Οποιος έχει υπόψη του τις προηγούμενες εκθέσεις, αλλά και άλλα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας, γνωρίζει ότι η φετινή έκθεση της Κομισιόν για την Τουρκία είναι καλή για τις ελληνικές θέσεις. Η σύγκριση με τις προ του 2004 εκθέσεις είναι συντριπτική.

Η Κομισιόν δηλώνει ότι η πρόοδος όσον αφορά στη βελτίωση των διμερών σχέσεων είναι περιορισμένη και αυτό είναι κάτι που η Ελλάδα θέλει να επιβεβαιώνεται από την Ε.Ε., καθώς αυτή που επιδιώκει την ένταξή της –και επομένως οφείλει να συμμορφωθεί– είναι η Τουρκία.

Αντίθετα, η έκθεση του 2003 ανέφερε ότι οι σχέσεις των δύο χωρών εξελίσσονται θετικά, μιλούσε για «εκκρεμείς διαφορές» –ενώ η διαφορά μας είναι μόνο μία, δηλαδή η υφαλοκρηπίδα– και αναφερόταν ως θετική η απόφαση των δύο χωρών να ακυρώσουν στρατιωτικές ασκήσεις. Αλλά όταν όλα βαίνουν καλώς, τότε σημαίνει ότι δεν έχεις διαμαρτυρηθεί για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο. Ειδικά για το Κυπριακό, στην έκθεση του 2003 αναφερόταν ότι «η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας συνεχίζει να τοποθετείται ευθυγραμμιζόμενη με τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Στην έκθεση του 2005, για πρώτη φορά γινόταν αναφορά στο casus belli και στο θέμα της Ιμβρου και της Τενέδου, ενώ η Κομισιόν καλούσε την Αγκυρα να αποφεύγει την ένταση και να αναγνωρίσει την Κύπρο, υπενθυμίζοντας ότι συνεχίζει να θέτει βέτο στης συμμετοχή της Λευκωσίας σε διεθνείς οργανισμούς.

Στην έκθεση του 2006 η Κομισιόν επανήλθε στο θέμα της Ιμβρου και της Τενέδου, του casus belli, των σχέσεων καλής γειτονίας, που πλέον τίθεται ως προαπαιτούμενο και της εφαρμογής του Πρωτοκόλλου για την Κύπρο. Για πρώτη φορά οι υποχρεώσεις της Τουρκίας αναφέρονται ως διεθνείς και συγκεκριμενοποιούνται, συνδεόμενες με το casus belli.

Ανάλογες και οι διατυπώσεις των Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. Σκληρή γλώσσα της Κομισιόν και στην έκθεση του 2007, όπου για πρώτη φορά επισημαίνονται οι διαμαρτυρίες της Αθήνας. Οι ίδιες αναφορές και στην έκθεση του 2008 και στη φετινή. Συμπέρασμα: Δεν μπορούμε να διαβάζουμε τις εκθέσεις όπως μας αρέσει.

Σοφια Βουλτεψη
Απογευματινη