Tου Αθανασιου Ελλις

Παρά την έμφαση που σε περίοδο οικονομικής κρίσης ευλόγως δόθηκε στη στελέχωση των οικονομικών και αναπτυξιακών υπουργείων, εξίσου σημαντικό είναι και το υπουργείο Εξωτερικών το οποίο χειρίζεται τα εθνικά θέματα, τις σχέσεις με σημαντικούς συμμάχους, εταίρους και άλλους και προωθεί τα συμφέροντα της χώρας διεθνώς.

Τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική εξωτερική πολιτική βρέθηκε στα χέρια σημαντικών προσωπικοτήτων. Η Ντόρα Μπακογιάννη έβαλε τη δική της σφραγίδα στην εκπροσώπηση της Ελλάδας στο εξωτερικό. Η πρώην υπουργός έχει πολλούς επικριτές και ορκισμένους αντιπάλους, αλλά κανείς δεν αμφισβητεί την ισχυρή προσωπικότητά της. Πρόσφατα, ο Economist την κατέταξε μεταξύ των υποψηφίων για τη θέση του πρώτου υπουργού Εξωτερικών της Ε. Ε. Σήμερα διεκδικεί την ηγεσία του κόμματός της και ελπίζει ότι μελλοντικά θα φθάσει στην πρωθυπουργία.

Ο προκάτοχός της, Πέτρος Μολυβιάτης, είναι μια σημαντική οντότητα, ευρύτερης αποδοχής, αδιαμφισβήτητου ήθους και με τεράστια διπλωματική πείρα. Ασχολείται με τις διεθνείς σχέσεις για μισό αιώνα και βρέθηκε στο πλευρό του Κωνσταντίνου Καραμανλή όταν ο τελευταίος ήταν πρωθυπουργός και στη συνέχεια Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η πενταετής θητεία του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών συνδέθηκε με δύσκολα αλλά επιτυχή βήματα, όπως ήταν η διαχείριση των πολέμων του Κοσόβου και του Ιράκ, όταν μάλιστα η Ελλάδα ασκούσε την προεδρία της Ε. Ε., αλλά και η τολμηρή προσέγγιση με την Τουρκία. Μεταπήδησε στην ηγεσία του κόμματός του, εξελέγη πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και τελικά θριάμβευσε στις εκλογές και ανέλαβε πρωθυπουργός.

Ο προκάτοχός του Θεόδωρος Πάγκαλος είναι από τους ευφυέστερους Ελληνες πολιτικούς, αν και ο συχνά κυκλοθυμικός χαρακτήρας του δημιουργεί προβλήματα. Σφράγισε και αυτός την ελληνική εξωτερική πολιτική κατά την τριετή θητεία του ως υπουργός αλλά και ως υφυπουργός αρμόδιος για ευρωπαϊκές υποθέσεις, όταν στη σύνοδο κορυφής της Ε. Ε. το ’94 στην Κέρκυρα έλαβε εύσημα από όλους για τις πολύπλοκες διαπραγματεύσεις που έφερε εις πέρας και επέτρεψαν τη διεύρυνση της Ενωσης από 12 σε 15 μέλη. Σήμερα έφθασε στο αξίωμα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Αν ανατρέξει κανείς ακόμη παλαιότερα, θα φθάσει στον Κάρολο Παπούλια ο οποίος υπήρξε στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, συμμετείχε στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής για έντεκα χρόνια και τελικά έφθασε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μάλιστα με τεράστια πλειοψηφία. Η παράθεση των προσωπικοτήτων αυτών, τόσο διαφορετικών μεταξύ τους, αλλά με σημαντικό εκτόπισμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, επιβεβαιώνει τη σημασία του υπουργείου Εξωτερικών.

Με την απόφασή του να διατηρήσει ο ίδιος το αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών, ο κ. Παπανδρέου ίσως επιχείρησε να αναδείξει τη σημασία του υπουργείου. Ομως, η επιλογή του υπήρξε ατυχής, διότι σε μια δημοκρατική χώρα δεν νοείται ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας το οποίο βρίσκεται στην αντιπολίτευση επί πεντέμισι χρόνια να αδυνατεί να εντοπίσει στο στελεχικό του δυναμικό έναν πολιτικό ικανό να αναλάβει υπουργός.

Σε ό, τι, δε, αφορά τον διορισμό του στενού του συνεργάτη Δημήτρη Δρούτσα ως αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, πολλοί, και εντός του ΠΑΣΟΚ, έσπευσαν να εκφράσουν αμφιβολίες για την ικανότητά του να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου αξιώματος, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που πολλά ζητήματα βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή.

Είναι αλήθεια ότι «η φανέλα είναι βαριά». Ο κ. Δρούτσας δεν είναι πολιτικό πρόσωπο, αλλά διαθέτει καλή γνώση του αντικειμένου. Εναπόκειται στον ίδιο να εργαστεί σκληρά, να διαψεύσει τους αμφισβητίες και να αποδείξει στην πράξη ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα και να εκπροσωπήσει επάξια τη χώρα.
Πηγή kathimerini.gr