REAL TIME |

Weather Icon
Γενικά θέματα 28 Οκτωβρίου 2009

Οι βλέψεις του Μουσολίνι για τις ακτές της Δαλματίας

Δύο τουλάχιστον αξιωματούχοι του στενού περιβάλλοντος του Μουσολίνι, ο γραμματέας του Φασιστικού Κέντρου, Γκίντο Γκαρότσι, και ο επιτελάρχης Ούγκο Καβαλέρο, υποστήριξαν- ο πρώτος σε ιταλούς αντάρτες που τον συνέλαβαν το 1943 και ο δεύτερος αρθρογραφώντας μετά τον πόλεμο σε ιταλικές εφημερίδες- ότι ο Μουσολίνι δεν είχε ενδιαφέρον να εισβάλει στην Ελλάδα, μολονότι «οραματιζόταν το λιμάνι της Πάτρας να πάρει το όνομα κάποιου της οικογένειάς του».

Τη Γιουγκοσλαβία, τις αδριατικές ακτές της συγκεκριμένα, είχε στο μάτι. Στα πρώτα χρόνια του φασιστικού καθεστώτος αποτελούσε κύριο επιχείρημα εναντίον της ηγεσίας όλων των κομμάτων και δικαιολογία της επιβολής της φασιστικής δικτατορίας ότι «οι δημοκράτες» , όταν κατέρρευσε η Αστροουγγαρία, το 1918, δεν κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν για την Ιταλία «τις απέναντι ακτές», δηλαδή τη Δαλματία. Οταν ο Χίτλερ κατέλαβε, το 1936, την Αυστρία, ο Μουσολίνι φοβήθηκε ότι τελικός στόχος του Γ΄ Ράιχ ήταν η κάθοδός του στη Μεσόγειό «του». Για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σκέφθηκε να καταλάβει τη Σλοβενία και την Κροατία, που αποτελούσαν τμήματα της Γιουγκοσλαβίας- μάλιστα εξασφάλισε την ανοχή της Αγγλίας. Ο Χίτλερ όμως τον διαβεβαίωσε ότι προς άλλες κατευθύνσεις ήταν οι επεκτατικές βλέψεις του, μάλιστα τον παρέσυρε με το μέρος του. Το ζήτημα της Δαλματίας εμφανίστηκε εκ νέου το καλοκαίρι του 1939 και μάλιστα ήταν η Γερμανία που έριξε την ιδέα στην Ιταλία, όταν ο Τσιάνο επισκέφθηκε τον γερμανό ομόλογό του, Γιοακίμ φον Ρίμπεντροπ, στο Σάλτσμπουργκ στις 11 Αυγούστου, για να τον μεταπείσει να μην επιτεθεί η Γερμανία στην Πολωνία. Επειδή «ο κίνδυνος γενικότερης σύγκρουσης θα είναι μεγάλος» , δεν έλαβε απλώς μια αρνητική απάντηση. Πήρε και μια υπόδειξη. Γιατί να μην επωφεληθεί η Ιταλία από την κατάσταση που θα δημιουργούσε ο πόλεμος και «να λύσει έτσι τις διαφορές της με τη Γιουγκοσλαβία στην Κροατία και στη Δαλματία;» γράφει ο Ρέι Μόσλεϊ.

Ο Χίτλερ ήταν πιο επιφυλακτικός, αν κρίνουμε από τη συνομιλία που είχε με τον Τσιάνο έναν χρόνο αργότερα και μετά τη συντριβή της Γαλλίας. Οταν ο ιταλός υπουργός «μίλησε στον Φύρερ φανφαρονικά», γράφουν τα αρχεία της καγκελαρίας, για να τον πληροφορήσει ότι «έφθασε η ώρα να εξαφανίσουμε από τον χάρτη τη Γιουγκοσλαβία», ο Χίτλερ τού απάντησε ότι «θα ήταν λάθος να ανάψουμε πρόωρα φωτιές στα Βαλκάνια», επειδή αυτό μπορεί «να προκαλέσει ρωσική επέμβαση», γράφει ο Ρέι Μόσλεϊ. Το Βερολίνο είχε και άλλες ευκαιρίες να εκφράσει δυσφορία για τα σχέδια της συμμάχου του Ιταλίας στα Βαλκάνια. Οταν το ιταλικό υποβρύχιο τορπίλισε την «Ελλη», στο λιμάνι της Τήνου, αντέδρασε έντο να. Τη νύχτα της 15ης προς τη 16η ο Χέρμαν Γκέρινγκ με επείγον τηλεγράφημα προς τον στρατιωτικό ακόλουθο στη Ρώμη και ο Φον Ρίμπεντροπ σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρεσβευτή του, τον Μακένσεν, ζητούν να πληροφορηθούν τι σημαίνει αυτή «η ενέργεια». Ας σημειωθεί εδώ, ως ένδειξη της γερμανικής δυσφορία, ότι με εντολή του υπουργού Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκέμπελς, η επίσημη εφημερίδα του ναζισμού, η «Voelkischer Βeobachter», μόλις στις 18 Αυγούστου έγραψε για την «Ελλη» δημοσιεύοντας μια άνευ πατρότητας ιταλική «δήλωση» ότι το ελληνικό πολεμικό βυθίστηκε από αγγλικό υποβρύχιο. Υπάρχει όμως και σαφέστερη, πιο επίσημη εκδήλωση της γερμανικής θέσης. Ο γερμανός πρεσβευτής στη Ρώμη Φον Μακένσεν ζητεί ακρόαση από τον Τσιάνο στις 19 Αυγούστου και «με τον πλέον σαφή τρόπο διαβιβάζει […] ότι αυτή τη στιγμή όλη η προσπάθεια των δύο χωρών πρέπει να στραφεί εναντίον της Αγγλίας» και του τονίζει ότι επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας «δεν τυγχάνει του ενδιαφέροντος του Φύρερ». Το μήνυμα εστάλη και στον ίδιο τον Μουσολίνι. Τρεις ημέρες μετά το διάβημα του γερμανού πρέσβη, ο Ντούτσε καλεί στο γραφείο του τον αρχηγό του Επιτελείου Ούγκο Καβαλέρο και «του ζητεί εξηγήσεις» για τις προετοιμασίες στην Αλβανία. Δεν είναι ικανοποιημένος από την απάντηση και την επομένη καλείται στο Παλάτσο Βενέτσια ο Τσιάνο, στον οποίο απερίφραστα δηλώνει ότι «επί του παρόντος πρέπει να αναβληθεί» η επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας. Το Βερολίνο τα πληροφορείται και επανέρχεται.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου οι δύο υπουργοί Εξωτερικών, Φον Ρίμπεντροπ και Τσιάνο, συναντώνται στη Βιέννη για να «διευθετήσουν» τις συνοριακές διάφορες μεταξύ Ρουμανίας και Ουγγαρίας και ο Ρίμπεντροπ επαναλαμβάνει την ίδια «σύσταση». Δέκα ημέρες αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου, φθάνει στη Ρώμη απροειδοποίητα ο Φον Ρίμπεντροπ για την υπογραφή της γερμανοιταλο-ιαπωνικής στρατιωτικής συμμαχίας και στο περιθώριο των σχετικών συνομιλιών, οι οποίες κράτησαν τέσσερις και πλέον ώρες, ο γερμανός υπουργός «υπενθυμίζει» στον Ντούτσε ότι «κάθε εμπλοκή στα Βαλκάνια θα έπρεπε να αποφευχθεί».

ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
Αννίβας Βελλιάδης «Μεταξάς- Χίτλερ».

Σπύρος Λιναρδάτος «Ο Μεταξάς και οι Μεγάλες Δυνάμεις».

Σπύρος Μαρκεζίνης «Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος».

Ιωάννης Μεταξάς:«Το Ημερολόγιό μου».

«Το Ελεύθερον Βήμα», έτη 1940 και 1941. Ε. G. Βosworth «Μussolini΄s Ιtaly».

Galeazzo Ciano «Diary 1937-1943».

Christopher Ηibbert «Μussolini. Τhe Rise and Fall of Ιl Duce».

ΜacGregor Κnox «Destiny. Foreign Ρolicy and War in Ιtaly and Germany».

Ray Μosley «Μussolini».
ΒΗΜΑ

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube