-Τώρα ένας αυτόπτης μάρτυρας λέει ότι «είδα με τα μάτια μου να δολοφονούνται αιχμάλωτοι». Για πρώτη φορά προβαίνει σε δήλωση σε εφημερίδα αυτόπτης μάρτυρας ενός εγκλήματος. Και αποκαλύπτει ένα έγκλημα που παρέμεινε μυστικό μέχρι σήμερα. Δεν είναι σημαντικό το γεγονός ότι κρατείται μυστικό το όνομά του και δεν αποκαλύπτεται η ταυτότητά του. Σε περίπτωση που το ζήτημα πάει σε διεθνές δικαστήριο, σίγουρα δεν θα διστάσει να καταθέσει ως αυτόπτης μάρτυρας.
-Όμως, ένας πολίτης που μπήκε στα γραφεία της εφημερίδας μας την ώρα που εγώ έγραφα αυτό το άρθρο, μου είπε το εξής: «Εγώ είδα χειρότερα από αυτά που γράφεις». Αυτά θα τα πούμε σε ένα άλλο άρθρο.

Να μπορούμε να βλέπουμε τα εγκλήματα και από τις δύο πλευρές

Χθες κατάλαβα καλύτερα για ακόμη μία φορά τη διαφορά του πρωτοσέλιδου τίτλου και του σχολίου στην εφημερίδα. Ουσιαστική επίδραση ασκεί το πρωτοσέλιδο. Σίγουρα δεν θεωρείται τόσο αξιόπιστο το σχόλιο όσο το πρωτοσέλιδο. Ή δεν του δίδεται τόση σημασία όση στο πρωτοσέλιδο, επειδή φαίνεται ως προσωπική αξιολόγηση. Για να δοθεί σημασία σε ένα γεγονός θα πρέπει η εφημερίδα να το βάλει με τεράστια γράμματα μπροστά στα μάτια όλων στην πρώτη σελίδα. Δεν θα πρέπει να το χαραμίσεις σε άρθρο-σχόλιο. Το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Αφρίκα» προκάλεσε, λέει, μεγάλο θόρυβο. Ειδικά στο νότο. Μου τηλεφώνησαν από πολλά ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και εφημερίδες. Για να πάρουν πιο λεπτομερείς πληροφορίες για το έγκλημα εκείνο στην Ακτή της Απόβασης το 1974. Όμως, εγώ είχα γράψει για το γεγονός αυτό την περασμένη εβδομάδα στη στήλη μου στον «Πολίτη». ‘Αρα εκεί δεν το πρόσεξαν. Έγινε έκρηξη όταν βγήκε πρωτοσέλιδο στην «Αφρίκα».

Είχα βρεθεί αντιμέτωπος με παρόμοιο γεγονός πριν από κάποιο χρονικό διάστημα. Και μάλιστα πιο κωμικό. Πιο εκπληκτικό. Είναι γνωστό ότι και ο αγαπητός φίλος Χασάν Καχφετζίογλου γράφει στον «Πολίτη». Μία φορά την εβδομάδα. Κάθε Κυριακή. Αυτά που γράφει ο Καχφετζίογλου είναι ειδήσεις-έρευνες. Κάποτε δίδει ύστερα μερικά από αυτά που γράφει και στη δική μας εφημερίδα την «Αφρίκα». Τα δημοσιεύουμε και εμείς. Εκείνη την ημέρα μάς έδωσε μια περιεκτική έρευνα για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Παρακολούθησα με έκπληξη τι θόρυβος προκλήθηκε στο νότο όταν δημοσιεύθηκε η έρευνα στην «Αφρίκα». Όμως, πριν από εμάς τη δημοσίευσε ο «Πολίτης» στα ελληνικά. Αλλά μόνο την «Αφρίκα» επικαλέστηκαν.

Τέλος πάντων. Δεν είναι αυτά με τα οποία θέλω να ασχοληθώ σε αυτό το άρθρο. ‘Αλλο πράγμα με λυπεί. Στην Κύπρο υπάρχουν δύο μέτωπα που βλέπουν μόνο μονομερώς τα εγκλήματα. Το ένα είναι το τουρκικό εθνικιστικό μέτωπο. Και το άλλο οι Έλληνες εθνικιστές. Αυτά τα δύο μέτωπα δεν παραδέχτηκαν μέχρι σήμερα τίποτε από αυτά που έκαναν οι ίδιοι. Μιλούσαν πάντα για τα εγκλήματα που διέπραξε η άλλη πλευρά. Έτσι δεν υπηρέτησαν την πραγματική ειρήνη. Υπέθαλψαν περισσότερο τον εθνικισμό. Συμπεριφέρθηκαν σαν να είναι μόνο οι Έλληνες ή μόνο οι Τούρκοι οι δολοφόνοι που διέπραξαν τα εγκλήματα. Παρακολουθώ με έκπληξη το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά επιχειρεί ακόμη να συγκαλύψει εκείνη τη φοβερή δολοφονία Τουρκοκυπρίων αμάχων στα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανδαλάρη. Ο αγαπητός φίλος Ανδρέας Παράσχος ήταν ένας από τους πρώτους που έγραψαν για το έγκλημα που διέπραξαν οι Έλληνες σε εκείνα τα χωριά. Και αμέσως του κόλλησαν τη ρετσινιά του «προδότη». Και μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος. Έχω να πω το εξής: Δεν ήθελα να μιλήσω με εκείνα τα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ που μου τηλεφώνησαν χθες και βλέπουν μονομερώς τα γεγονότα. ‘Αλλωστε ποιο το όφελος να μιλάει κανείς για τα τουρκικά εγκλήματα σε εκείνους που δεν αναφέρονται καθόλου σε εγκλήματα όπως αυτά στα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανδαλάρη ή δεν τα δέχονται; Αν θα καταδιώξουμε τους εγκληματίες, δεν πρέπει να το κάνουμε χωρίς διακρίσεις μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων; Μόνο τότε μπορούμε να πείσουμε τους απέναντί μας για τις καλές μας προθέσεις. Και για το ότι επιθυμούμε πραγματικά την ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων σε αυτό το νησί.

Το δημοσίευμά μας αναφορικά με τη δολοφονία Ελλήνων αιχμαλώτων από Τούρκους στρατιώτες με ξιφολόγχη στην Ακτή της Απόβασης είναι ουσιαστικά κάτι που έγινε για πρώτη φορά, όπως η περίπτωση Αττίλα Ολγκάτς. Με μια διαφορά. Ο Αττίλα Ολγκάτς έλεγε «εγώ σκότωσα τους αιχμαλώτους». Τώρα ένας αυτόπτης μάρτυρας λέει ότι «είδα με τα μάτια μου να δολοφονούνται αιχμάλωτοι». Για πρώτη φορά προβαίνει σε δήλωση σε εφημερίδα αυτόπτης μάρτυρας ενός εγκλήματος. Και αποκαλύπτει ένα έγκλημα που παρέμεινε μυστικό μέχρι σήμερα. Δεν είναι σημαντικό το γεγονός ότι κρατείται μυστικό το όνομά του και δεν αποκαλύπτεται η ταυτότητά του. Σε περίπτωση που το ζήτημα πάει σε διεθνές δικαστήριο, σίγουρα δεν θα διστάσει να καταθέσει ως αυτόπτης μάρτυρας.

Έχει και την εξής ενδιαφέρουσα πτυχή το ζήτημα αυτό. Χθες δεν μας τηλεφώνησε κανείς από το βορρά ή την Τουρκία, σε αντίθεση με τη βροχή τηλεφωνημάτων που δεχτήκαμε από τη νότια Κύπρο και την Αθήνα. Όμως, ένας πολίτης που μπήκε στα γραφεία της εφημερίδας μας την ώρα που εγώ έγραφα αυτό το άρθρο, μου είπε το εξής: «Εγώ είδα χειρότερα από αυτά που γράφεις». Αυτά θα τα πούμε σε ένα άλλο άρθρο.

Κωδικός άρθρου: 893467
ΠΟΛΙΤΗΣ – 01/09/2009, Σελίδα: 13