέδιο για διχοτόμηση, δύο κράτη, ομοσπονδία (τρεις εναλλακτικές λύσεις) και πώς μπορούσε να επιβληθεί, προνοώντας και πραξικόπημα… (Εκτελέστηκε το 1974, αφού προηγήθηκαν οι προϋποθέσεις που περιείχε το σχέδιο).

1966 – Να κλείσει η Δεκέλεια
Το Υπ. Άμυνας, μετά από αναθεώρηση, ζήτησε όπως εξεταστεί η πιθανότητα να έκλεινε ολόκληρη η βάση Δεκέλειας και να συγκεντρώνονταν οι διευκολύνσεις που εξασφαλίζονται εκεί στο Ακρωτήρι. Οπόταν δημιουργήθηκε το ερώτημα κατά πόσο μπορούσαν να εγκαταλείψουν τη Δεκέλεια με κάποια επίσημη διόρθωση στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, ή αν θα χρειαζόταν επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης, με συνδιαβούλευση όλων των ενδιαφερομένων μερών (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και των Κυπρίων).

1967 – Ο Βρετανός πρωθυπουργός και ο Βασιλέας των Ελλήνων είχαν ανταλλαγή απόψεων για παραχώρηση της βάσεως Δεκελείας στο ΝΑΤΟ, ως βάση στα πλαίσια λύσης του Κυπριακού με ΕΝΩΣΗ, όπου θα στάθμευαν όμως και τουρκικά στρατεύματα. Τα έγγραφα είναι αμφιλεγόμενα ως προς το ποιος πρότεινε πρώτος, αλλά μάλλον επιβεβαιώνεται ότι ήταν ο Βρετανός πρωθυπουργός που έκανε την πρόταση προς τον Βασιλέα των Ελλήνων. Δεν είχε αποτέλεσμα η πρόταση εκείνη, γιατί ο Μακάριος, ο οποίος κατ’ αρχήν σύμφωνα με τα έγγραφα είχε δεχθεί τη λύση εκείνη (όμως οι Βρετανοί απέφυγαν να του αναφέρουν τις προ-συνεννοήσεις με τον Βασιλέα σχετικά με τη Δεκέλεια) σύντομα άλλαξε ιδέα και την απέρριψε… Μεσολάβησε το πραξικόπημα στην Ελλάδα… Όμως τα έγγραφα επιβεβαιώνουν ότι η Βρετανία αντιμετώπιζε μεγάλα οικονομικά προβλήματα με τη συντήρηση των βάσεών της στην Κύπρο, οι οποίες ήσαν υπερβολικά μεγαλύτερες απ΄ ό,τι χρειαζόταν. Όμως είχε παγιδευθεί στις δικές της δολοπλοκίες και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα εφόσον, άπαξ και δεν τις ήθελε είχε και έχει την υποχρέωση να τις επιστρέψει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Πράγμα που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να κάνει, επειδή έκτοτε έδωσε ενδείξεις στους Τούρκους ότι τη Δεκέλεια θα τους την παραχωρήσουν. ΟΤΑΝ και ΑΝ… μέσω λύσης…

1966-67 – Από τότε είχαν αρχίσει οι περικοπές στη βάση Δεκέλειας. Παράλληλα οι Βρετανοί άρχισαν να επιστέφουν στην Κ. Δημοκρατία πολλές περιοχές ονομαζόμενες «retained sites», τις οποίες δεν είχαν απολύτως καμίαν ανάγκη.

1974 – Οριστική απόφαση πλήρους εγκατάλειψης
Ακριβώς μετά την τουρκική εισβολή, η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε, στα πλαίσια οικονομικών περικοπών, να εγκαταλείψει ΠΛΗΡΩΣ τις βρετανικές κυρίαρχες βάσεις της στην Κύπρο. Η μελέτη αυτή ολοκληρώθηκε τέλος Δεκεμβρίου 1974 και κοινοποιήθηκε και στο Αρχηγείο του ΝΑΤΟ. Το οποίο εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του, αλλά δέχθηκε την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης με επιφυλάξεις.
Εκείνος που έφερε τη μεγαλύτερη αντίδραση για την εγκατάλειψη των βάσεών τους στην Κύπρο ήταν ο τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Δρ Χ. Κίσιγκερ. Ο οποίος είχε άμεση ανάγκη των Βρετανών στο Ακρωτήρι, εφόσον το 1974 είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο του Ακρωτηρίου τα υπερσύγχρονα για την εποχή U2 για επιχειρήσεις στην Μ. Ανατολή (περιοχή Σινά).

Τελικά, ο Κίσιγκερ τους έπεισε να αναβάλουν την εφαρμογή της απόφασής τους, αλλά παράλληλα βλέπουμε ότι κατάφεραν τον Κίσιγκερ να τους βοηθήσει στο Κυπριακό, υιοθετώντας την πολιτική τους και πιέζοντας την πλευρά μας για την αποδοχή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας…
Οι Βρετανοί ευελπιστούσαν ότι με την εξυπηρέτηση που προσέφεραν προς τους Αμερικανούς, θα τους κατάφερναν να μοιραστούν και τα έξοδά τους για τη συντήρηση των βάσεων αλλά, τελικά, οι Αμερικανοί αρνήθηκαν (εκτός των όσων τους αναλογούσαν για συγκεκριμένες εξυπηρετήσεις). Και οι Βρετανοί έμειναν παγιδευμένοι στις δικές τους δολοπλοκίες, με τη μόνη τους διέξοδο, να ξεφορτωθούν το μεγαλύτερο μέρος των βάσεων, μια λύση του Κυπριακού. Όμως μια λύση που θα συνεπάγεται την επαναδιαπραγμάτευση των Συνθηκών: άρα και το καθεστώς των βάσεων. Από τότε προσέβλεπαν να λύσουν το θέμα αυτό μέσω μιας λύσης του Κυπριακού…

Νατοϊκές οι Βάσεις στην Κύπρο
Ο λόγος που ενημερώθηκε το ΝΑΤΟ για την απόφαση του Λονδίνου το 1974, να εγκαταλείψει πλήρως τις βάσεις στο νησί ήταν (και παραμένει) γιατί οι βάσεις είναι στην ουσία Νατοϊκές (όπως έχουμε ήδη αναφέρει), εφόσον οι Βρετανοί εξυπηρετούν πολλές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ, όπως και αμερικανικές. Για ευνόητους λόγους, όπως οι ίδιοι παραδέχονται, δεν το ομολογούν αφενός γιατί αυτό αντιβαίνει τα συμφωνηθέντα το 1960 και αφετέρου για να βοηθούν τις εκάστοτε κυπριακές κυβερνήσεις να αποφεύγουν επικρίσεις για τούτο.

Ακάμας – λύση
Σε τελική ανάλυση, το μέλλον της περιοχής του Ακάμα συνδέεται άμεσα με την τελική λύση του κυπριακού προβλήματος. Δηλαδή: Εφόσον το καθεστώς των βάσεων δεν μπορεί να αλλάξει δίχως την έγκριση των ενδιαφερομένων μερών (όταν και η Τουρκία οπωσδήποτε θα φέρει ένσταση για όφελός της)), οι Βρετανοί ΠΡΟΣΒΛΕΠΟΥΝ σε μια λύση που θα αγγίζει τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, δηλαδή, θα τις ξηλώνει. Mε αποτέλεσμα να ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΟΥΝ και εκείνοι την παραμονή τους στο νησί με ΝΕΕΣ συμβάσεις. Και εκεί βρίσκεται εν αναμονή και το σχέδιό τους για μεταφορά τους στον Ακάμα.

Η πονηρή προσφορά επιστροφής 45% των βάσεων
Το 2004, με την προσπάθεια επιβολής του Σχεδίου Ανάν, η Βρετανία, μέσω του Σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ, προέβη τότε σε μια… κυνική προσφορά επιστροφής μέρους των βρετανικών βάσεων, με αντάλλαγμα να δεχόντουσαν οι Κύπριοι το Σχέδιο. Η πονηρή αυτή προσφορά επανεμφανίστηκε στις 10 Νοεμβρίου 2009, όταν η Βρετανία κοινοποίησε όχι στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά στον Γ.Γ. του ΟΗΕ, την πρόθεσή της να επιστρέψει 45% των εδαφών των βάσεων, όμως ΜΟΝΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟΝ οι Κύπριοι να δεχθούν τη λύση. Η «επιστροφή» των εδαφών αυτών, που συνεζητείτο από τη δεκαετία του 1970, δεν θα γίνει προς την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά μέσω του Γ.Γ. προς το νέο μόρφωμα της «Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας» και θα εναπόκειται στους δύο ηγέτες να διαπραγματευθούν τι θα γίνει η γη. Η μεταβίβαση δεν θα ενοχλήσει τη λειτουργία των βρετανικών βάσεων, όπως λέχθηκε στο βρετανικό ανακοινωθέν μετά τη συνάντηση του Προέδρου Χριστόφια με τον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν στις 11 Νοεμβρίου 2009. Ο εμπαιγμός είναι διπλός, γιατί γνωρίζουν ότι τα εδάφη αυτά δεν τους ανήκουν. Η πιο κάτω αναφορά, ημερ. 22 Δεκεμβρίου 1977, το προσυπογράφει, καθώς επίσης ότι οι σκέψεις αυτές ΧΡΟΝΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ και δεν είναι σημερινές:

«…Οι πρόσφατες εκθέσεις για προσφορά εδάφους μιας βρετανικής κυρίαρχης βάσης φανερώνουν ότι τελικά θα είναι φθηνή χειρονομία, εφόσον η περισσότερη γη ήδη χρησιμοποιείται από τους Κύπριους γεωργούς. Μια προκαταρκτική ματιά στο πρόβλημα… και βρίσκουμε ότι η περισσότερη γη στην πραγματικότητα είναι ιδιοκτησία Κυπρίων… δεν είναι μακράν της αλήθειας ότι η περισσότερη γη των βρετανικών κυρίαρχων βάσεων ήδη ανήκει, καλλιεργείται, φορολογείται και σε πολλές περιπτώσεις διοικείται από Κυπρίους. Το να προσφέρουμε τέτοια γη των Β.Κ.Β. στη Δημοκρατία δεν τους προσφέρουμε τίποτα που δεν έχουν ήδη…».

Η πανουργία της προσφοράς, έχοντας υπόψη τα όσα ήδη αναφέραμε στις παρουσιάσεις αυτές, είναι ξεκάθαρη. Χρειάζονται μια επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης, για να ξεφορτωθούν τις υφιστάμενες βάσεις και αυτό μόνο με μια λύση που θα ξηλώνει την υφιστάμενη Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να γίνει. Δεύτερον, αφήνοντας στα χέρια των δύο ηγετών της «νέας Ενωμένης Κύπρου» τη… διανομή του 45%, δίδουν το δικαίωμα στους Τούρκους να διαπραγματευθούν την πάγια απαίτησή τους να πάρουν τη Δεκέλεια. Στη διαμάχη που θα προκύψει, οι καλοί μας Σαμαρείτες Βρετανοί θα εισηγηθούν να φύγουν και από το Ακρωτήρι για να ικανοποιηθεί και η ελληνική πλευρά, και θα προτείνουν να… απομακρυνθούν και απομονωθούν στην περιοχή του Ακάμα!!! Την οποία διευθέτησαν να διατηρηθεί έτοιμη, ως άγρια φύση (wilderness).