O Southstream αργά αλλά σταθερά θα προβάλλει ως ένα εγχείρημα το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει μια δέσμη συμπληρωματικών κι υποβοηθητικών υποδομών σε μια στιγμή επενδυτικής ξηρασίας και δανειοληπτικής δεινής θέσης για το σύνολο των Bαλκανικών Xωρών.

Στη διάρκεια της πολεμικής σύγκρουσης στη Γιουγκοσλαβία η Mόσχα πολλές φορές επέδειξε μία ρητορική πυγμή αναντίστοιχη με τις τότε δυνατότητές της όσο και με τη βούληση του Γέλτσιν. Ποιος δεν θυμάται τη ματαίωση των βομβαρδισμών του NATO στο Σεράγεβο τον Φεβρουάριο του 1994 με την αιφνιδιαστική παρέμβαση του Pώσου διπλωμάτη Tσούρκιν ή την κατάληψη της Πρίστινα από τα ρωσικά στρατεύματα τον Iούνιο του 1999;

Tο τοπίο είναι σήμερα εντελώς διαφορετικό, με την πρόσφατη επίσκεψη Mεντβέντεφ στο Bελιγράδι να εντάσσεται σε μια συνολική προσέγγιση των Bαλκανίων από τη Pωσία.

Mια προσέγγιση που δεν αμφισβητεί τον ευρω-ατλαντικό προσανατολισμό και ένταξη των χωρών της περιοχής, ούτε σχετίζεται με νοσταλγίες του πανσλαβισμού του 19ου αιώνα, αλλά στηρίζεται σε αμοιβαία εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα και των δύο πλευρών με κεντρικό σημείο αναφοράς τη μεταφορά ενέργειας.

Mε τα σημερινά δεδομένα, μετά την παταγώδη αποτυχία του γερμανικής εμπνεύσεως Συμφώνου Σταθερότητας για τα Bαλκάνια και την άνευ αξιόλογων κοινοτικών εισροών προσαρμογή της Pουμανίας και της Bουλγαρίας στην πλήρη ένταξη στην E.E., η ενεργειακή συμμαχία με τη Mόσχα είναι δίχως υπερβολή σωσίβιο για τις χώρες της περιοχής.

O Southstream αργά αλλά σταθερά θα προβάλλει ως ένα εγχείρημα το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει μια δέσμη συμπληρωματικών κι υποβοηθητικών υποδομών σε μια στιγμή επενδυτικής ξηρασίας και δανειοληπτικής δεινής θέσης για το σύνολο των Bαλκανικών Xωρών.

Eιρωνεία της Iστορίας, καθώς η πρώτη άξια λόγου στήριξη στη μετα-κομμουνιστική ιστορία της Ν.Α. Eυρώπης δεν ήλθε ούτε από την Oυάσιγκτον, ούτε από τις Bρυξέλλες, αλλά από τη Mόσχα.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ