«Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου… που ‘μαθε στη Μεγάλη Σχολή του Αγώνα, τόσα μόνο γράμματα όσα να φτιάχνουν την λέξη ε λ ε υ θ ε ρ ί α»

Ειρήσθω: Προ της προτομής σου, Μάριε Τόκα
ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Ε Υ Τ Υ Χ Ω Σ που πρόλαβες κι έγραψες εκείνη την εξαίσια μουσική στην ελληνική μετάφραση των στίχων της Νεσιέ Γιασίν «η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυό» κι έγινε ύμνος των «επαναπροσεγγιστών». Αλλιώτικα κινδύνευες κι εσύ να σε στιγματίσουν «εθνικιστή» και «σοβινιστή», αλησμόνητε. Ευτυχώς καταγόσουν από αριστερή οικογένεια, με πατέρα διατελέσαντα δημοσιογράφο της «Χαραυγής».

Αλλιώτικα ποιος ξέρει σε ποιες λίστες αποκλεισμένων θα σε καταχώνιαζαν επειδή η μελωδία σου μεγαλούργησε «την Ελλάδα αγαπώ, αλλά και σένα» του Ευαγόρα Παλληκαρίδη της ΕΟΚΑ, του Ανδρέα Ζάκου τις επιστολές απ’ το κελί μελλοθανάτων του 1956 και του Σπύρου Κέττηρου «ένας λαός ορκίζεται» για του 1955-59 τ’ αντάρτικο.

Αφού, να σκεφτείς, ακόμα κι όταν εκτενή αφιερώματα δημοσιεύουν για τον μεγάλο της Ρωμιοσύνης μας ποιητή, τον κομμουνιστή Γιάννη Ρίτσο, δεν έχουν… χώρο για τον κορυφαίο «Αποχαιρετισμό» που ‘γραψε για τον Αυξεντίου. Κι ούτε οι ραδιοθάλαμοί τους αντέχουν να μεταδίδουν τους στίχους του, που εσύ έκαμες συγκλονιστική των Ελλήνων Κυπρίων υμνωδία-αριστούργημα: «Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου… που ‘μαθε στη Μεγάλη Σχολή του Αγώνα, τόσα μόνο γράμματα όσα να φτιάχνουν την λέξη ε λ ε υ θ ε ρ ί α»… Την ίδια ακριβώς που τραγούδησες, χαιρετώντας την Αμμόχωστο με τον Κυριάκο τον Χαραλαμπίδη, «για τον ίσιο δρόμο που μας πάει σε Μόρφου και Κερύνεια κι άλλα καρτερικά ελληνικά ονόματα»…

Α Π Ο Ψ Ε ξανασμίγετε οι δυό σας, Μάριε Τόκα, Κώστα Μόντη. Αθάνατοι πλέον. Ουράνιοι εσαεί. Αυθεντικοί, ψυχή τε και σώματι, ερμηνευτές, του αληθέστερου και γνησιότερου εθνικού πόθου και παλλαϊκού οράματος απελευθέρωσης του ζώντος λαού και όλων των ελληνικών αιώνων της Κύπρου: «Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου». Εκεί στη δεξιά στροφή της λεωφόρου Στασίνου προς πλατεία Ελευθερίας, η νεότευκτη προτομή σου που αποκαλύπτεται απόψε προεδρικαίς χερσί, θα ίσταται πλάι σε κείνη του Μόντη. Με τα πρόσωπα αμετάθετα στραμμένα προς τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο, έτσι όπως τα τεχνούργησε ο αειθαλής Γιώργος Μαυρογένης, ευεργεσία του ιδρύματος Φώτος Φωτιάδης.

Α Λ Λ Α , πολύ περισσότερο από την κάθε προτομή και απ’ όσα απειράριθμα για σένα θα δημοσιευτούν τώρα και στο μέλλον, γλυκύτατη, σεμνή, οικεία κι αγαπημένη, θα παραμένει η μορφή σου κι η δημιουργία σου στις καρδιές, ακόμα κι όταν όλοι οι τωρινοί θα ‘χουμε φύγει, καθώς θα σε τραγουδούν για πάντα, τα παιδιά των παιδιών των τέκνων μας.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΕ 16.9.09
Αλλ’ όμως, πέρα από την επάρκεια ή μη των πρακτικογράφων, το να νουθετείς και να συμβουλεύεις τον κάθε κ. Ντάουνερ πώς να χειρίζεται τους REJECTIONIST απορριπτικούς των ημεδαπών ΜΜΕ, μήπως δεν ανήκει αυθεντικά στην ίδια ακριβώς τεχνοτροπία με την οποία γράφτηκε εκείνη η επιστολή σου του 2004 προς τον πρόεδρο της Ευρωβουλής, μετά το 76% του ΟΧΙ στο Σχ.Ανάν, που κατέδιδε ως αντιδημοκρατική την προ του Δημοψηφίσματος πολιτεία μας;
Λάζ.Α.Μαύρος
Σημερινη