Μερικές φορές οι ειδήσεις του εξωτερικού δελτίου έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις αναιμικές πληροφορίες για ανασχηματισμό της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης ή για προκήρυξη εκλογών στην Ελλάδα.

Και είναι ο λόγος πολύ απλός: επειδή γεγονότα που συμβαίνουν στη γειτονιά μας ίσως επηρεάσουν περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο την Ελλάδα, την Κύπρο και τα εθνικά τους συμφέροντα. Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία συγκλονίζεται από διαμαρτυρίες και αφορμή είναι η απόφαση της Κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν να επιδιώξει συναίνεση της κοινωνίας για το λεγόμενο «δημοκρατικό άνοιγμα» προς τα εκατομμύρια Κούρδους που γεννήθηκαν μεν στην Τουρκία, αλλά δεν νιώθουν Τούρκοι.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός και οι ισλαμιστές φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πληγή του Κουρδικού θα κλείσει μόνο με ειρηνικά μέσα, αφού αποδέχονται εμμέσως πως ο πόλεμος που άφησε πίσω του σχεδόν 30 χιλιάδες νεκρούς δεν αποτελεί πλέον λύση για το μείζον αυτό πρόβλημα. Είναι γεγονός πως οι καθημερινές επιτυχίες του ΡΚΚστον στρατιωτικό τομέα, οδηγούν όλο και περισσότερους Κούρδους στην αγκαλιά της οργάνωσης που ίδρυσε και ελέγχει από τη φυλακή ο Οτσαλάν, ο οποίος τρέφει απύθμενο μίσος εναντίον της Ελλάδας. Ισως δικαιολογημένα, αν και έχει και ο ίδιος μεγάλες ευθύνες.

Την ίδια στιγμή που η Τουρκία «νοικοκυρεύεται» και προσπαθεί να μειώσει τα προβλήματα της -έχει δρομολογηθεί και ο διάλογος με την Αρμενία- η Αθήνα και η Λευκωσία βράζουν στο ζουμί τους και οι πολιτικοί στρέφουν τα βέλη εναντίον αλλήλων διότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και τα οφέλη της υπουργικής και βουλευτικής θητείας (χρήματα, δόξα, ισχύ) που οδηγούν στους ανθρώπους στην απανθρωπιά. Η Ελλάδα σέρνεται και απαξιώνεται και οι πάντες γελάνε μαζί της… Στη δε Κύπρο, γινόμαστε μάρτυρες ενός απαράδεκτου ανταγωνισμού για το ποιος θα είναι περισσότερο αρεστός στον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος.

Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων και διαβάζοντας τις εφημερίδες, νομίζει κανείς πως έρχεται το τέλος της Ελλάδας. Ακόμα και αν αυτή είναι η «μισή αλήθεια», το πρόβλημα είναι τεράστιο. Και σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει. Υποστηρίζουν μερικοί πως η «εύκολη λύση» είναι να αντικατασταθεί ο Καραμανλής και η ΝΔ από τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Ομως ρώτησε κανείς τον αρχηγό της αντιπολίτευσης για το πρόγραμμά του;
Εχει οικονομική στρατηγική, αφού υποτίθεται πως θα αναλάβει την εξουσία εν μέσω της κρίσης; Και ποια θα είναι η στάση του έναντι της απειλητικής και πολύ επικίνδυνης Τουρκίας; Και τι θα συμβεί εάν επί πρωθυπουργίας του κατατεθεί καινούργιο σχέδιο και οδηγηθεί η Κύπρος σε νέο δημοψήφισμα; Θα καλέσει πάλι τους Κύπριους να διαλύσουν το κράτος τους και να αυτοκτονήσουν; Στην Κύπρο, ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας κονταροχτυπιέται με τους συνεταίρους του στην Κυβέρνηση και τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, αλλά χαϊδεύεται από τη δεξιά αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ. Θέατρο του παράλογου; Οχι βέβαια, πρόκειται για την πολιτική του Βυζαντίου, που στην Κύπρο αναδείχθηκε σε επιστήμη. Στις διαπραγματεύσεις παίζεται το μέλλον της Κύπρου και των κατοίκων της. Ομως, ουδείς γνωρίζει το παραμικρό. Ούτε και η αρμόδια ελληνική Κυβέρνηση, η οποία βέβαια δεν ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί. Με αποτέλεσμα την ελληνική εξωτερική πολιτική για την Κύπρο να την έχουν αναλάβει κάποια παιδαρέλια που διακρίθηκαν ως ορτινάντσες του Ντέιβιντ Χάνεϊ.

Από τη μία η Τουρκία κλείνει αιματηρά μέτωπα στα νοτιονατολικά της, για να ανοίξει στη συνέχεια ανενόχλητη τις πληγές του Αιγαίου και της Κύπρου. Από την άλλη, η Αθήνα και η Λευκωσία παρακολουθούν τα τεκταινόμενα ως να μην τις αφορούν, ενώ οι Ελληνες και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί πλακώνονται και βρίζονται στα τηλεοπτικά «παράθυρα» για την καρέκλα της εξουσίας, επειδή ούτε πρόγραμμα διαθέτουν, ούτε ενωτικό πολιτικό λόγο μπορούν να αρθρώσουν…

Και μπροστά σ’ αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα, πώς να αντιδράσει κανείς; Οι Έλληνες έχουν την ευκαιρία να δώσουν απάντηση στις 4 Οκτωβρίου… Και στην Κύπρο θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν στο επερχόμενο δημοψήφισμα…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Τους πληρώνουν ολόκληρο ραδιοφωνικό πρόγραμμα για να προπαγανδίζουν το «ναι» στο επερχόμενο δημοψήφισμα επί ενός σχεδίου που δεν υπάρχει, όπως μας διαβεβαιώνει η αρμόδια κυπριακή Κυβέρνηση… Αλλά γιατί τα «παιδιά» να έχουν αρχίσει από τώρα την προπαγάνδα; Μήπως γνωρίζουν κάτι περισσότερο και από αυτόν τον πρόεδρο Χριστόφια; Την προηγούμενη φορά που ξεκίνησαν το προπαγανδιστικό πρόγραμμα έναντι αμοιβής, το αντιδημοκρατικό σχέδιο Ανάν-Τσέινι, ήταν ήδη κατασκευασμένο…

Του Μιχάλη Ιγνατίου
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ