Πότε άρχισε αυτός ο κατήφορος; Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Φταίνε οι κυβερνήσεις; Αν ναι, τότε γιατί εκλέγουμε πάντα τις ίδιες; Φταίνε οι συνδικαλιστές; Οι νοοτροπίες; Φταίμε εμείς; Χίλιοι μύριοι λόγοι…

Που δυστυχώς, μολονότι είναι αυτονόητοι λόγοι, ο κάθε ένας από μας τους βλέπει κοντόφθαλμα, κομματικά ή με βάση τα περιστασιακά προσωπικά ή συντεχνιακά συμφέροντα… Στην κυριολεξία… Αν είσαι ΚΚΕ σού φταίνε οι πλούσιοι… Αν είσαι αντιπολίτευση σου φταίνε οι κυβερνήσεις… Αν είσαι κυβέρνηση σου φταίει το λεγόμενο πολιτικό κόστος… Είναι αυτό που λέμε βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος… Και με τη δικαιολογία αυτή δεν κάνουμε απολύτως τίποτα… Χρόνια τώρα…

Tι είναι λοιπόν αυτά τα τρομακτικό ελλείμματα που όλοι καμώνονται ότι ήλθαν από το πουθενά… Οτι ήταν το αποτέλεσμα της κακής πολιτικής των τελευταίων κυβερνήσεων… Τρίχες κατσαρές… Είναι ένας λογαριασμός που χρόνια τώρα μένει απλήρωτος, γιατί όλες οι κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να τον δείξουν στον λαό… Και αυτό γιατί ο λαός δεν ήθελε ούτε να τον δει ούτε να τον πληρώσει…

Απλά τον απέφευγε… Λες και κάποτε θα τον γλίτωνε…

Και δανειζόταν… Και ο λαός και το κράτος… Ο,τι έλειπε από τον οικογενειακό προϋπολογισμό το βρίσκαμε στα καταναλωτικά δάνεια των τραπεζών… Τα εορτοδάνεια… Τα μετοχοδάνεια… Τα σπουδαστοδάνεια… Ο,τι έλειπε από τα ασφαλιστικά ταμεία το βρίσκαμε από τον εθνικό δανεισμό… Τζάμπα χρήμα… Βαλε και τα σκάνδαλα που έριχναν λάδι στη φωτιά… Και η αβελτηρία των απερίσκεπτων γινόταν εύκολα δικαιολογία και πρόσχημα… Δικαιολογία για τον επιπόλαιο δανεισμό και πρόσχημα για τη φοροδιαφυγή…

Δεν μας έφταναν όλα τα άλλα, δηλαδή, αποκτήσαμε και το σπορ της φοροδιαφυγής… Και να ‘τος ο κουραδόμαγκας Ελληνας: «Σιγά μην πληρώσω φόρους σ’ αυτούς τους κλέφτες»… Δηλαδή το κράτος… Και ο κύκλος, πριν το καταλάβουμε, έγινε φαύλος… Τόσο φαύλος, μάλιστα, ώστε να αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας…