Εξοργιστικό το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές μας κεφαλές φορούν κομματικά πηλήκια και δίνουν μάχες για τα κόμματά τους την ώρα που το συνδικαλιστικό κίνημα καταρρέει – κραταιό στην ασφάλεια του δημόσιου τομέα, ανύπαρκτο στην ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα. Συνήθως ανταμείβονται –με θέσεις στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η συζήτηση για την οικονομία ευτελίζεται σε μια ανούσια κόντρα μεταξύ του «πού πήγαν τα λεφτά» και «πού θα βρείτε τα λεφτά». Η συζήτηση για τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική καταλήγει σε αστήρικτες κατηγορίες και μυθοπλασίες περί ενός… κραταιού παρελθόντος (το οποίο ουδέποτε υπήρξε, αλλά χρησιμεύει για την ενίσχυση του προφίλ του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργού επί των Εξωτερικών). Η συζήτηση για τη Δημόσια Διοίκηση διεξάγεται ερήμην όλων εκείνων των δυνάμεων που παρεμποδίζουν κάθε βήμα προόδου στη χώρα, εξυπηρετώντας μόνο συντεχνιακού τύπου συμφέροντα.

Ετσι, φυσικό ήταν και η συζήτηση για την απασχόληση να καταλήξει σε μια γελοία αντιπαράθεση για τα περίφημα stage. Επί του προκειμένου, ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Ουδείς μέχρι στιγμής έχει κάνει την αυτοκριτική του για το γεγονός ότι από το 1997 η πολύ χρήσιμη «εργασιακή εμπειρία» παραμένει στην πρώτη γραμμή της ρουσφετολογικής πρακτικής.

Μέσα στη γενική σύγχυση, βρέθηκε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ χωμένος στα άδυτα του ΟΑΕΔ να ψάχνει έγγραφα και κούτες, παριστάνοντας τον επικεφαλής του Καθαρτηρίου. Εξοργιστικό το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές μας κεφαλές φορούν κομματικά πηλήκια και δίνουν μάχες για τα κόμματά τους την ώρα που το συνδικαλιστικό κίνημα καταρρέει – κραταιό στην ασφάλεια του δημόσιου τομέα, ανύπαρκτο στην ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα. Συνήθως ανταμείβονται –με θέσεις στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ακόμη πιο εξοργιστικό, όμως, το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ παρέμενε χωμένος στα άδυτα του ΟΑΕΔ και πραγματοποιούσε τηλεοπτικές εμφανίσεις, την ημέρα ακριβώς που 5.000 άνθρωποι έχαναν τη δουλειά τους, λόγω των λουκέτων στην ασφαλιστική «Ασπίς» και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Και ακόμη εξοργιστικότερο το γεγονός ότι δεν βρέθηκε ένας από τους αρμοδίους –πολιτικούς ταγούς, υποψηφίους, γραμματείς και φαρισαίους, επικοινωνιολόγους– να θυμίσει στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ ότι δουλειά του δεν είναι να ασχολείται με μια ανούσια συζήτηση (που ούτε το κόμμα του ωφελεί εκλογικά), αλλά με τους ανθρώπους που μένουν στο δρόμο και των οποίων την προστασία υποτίθεται ότι έχει αναλάβει.

ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ