Η βαριά ήττα της Νέας Δημοκρατίας αποδόθηκε από κάποιους που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα σε μυστικοσυμβούλους, βαρόνους και οικογένειες. Θα ήταν άδικο να κατατάξουμε σε μία από τις κατηγορίες την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Θα ήταν άδικο γιατί η πρώην υπουργός Εξωτερικών είναι «τρία σε ένα», χάρη στο προσωπικό πολιτικό της εκτόπισμα, στην καταγωγή και στον καλοστημένο μηχανισμό της. Η κυρία Μπακογιάννη δεν αφήνει τίποτε στην τύχη του, τίποτε από όσα αφορούν την εικόνα της. Κάτι ενδεικτικό: είναι η μόνη υπουργός της απελθούσας κυβέρνησης που διατηρούσε πριβέ Γραφείο Τύπου. Την εικόνα της την πλασάρει ως εικόνισμα, έστω μιντιακό.

Η κυρία Μπακογιάννη διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού το 1993 για 10 μήνες. Σημειώνει στο βιογραφικό της ότι προώθησε «το πιο φιλόδοξο έργο για την αλλαγή της ζωής στην Αθήνα»: την ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων. Δηλαδή, υλοποίησε την ιδέα της Μελίνας Μερκούρη και του Αντώνη Τρίτση. Στην ενοποίηση πρακτικά εμπλέκονταν τα υπουργεία Δημοσίων Εργων και Μεταφορών. Ακόμη πιο πρακτικά η επένδυση έγινε από χρήματα του Β΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Δηλαδή, σε σύντομο διάστημα, με άλλους εμπλεκομένους, έβαλε κι εκείνη το κυβολιθάκι της στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Είχε καλύτερες ευκαιρίες να εκθέσει τις αρετές της ως δημάρχου Αθηναίων. Είχε υποσχεθεί μια καθαρή Αθήνα («Θα πάρω μια μάνικα…») και όντως ξεκίνησε το πρόγραμμα «Καθαρή Συμμαχία». Επένδυσε 34 εκατ. ευρώ, αγόρασε 254 οχήματα και προσέλαβε 500 εκτάκτους. Φευ, η πόλη καθάρισε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Καθώς τα χρήματα δεν επενδύθηκαν σε υποδομές, η πόλη επέστρεψε μετά την κυρία Μπακογιάννη στη ρυπαρή όψη της.

Κάποιες άλλες δεσμεύσεις έμειναν στα λόγια, όπως το περίφημο Μητροπολιτικό Πάρκο, που, αντί να ανοίξει για το κοινό, κατελήφθη από λυόμενες ολυμπιακές εγκαταστάσεις- με γερά θεμέλια, αφού είναι ακόμη στη θέση τους. Ολα κι όλα όμως. Δέντρα φύτεψε πολλά. Είχε μιλήσει για 10.000 αλλά φύτεψε 16.000- χώρια οι θάμνοι και τα άνθη.

Από τον Φεβρουάριο του 2006 η κυρία Μπακογιάννη τοποθετήθηκε στο νευραλγικό υπουργείο Εξωτερικών. Είχε ήδη δραστηριοποιηθεί με επιτυχία σε αυτόν τον τομέα από την εποχή που η ΝΔ βρισκόταν στην αντιπολίτευση αλλά υπήρχε και ένας ανομολόγητος υπαινιγμός: η οικογένεια Μητσοτάκη διατηρούσε καλές σχέσεις με τους Μπους. Απεδείχθη πάντως ότι οι οικογενειακές σχέσεις δεν ωφελούν τη διπλωματία καθώς η πολλά υποσχόμενη υπουργός δεν κατάφερε να καταργηθεί η βίζα για την Αμερική.

Παραδίδοντας το υπουργείο στον κ. Γ. Παπανδρέου είπε ότι η Ελλάδα έγινε «μια ισχυρή και αξιόπιστη περιφερειακή δύναμη». Από τις τέσσερις λέξεις ευσταθεί περισσότερο η μία: «περιφερειακή». Ολη αυτή την εξαετία η βαλκανική πολιτική υποβιβάστηκε από εμμονές για τις οποίες, πάντως, δεν ευθύνεται η κυρία Μπακογιάννη. Παρά το «βέτο» του Βουκουρεστίου, το οποίο χαιρετίστηκε ως μεγάλη επιτυχία της ελληνικής πολιτικής, και τον ομηρικό τηλεφωνικό καβγά της ελληνίδας υπουργού Εξωτερικών με την Κοντολίζα Ράις, όλος ο πλανήτης σήμερα όταν λέει «Μακεδονία» αναφέρεται στη χώρα του κ. Γκρούεφσκι – 120 από τα 170 κράτη την έχουν αναγνωρίσει με το συνταγματικό όνομα.

Ηκυρία Μπακογιάννη έγινε υπουργός Εξωτερικών σε μια εποχή που οι Τούρκοι αποδείχθηκαν ορεξάτοι. Τα μαχητικά αεροσκάφη τους παίζουν αερομαχίες σαν να πρόκειται για ηλεκτρονικό παιχνίδι, ενώ στη θάλασσα πάνε κι έρχονται τα σκάφη με τους λαθρομετανάστες. Απέναντί τους ακολουθήθηκε ήπια στρατηγική. Κυρίως επιχειρήθηκε να μην τροφοδοτηθεί η ένταση στο Αιγαίο.

Τα υπόλοιπα, για το τηλεγράφημα από την Ουρουγουάη που παράπεσε και για τις αεροπορικές συνδέσεις με την Τουρκία, είναι υλικό περισσότερο αντάξιο για κουτσομπολιό ή για κατασκοπευτικό μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ. Εν ολίγοις η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη έχει ένα αναμφισβήτητο ειδικό βάρος για ειδικούς λόγους που απομένει να αποδειχθούν. Και, ούτως ή άλλως, επικοινωνιακά σκίζει!

ΒΗΜΑ
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ