ΒΗΜΑ (Ριχάρδος Σωμερίτης),Με προβληματίζει από χρόνια το γιατί η πορεία δεν πηγαίνει ως το Πεντάγωνο. Μόνη λογική εξήγηση: πέφτει κάπως μακριά.

Τα άρματα μάχης που χτύπησαν το Πολυτεχνείο ήταν ελληνικά. Οι επίλεκτοι αξιωματικοί, στρατιώτες και αστυνομικοί που σκότωσαν τόσο κόσμο (24, 35 ή 80 πολίτες;) ήταν και αυτοί Ελληνες. Αυτοί που τους είπαν να σκοτώσουν (ο «πρόεδρος» Παπαδόπουλος και ο «πρωθυπουργός» του Μαρκεζίνης) μπορεί να πρακτόρευαν ξένα συμφέροντα αλλά Ελληνες ήταν. Ο συντονισμός της επιχείρησης από το ελληνικό «Πεντάγωνο» έγινε. Ελληνας ήταν και ο Ιωαννίδης που τους ανέτρεψε αμέσως μετά για να ξαναπάρει μπρος η «επανάσταση» και να οργανώσει τη μεγάλη προδοσία της Κύπρου. Τα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Αστυνομίας όπου έκλεισαν όσους έπιασαν εκείνες τις ημέρες ελληνικά ήταν και αυτά. Οπως Ελληνες ήταν και οι βασανιστές που με διπλοβάρδιες πόνου και τρόμου εδραίωναν ξανά το καθεστώς. Ελληνες, διαφορετικοί, ήταν «τα παιδιά του Πολυτεχνείου». Και ο κόσμος που έτρεξε να τα συμπαρασταθεί. Και φυσικά οι εργάτες που είχαν αρχίσει με τη σειρά τους να συρρέουν στην περιοχή- αυτοί που μαζί με τα «παιδιά» τόσο τρόμαξαν τους όσους βολεμένους. Και ίσως, ενδόμυχα, όσους αντιχουντικούς πίστευαν σε μια πολιτική μετεξέλιξη του καθεστώτος: η ιστορική αλήθεια είναι ότι με το που ανοίγει στον ολοκληρωτισμό μια χαραμάδα ελευθερίας ο ολοκληρωτισμός καταρρέει. Οπως πριν από 20 χρόνια στο Βερολίνο…

Οπως κάθε χρόνο, η πορεία (πρόσχημα) για το Πολυτεχνείο θα καταλήξει και σήμερα στην αμερικανική πρεσβεία.

Το αν θα σημειωθούν εκεί ή αλλού επεισόδια, φωτιές, καταστροφές, είναι μια άλλη υπόθεση για την οποία ευθύνονται πολλοί.

Και κυρίως όσοι άφησαν την αντιχουντική Αντίσταση και ειδικά το «Πολυτεχνείο» στα χέρια των πιο ακραίων αλλά συχνά άσχετων και τους ικανοποιεί το ότι κατακρατούν την αιματοβαμμένη «Σημαία» σαν λείψανο αυθεντικό κάποιου νέου Τίμιου Σταυρού.

Ναι, αλλά γιατί να καταλήγει η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία; Ο Νίξον είχε στηρίξει τη χούντα- δεν ήταν ο μόνος, οι πρώτοι που αποκατέστησαν θαυμάσιες σχέσεις με αυτήν ήταν οι Σοβιετικοί και οι Ανατολικογερμανοί.

Αλλά ειδικά τη σφαγή τη διέταξαν, το υπενθυμίσαμε ήδη, ο Παπαδόπουλος και ο Μαρκεζίνης, με τον Ιωαννίδη να καραδοκεί το «λάθος» για να τους πετάξει: ήταν πια για τους σκληρούς απριλιανούς όχι μόνο άχρηστοι αλλά και επικίνδυνοι.

Και δεν βρέθηκε τότε, όπως αργότερα και για την Κύπρο, κανένας ανώτατος αξιωματικός να πει «όχι», να εμποδίσει τον δολοφόνο συνάδελφό τους Ντερτιλή που κυκλοφορούσε έξαλλος στα πέριξ με το πιστόλι στο χέρι ή όλους τους άλλους συναδέλφους του που δέχθηκαν τις διαταγές.

Με προβληματίζει από χρόνια το γιατί η πορεία δεν πηγαίνει ως το Πεντάγωνο. Μόνη λογική εξήγηση: πέφτει κάπως μακριά.