Η κατάσταση των εξ Ανατολίας αφιχθέντων παραμένει εκκρεμής και όταν γράφεται η Ιστορία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι δικές τους απόψεις.Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν το παν για να θεωρηθούν Κύπριοι και απογοητεύονται όταν η κοινωνία τους αποβάλλει. Ενώ τους αποκαλούμε συμπατριώτες, στην ουσία δεν τους αποδεχόμαστε. Καταβάλλεται μάλιστα προσπάθεια να τους αφαιρεθούν τα δικαιώματα που τους αναγνωρίστηκαν, ενώ στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό η περίπτωσή τους είναι θέμα παζαρέματος.

«Την ευγνωμονούμε…»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
«ΣΤΗχώρα μας βασιλεύουν διακρίσεις σε βάρος συμπολιτών και οργιάζει η ρουσφετολογία.Υπάρχουν άνθρωποι που τους έχουμε αφήσει στη μοίρα τους και ζουν με στερήσεις. Πρόκειται για άτομα που ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στο νησί. Κάποια έφθασαν στην Κύπρο ως εποχικοί εργάτες, κάποια άλλα με προσωρινή άδεια εργασίας, κάποια τρίτα εγκαταστάθηκαν παράνομα.

Η κατάσταση των εξ Ανατολίας αφιχθέντων παραμένει εκκρεμής και όταν γράφεται η Ιστορία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι δικές τους απόψεις.Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν το παν για να θεωρηθούν Κύπριοι και απογοητεύονται όταν η κοινωνία τους αποβάλλει. Ενώ τους αποκαλούμε συμπατριώτες, στην ουσία δεν τους αποδεχόμαστε. Καταβάλλεται μάλιστα προσπάθεια να τους αφαιρεθούν τα δικαιώματα που τους αναγνωρίστηκαν, ενώ στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό η περίπτωσή τους είναι θέμα παζαρέματος.

Πρόσφατα με επισκέφθηκε ομάδα ιδρυτών του υπό ίδρυση Συνδέσμου Φίλων Ανατολίας και μου πρότειναν να γίνω μέλος του συνδέσμου. Αφού τους δήλωσα ότι με χαρά αποδέχομαι την πρότασή τους, άκουσα τα προβλήματά τους τα οποία είναι πάρα πολλά. Από τη ομιλία τους αντιλαμβανόσουν ότι η μη αποδοχή τους, τους έχει δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα. Δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τα προβλήματα και τις σκέψεις τους σε κανένα. Όλοι τούς ενέπαιξαν. Οι κατά καιρούς κυβερνήσεις τούς έθεσαν στο περιθώριο. Μετά αντιλήφθηκαν ότι θα πρέπει να οργανωθούν και ότι κάτι τέτοιο έχει πλεονεκτήματα. Έγιναν σπίθα, έγιναν φωτιά. Τώρα πλέον έχουν τη δική τους δάδα. Εξ άλλου αποτελούν το ήμισυ του πληθυσμού. Αντιλήφθηκαν ότι ως οργανωμένο σύνολο θα παύσουν να είναι κλοτσοσκούφι.

Κάποιοι από αυτούς που με επισκέφθηκαν ήταν νέοι. Κάποιοι άλλοι μεγαλύτεροι και έμπειροι. Τους βασάνιζε μια πίκρα. Για χρόνια δεν πάτησαν το πόδι τους στην πρεσβεία. Αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στην ίδρυση του συνδέσμου όταν διαπίστωσαν ότι ουδείς ενδιαφέρεται για αυτούς. Δεν γνωρίζουμε αν το εγχείρημά τους στεφθεί με επιτυχία, πάντως αρκετοί είναι αυτοί που τους υποστηρίζουν.

Έχουμε ένα σωρό πολιτικούς που εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στην Τουρκία. Αν ενδιαφέρονταν για τα άτομα αυτά θα είχε κάποια σημασία η έκφραση της ευγνωμοσύνης.

Το ισχύον σύστημα, δυστυχώς, είναι έργο της ίδιας της Τουρκίας, η οποία με τα χρήματα που εμβάζει στο νησί έκανε κάποιους πλούσιους. Το σύστημα αυτό απομάκρυνε τον κόσμο από την παραγωγή, αφού τα εμβάσματα συνεχίζονταν.
Έναντι αυτών , το μόνο που δόθηκε στους εκ Τουρκίας ήταν μια σκέτη ιθαγένεια. Τίποτα άλλο».

Άρθρο του Ομίτ Μπαχσί στη Σταρ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ