Τις προάλλες, ο Γεν. Γρ. του ΑΚΕΛ δήλωσε ότι «πρέπει κάποιος να μας εξηγήσει τι σημαίνει να τηρήσουμε πιο σκληρή γραμμή. Τη γραμμή που τήρησε ο Τ. Παπαδόπουλος και για ενάμιση χρόνο δεν διεξήγοντο συνομιλίες;» διερωτήθηκε. Εφόσον ο Γ.Γ. έθεσε ερωτήματα, σημαίνει πως αναμένει και απαντήσεις. Ενόψει δε των καθοριστικών αποφάσεων ενώπιον μας, δεν επιτρέπονται προσωπικές αντεγκλήσεις αλλά τεκμηριωμένες απόψεις.

Η πολιτική ηγεσία της Κύπρου, περιλαμβανομένου του Γεν. Γρ. του ΑΚΕΛ, αναγνωρίζει ότι το κυπριακό μπορεί να λυθεί μόνο εάν η Τουρκία πειθαναγκαστεί προς τούτο. Η πολιτική της Τουρκίας υπερισχύει της θέλησης των Τ/κ είτε με Ντενκτάς είτε με Ταλάτ, παρά τις διαφορές τους. Υπό τις περιστάσεις, αποδεκτή λύση θα προκύψει μόνο αν η Άγκυρα πειθαναγκαστεί. Εκτός φυσικά κι αν εμείς μετακινηθούμε και υιοθετήσουμε τους τουρκικούς όρους.

Όσες συγκλίσεις κι αν προκύψουν μεταξύ Χριστόφια-Ταλάτ σε διάφορες πτυχές, η ουσία του κυπριακού παραμένει αναλλοίωτη και αφορά την ασφάλεια, την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, τον εποικισμό κ.ά. Αυτά απαιτούν την συγκατάνευση της Τουρκίας. Όπως σωστά το θέτει ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του (Κεφ. 1, σελ. 9) το οποίο χαρακτηρίζει ως «καθοδηγητικό φάρο» (!), το κυπριακό είναι πρόβλημα «εισβολής και κατοχής, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, … εθνικού ξεκαθαρίσματος και παράνομου εποικισμού». Όταν αυτά καταγράφονται στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του Δ. Χριστόφια είναι μυαλωμένη πολιτική. Όταν τα ίδια έθετε ο Τ. Παπαδόπουλος είναι «σκληρή γραμμή»; Αν κάποιοι δεν εννοούν τις γραπτές και δημόσιες δεσμεύσεις τους , ας το δηλώσουν.

Στην προκειμένη περίπτωση, με το «σκληρή γραμμή» ο Γεν. Γρ. του ΑΚΕΛ αναφέρεται στην επιλογή για πρόκληση κόστους στην Τουρκία μέσω της παρεμπόδισης των ενταξιακών της ώστε να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης με την Τουρκία ενόσω αρνείται να συμβιβαστεί. Αυτό είναι και η απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Όποιος δεν συμφωνεί με την παρεμπόδιση και υποτίθεται θέλει λύση χωρίς αποδοχή των τουρκικών όρων, οφείλει να προτείνει μιαν έστω άλλη επιλογή που θα πειθαναγκάσει την Τουρκία σε αποδεκτή λύση.

Η δήλωση του Δ. Χριστόφια πριν ένα χρόνο περίπου όταν η Τουρκία παρενοχλούσε Νορβηγικό πλοίο που νόμιμα διεξήγαγε έρευνες εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου ήταν σαφής. Ερωτηθείς αν έθεσε το θέμα των παρενοχλήσεων στον Ταλάτ, υπέδειξε με νόημα ότι τέτοια θέματα ασφάλειας, δεν αφορούν τον Ταλάτ αλλά την Τουρκία. Κι επειδή λύση χωρίς ασφάλεια δεν νοείται, ποια άλλη επιλογή προτείνει το ΑΚΕΛ ώστε να συγκατανεύσει η Τουρκία; Μήπως να συγκατανεύσουμε εμείς στους τουρκικούς όρους; Αν αυτό εννοούν, ας το δηλώσουν.

Η πρόσφατη κινητικότητα στο κυπριακό προκύπτει λόγω της επικείμενης αξιολόγησης της Τουρκίας από την Ε.Ε. και με τις ΗΠΑ κυρίως να επιδιώκουν την προώθηση των ενταξιακών της Τουρκίας, αλλά να ανησυχούν διότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει τη δυνατότητα να τις τελματώσει. Αυτό το μοχλό πίεσης επιδιώκουν να αναιρέσουν, που προέκυψε λόγω των επιλογών –καλών ή κακών- του Τ. Παπαδόπουλου. Γι αυτό το μοχλό πίεσης μας απειλεί ο Νταβούτογλου.

Όποιος εκτιμά πως οι Χριστόφιας-Ταλάτ έχουν κινητοποιήσει τις ΗΠΑ, Ε.Ε., ΟΗΕ και άλλους ας το τεκμηριώσει να μάθουμε από που αντλούμε τόση δύναμη. Αλλά, ακόμη και αυτή η σημερινή «κινητικότητα των συνομιλιών» υποτίθεται ότι συνιστά υλοποίηση με «επίκεντρο των προσπαθειών μας … τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου» (Πρόγραμμα Διακυβέρνησης, σελ. 11, «Κυπριακό: τι πρέπει να γίνει»). Μόνο που και η Συμφωνία της 8ης Ιουλίου είναι αποτέλεσμα της γραμμής του Τ. Παπαδόπουλου και φέρει την σφραγίδα και υπογραφή του.

Κώστας Μαυρίδης