Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Δεν άφησε κανένα περιθώριο στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου η Κομισιόν, εισηγούμενη την άνευ όρων έναρξη διαπραγματεύσεων Βρυξελλών – Σκοπίων με αντικείμενο την ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ. Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοθαυμάσει στην έκθεση της Κομισιόν – την προκλητική υπεροψία της ή την πολιτική ανοησία της; Πώς περίμεναν δηλαδή οι απερχόμενοι κομισάριοι να αντιδράσει η Ελλάδα στη θέση που συμπεριέλαβαν στο κείμενό τους ότι δήθεν «διμερείς διαφορές δεν πρέπει να παρεμποδίσουν την ενταξιακή διαδικασία»; Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν;

Εναν ολόκληρο χρόνο (για να αναφερθούμε μόνο στο πιο πρόσφατο παράδειγμα) η Σλοβενία είχε παγώσει τα πάντα στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την Κροατία προβάλλοντας μια εξωφρενική απαίτηση, που δεν στηριζόταν σε καμιά αρχή του διεθνούς δικαίου, για έναν διάδρομο χωρικών της υδάτων και τελικά, ουσιαστικά πήρε αυτό που ήθελε για να επιτρέψει την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Κατά της Ελλάδας βρήκε η Κομισιόν να κάνει επίδειξη ισχύος;

Πολύ καλά έκανε λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση και διά στόματος του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα διακήρυξε χωρίς περιστροφές ότι τα «απαραίτητα κριτήρια» για την ένταξη στην ΕΕ που πρέπει να εκπληρώνουν οι υποψήφιες χώρες σημαίνουν στην περίπτωση της ΠΓΔΜ «την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Αυτό είναι προϋπόθεση. Σε αυτό το θέμα η θέση της Ελλάδας είναι γνωστή, είναι ξεκάθαρη. Η εθνική κόκκινη γραμμή είναι ξεκάθαρη και γνωστή».

«Κλείδωσε» λοιπόν το ελληνικό βέτο κατά της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ – ΠΓΔΜ, αν προηγουμένως τα Σκόπια δεν συναινέσουν στην εξεύρεση ονομασίας κοινά αποδεκτής για όλες τις χρήσεις. Ο Δ. Δρούτσας το είπε φυσικά σε άκρως δυσνόητη για το ευρύ κοινό διπλωματική γλώσσα προκειμένου να αποφύγει τη χρήση της λέξης «βέτο», αλλά η ουσία είναι ίδια: «Σε ό,τι αφορά την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αυτό το τονίζω, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα και θέμα των κρατών-μελών της ΕΕ, άρα και της Ελλάδας» τόνισε.

Πρόκειται για τεράστιο σφάλμα των γραφειοκρατών της Κομισιόν να υποχρεώνουν μια νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, μία μόλις εβδομάδα μετά την ορκωμοσία της, να διακηρύσσει ένα βέτο από το οποίο θα έχει πλέον βαρύ πολιτικό κόστος, αν ποτέ σκεπτόταν να υπαναχωρήσει. Από τη στιγμή που το βέτο συνιστά διακήρυξη αυτής και όχι πια της προηγούμενης κυβέρνησης, τα περιθώρια ταλαντεύσεων συρρικνώνονται δραστικά, αν δεν εκμηδενίζονται εντελώς.

Αν η Κομισιόν νόμιζε ότι με την εισήγησή της ασκεί πίεση επί της Ελλάδας να υποχωρήσει, είναι βαθιά νυχτωμένη. Πέτυχε το αντίθετο.

Πρώτον, να εναρμονίσει ταχύτατα την επίσημα διακηρυγμένη κυβερνητική θέση με τις διαθέσεις της παμψηφίας σχεδόν του ελληνικού λαού – καμιά επιπλέον υποχώρηση δηλαδή στο θέμα της ονομασίας.

Δεύτερον, να βοηθήσει την κυβέρνηση Παπανδρέου να συνειδητοποιήσει καλύτερα ότι η Κομισιόν και η ΕΕ αδιαφορούν παντελώς για τα ελληνικά συμφέροντα και τις ελληνικές εθνικές ευαισθησίες. Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, όπως και σε αυτό του ΝΑΤΟ, μόνο η ανυποχώρητη στάση της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί να τα προασπίσει.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα έχει κανένα πρόβλημα με το βέτο της ούτε στο εξωτερικό. Οι πάντες έχουν προεξοφλήσει τη στάση της και δεν θα κληθεί να καταβάλει κανένα απολύτως κόστος γι αυτό.

«Είναι απίθανο να συμφωνήσει η ελληνική κυβέρνηση στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων πριν βρεθεί λύση στο θέμα της ονομασίας» έγραφε χαρακτηριστικά η γερμανική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου την ίδια γνώμη έχουν: «Διπλωμάτες της ΕΕ έλεγαν ότι δεν υφίστανται άμεσες ενδείξεις ότι η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδας θα επιτρέψει να αρχίσουν οι συνομιλίες. Οπως και οι συντηρητικοί προκάτοχοί τους, οι σοσιαλιστές καταγγέλλουν την επιμονή του πρώην γιουγκοσλαβικού κράτους να αυτοαποκαλείται Μακεδονία, θεωρώντας το αυτό απειλή στην κληρονομιά και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας».

Κανενός είδους κύρωση εις βάρος της Τουρκίας δεν προτείνει η Κομισιόν για την προκλητική άρνηση της Αγκυρας να εφαρμόσει τη νομοθεσία της ΕΕ που της επιβάλλει να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της σε πλοία και αεροπλάνα υπό κυπριακή σημαία. Αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι. Τον Δεκέμβρη η Τουρκία πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει πολιτικό κόστος γι αυτή τη στάση της – κόστος που φυσικά πρέπει να έχει να κάνει με το πάγωμα των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων ή τουλάχιστον την περαιτέρω επιβράδυνσή τους. Σύμμαχοι και μάλιστα κορυφαίοι εντός της ΕΕ υπάρχουν στο θέμα αυτό και η Αθήνα και η Λευκωσία, συντονιζόμενες μεταξύ τους, πρέπει άμεσα να συνεννοηθούν μαζί τους.
ethnos.gr