“Ήμουν στρατιώτης το βράδυ της 20ης Ιουλίου. Το καθήκον του 31ου Λόχου Καταδρομών ήταν να καταλάβει τον λόφο Κοτζάκαγια (Ντογρούγιολ). Οι Τούρκοι κατείχαν και τους υπόλοιπους λόφους. Διεισδύσαμε ανάμεσά τους. Ο λόφος φαινόταν τόσο από την πλευρά της Λευκωσίας όσο και από την Κερύνεια. Γύρω στις 20.00 η ώρα το βράδυ ξεκινήσαμε για τον στόχο. Ήμασταν 120 περίπου καταδρομείς. Ο διοικητής του λόχου ήταν ο υπολοχαγός Καραχάλιος. Αιφνιδιάσαμε τους Τούρκους. Όσοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν είτε σκοτώθηκαν είτε πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι αιχμάλωτοι ήταν περίπου 30 άτομα. Δεν γνωρίζω τι απέγιναν”.

Διαβάστε και ολόκληρο το βιβλίο
Αποτέλεσε υλικό για τον εθνικιστικό μας Τύπο το βιβλίο του γνωστού για τις φιλειρηνικές και προοδευτικές του απόψεις αγαπητού μου φίλου Πανίκκου Νεοκλέους, το οποίο έχει μεταφραστεί και στην τουρκική γλώσσα. “Επιλεγμένα αποσπάσματα” από αυτό το βιβλίο, που μεταφράστηκε στη γλώσσα μας με τίτλο “Όσοι παραγνωρίστηκαν στην Κύπρο το 1974”, δημοσιεύτηκαν πρώτα στην εφημερίδα της Τουρκίας με την πιο μεγάλη κυκλοφορία, την Χουριέτ. Χθες μερικές τοπικές εφημερίδες πήραν το δημοσίευμα από αυτήν και το έκαναν πρωτοσέλιδο. Με τίτλους όπως “Μίλησαν οι δολοφόνοι” και “Βαρβαρότητα”. Ο αγαπητός Πανίκκος μπόρεσε να βάλει σε αυτό το βιβλίο μόνο τις 50 κατ’ ιδίαν συνεντεύξεις που είχε με 135 άτομα. Και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μην είναι μονόπλευρος, δηλαδή να παραμείνει αντικειμενικός. Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν και πράγματα που έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες το 1974 και πράγματα που έκαναν οι Έλληνες στους Τούρκους. Αυτοί που διηγήθηκαν τις αναμνήσεις τους στον Πανίκκο, ήταν σαν να προέβαιναν σε ομολογία. Και όλοι είναι Ελληνοκύπριοι. Και πάρα πολλοί από αυτούς είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι εκείνες τις αιματηρές μέρες. Όμως, περιγράφουν όχι μόνο την κακή συμπεριφορά που έτυχαν, αλλά και τους Τούρκους στρατιώτες που τους συμπεριφέρθηκαν καλά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ανάμεσά τους υπάρχουν και εκείνοι που διηγούνται πώς σκότωσαν τους Τούρκους αιχμαλώτους που έπιασαν.
Όσοι δεν διάβασαν ολόκληρο το βιβλίο του Πανίκκου μπορεί να κοιτάξουν τα δημοσιεύματα στο δικό μας Τύπο και να νομίσουν ότι είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για την “ελληνική βαρβαρότητα”. Διότι, όπως είπα, σε αυτά τα δημοσιεύματα υπάρχουν μόνο ορισμένες “επιλογές” από το βιβλίο. Παρά ταύτα, νομίζω πως έγινε μια καλή διαφήμιση για το βιβλίο. Τουλάχιστον, όλοι ενημερώθηκαν γι’ αυτό. Όσοι ενδιαφέρονται ας το βρουν για να το διαβάσουν ολόκληρο. Και να μάθουν από ζωντανούς μάρτυρες τι έκαναν οι Τούρκοι στρατιώτες που αποβιβάστηκαν στο νησί.
Παρά ταύτα, δεν πρέπει να αγνοηθεί το δημοσίευμα της εφημερίδας Χουριέτ. Δεν αρκέστηκε μόνο με όσα περιγράφονται στο βιβλίο του Πανίκκου. Με έναυσμα τα όσα διηγούνται οι Ελληνοκύπριοι Δήμος Δημητρίου, Μιχαλάκης Κυπριανού και Πιερής Χατζηλούκας, βρήκε, λέει, και η εφημερίδα έναν ζωντανό μάρτυρα. Βρήκε τον Τουρκοκύπριο αγωνιστή Βεντάτ Τούρκσοϊ που σώθηκε από την επίθεση των Ελλήνων στον Πενταδάκτυλο το βράδυ της 20ης Ιουλίου και μίλησε μαζί του. Και ένωσε όσα της διηγήθηκε ο Τούρκσοϊ με αυτά που είπε ο Δήμος Δημητρίου. Έτσι μάθαμε από τον Βεντάτ Τούρκσοϊ και το τέλος της ιστορίας της οποίας την αρχή μάθαμε από τον Δήμο Δημητρίου. Είπε το εξής ο Δημητρίου:
“Ήμουν στρατιώτης το βράδυ της 20ης Ιουλίου. Το καθήκον του 31ου Λόχου Καταδρομών ήταν να καταλάβει τον λόφο Κοτζάκαγια (Ντογρούγιολ). Οι Τούρκοι κατείχαν και τους υπόλοιπους λόφους. Διεισδύσαμε ανάμεσά τους. Ο λόφος φαινόταν τόσο από την πλευρά της Λευκωσίας όσο και από την Κερύνεια. Γύρω στις 20.00 η ώρα το βράδυ ξεκινήσαμε για τον στόχο. Ήμασταν 120 περίπου καταδρομείς. Ο διοικητής του λόχου ήταν ο υπολοχαγός Καραχάλιος. Αιφνιδιάσαμε τους Τούρκους. Όσοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν είτε σκοτώθηκαν είτε πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι αιχμάλωτοι ήταν περίπου 30 άτομα. Δεν γνωρίζω τι απέγιναν”.
Συμπληρώνει την ιστορία ο Βεντάτ Τούρκσοϊ λέγοντας τι απέγιναν. Οι αιχμάλωτοι ρίχτηκαν ζωντανοί στον γκρεμό που ήταν εκεί. Αφού πέρασε καιρός ο Βεντάτ Τούρκσοϊ μπόρεσε, λέει, να τους βρει στο βάθος του γκρεμού. Το διηγείται αυτό ως εξής: “Μετά από μέρες είδαμε τα πτώματα των συμπολεμιστών μου στο βάθος του γκρεμού. Κατέβηκα με μεγάλη δυσκολία. Τα πτώματα των νεκρών μας που ήταν στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο είχαν αρχίσει να φουσκώνουν. Στο κορμί πολλών από αυτούς δεν υπήρχε πληγή από σφαίρα. ‘Αν πεθάνω εγώ ποιος θα αναγνωρίσει αυτούς τους νεκρούς μας’, σκέφτηκα και έδεσα μια πέτρα στα πόδια όσων μπορούσα να αναγνωρίσω γράφοντας πάνω τα ονόματά τους”.
Μόνο όσοι δεν προσεγγίζουν τα αιματηρά γεγονότα με φανατικά σοβινιστικά αισθήματα και προκαταλήψεις μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια. Το βιβλίο του αγαπητού Πανίκκου, που δημοσιεύτηκε πρώτα στην ελληνική γλώσσα, προκάλεσε μεγάλο απόηχο μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Και το κράτος υποστήριξε την έκδοση του βιβλίου αυτού με συγκεκριμένη οικονομική βοήθεια. Δεν φοβήθηκαν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υλικό εναντίον τους. Μήπως μπορεί να βρει καθόλου στήριξη από τη διοίκηση ένα τέτοιο βιβλίο κάποιου Τουρκοκύπριου; Ποια τουρκική διοίκηση υποστηρίζει ένα βιβλίο που περιγράφει την τουρκική βαρβαρότητα;
Κωδικός άρθρου: 888803
ΠΟΛΙΤΗΣ – 06/08/2009, Σελίδα: 13