Είθισται ο υπουργός των εξωτερικών μιας χώρας να μένει άφθαρτος από την εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση αφού κατά τεκμήριο χειρίζεται θέματα ύψιστης εθνικής σημασίας και η κριτική που του ασκείται για ευνόητους λόγους είναι ήπια γιαυτό και συνήθως βγαίνει άφθαρτος. Αν δε, έχει να επιδείξει επιτυχείς διπλωματικούς χειρισμούς, τότε το άστρο του λάμπει για χρόνια. Μιλάμε πάντα για υπουργούς εξωτερικών προσωπικότητες, με κύρος και αποδοχή που αφήνουν την σφραγίδα τους.

Δυστυχώς για την Υπουργό των Εξωτερικών, ισχύει το ότι παρέμεινε άφθαρτη γιατί δεν έκανε απολύτως τίποτα.

Στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ, υπουργός Εξωτερικών ήταν ο πολύπειρος κ. Πέτρος Μολυβιάτης. Επί των ημερών του απορρίφθηκε το σχέδιο Ανάν. Και σε αυτό οφείλουμε να παραδεχτούμε και τη συνετή στάση του κ. Καραμανλή να μην αναμειχθεί σε κάτι που εξόργισε τους εταίρους μας ένθεν και εκείθεν του Ατλαντικού.

Μήπως όμως η διπλωματία των αγωγών ήταν έργο της κ. Μπακογιάννη; O κ. Καραμανλής ήταν αυτός που επέμεινε σθεναρά για στο άνοιγμα προς τη Ρωσία. Εκείνος πάλεψε, τόσο για το Μπούργκας Αλεξανδρούπολη, όσο και για το South Stream, εξοργίζοντας τον πολλά βαρύ Μπράϊζα. Ποιος επέμεινε στο έστω και ημιτελές άνοιγμα στην Κίνα; Πάλι ο κ. Καραμανλής.

Μήπως όμως και η σύσφιξη των ελληνογαλλικών σχέσεων δεν είναι έργο του κ. Καραμανλή; Έστω κι αν εξόργισε τους Γερμανούς με την απ� ευθείας ανάθεση των φρεγατών. Στο κάτω κάτω πότε βοήθησαν οι γερμανοί ουσιαστικά; Η σύμπλευση μας στο ΝΑΤΟ για την είσοδο των Σκοπίων ήταν γιατί κι εκείνοι δεν ήθελαν να εξοργίσουν τη Ρωσία με την Ουκρανία.

Δεν θα φορτώσουμε στην κυρία Μπακογιάννη ούτε την αδιαλλαξία των Σκοπίων, ούτε την αλλοπρόσαλλη Τουρκική στάση που θέλει μεν Ευρώπη αλλά καταπατά κάθε έννοια δικαίου. Για το πρώτο ομολογουμένως ταξίδεψε πολύ αν και χωρίς αποτέλεσμα, για το δεύτερο ευθύνη έχει και το Υπουργείο Αμυνας με τον κ. Μεϊμαράκη. Στο ΝΑΤΟ δεν έχουμε μόνο πολιτικές επιτροπές αλλά και Στρατιωτικές οπότε η ευθύνη επιμερίζεται.

Όχι πως ο κ. Καραμανλής πέτυχε και αυτός πολλά πράγματα στα επιμέρους πέραν του ανοίγματος στην Ρωσία. Ο πολυδιαφημισμένος αγωγός της Αλεξανδρούπολης καρκινοβατεί λόγω Βουλγαρίας, το άνοιγμα στην Κίνα απέδωσε πολύ λιγότερα απ΄ όσα θα έπρεπε και το Κυπριακό ούτως ή άλλως το χειρίζεται η Κυπριακή Κυβέρνηση.

Αλλά το ερώτημα, στο πλαίσιο των επικείμενων εκλογών είναι να βρεθεί κάτι επιτυχημένο για το οποίο άφησε το στίγμα της η κυρία Μπακογιάννη, η οποία καραδοκεί για την ηγεσία της ΝΔ και ομολογώ πως αδυνατώ.

Και για να μην παρεξηγιόμαστε, ούτε για τον έτερο επίδοξο δελφίνο κ. Σαμαρά βρίσκουμε κάτι που ως στίγμα στην διπλωματική ιστορία του τόπου πέρα από το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία που έφερε μαζί με τους οικονομικούς μετανάστες πρώτης γενιάς και το κατακάθι των φυλακών του Εμβέρ Χότζα.

Για τον κ. Αβραμόπουλο, δεν θα ασχοληθούμε. Τι να να πούμε άλλωστε; Για το τουριστικό θαύμα όσο διετέλεσε Υπουργός Τουρισμού; Για τις επικουρικές κλίνες ( τα ράντζα) ή για τα χρέη των Νοσοκομείων; Ας το αφήσουμε καλύτερα.

Οπότε ο κ. Καραμανλής που διεμήνυσε πως θα παραμείνει αρχηγός της ΝΔ και ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, εκ των πραγμάτων θα συνεχίσει τις διπλωματικές δραστηριότητες του ως σκιώδης Υπουργός Εξωτερικών και αφετέρου θα δυσκολευτεί πολύ να βρει κάποιον να του δώσει το δαχτυλίδι.

Υ.Γ. Η κ. Μπακογιάννη ενδεχομένως να μείνει στην ιστορία της Ελληνικής διπλωματίας για τον αποφασιστικό χειρισμό από το διπλωματικό της γραφείο του τηλεγραφήματος από την πρεσβεία της Ουρουγουάης που αφορούσε το νο 2 καταζητούμενο της υπόθεσης Siemens, κ. Χρ. Καράβελα.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]