Ο Ραούφ Ντενκτάς και πάλι ενθουσιάστηκε πολύ. “Θα ενωθούμε με την Τουρκία”, λέει. Πότε, λέει, θα ενωθούμε; Αν οι Ελληνοκύπριοι δεν αλλάξουν μυαλά! Προβαίνει σε έκκληση προς την Τουρκία. Να υπερασπιστεί σαν μάνα το παιδί που γέννησε, δηλαδή την ΤΔΒΚ. Έχει παράπονο για τη μία κυριαρχία και τον ένα λαό. Αυτό, λέει, σημαίνει αφανισμό ενός παιδιού που πάτησε τα 26 του χρόνια. Θα ενωθούμε ή όχι με την Τουρκία; Ο Ντενκτάς λέει ότι “αν ενωθούμε δεν θα έχουμε παράπονο από μια τέτοια εξέλιξη, θα αποκτήσουμε μόνιμη ειρήνη”. Δεν βλέπει κανένα πρόβλημα να μιλά εκ μέρους όλων μας.

Φαίνεται πως είναι βέβαιος για τον πληθυσμό και για τα αισθήματα αυτού του πληθυσμού. Διότι ο πληθυσμός εδώ πλέον δεν είναι δικός μας. Είναι της Τουρκίας. Τι θα συμβεί αν διεξαχθεί δημοψήφισμα με το ερώτημα αν θα πρέπει να ενωθούμε με τη Μητέρα Πατρίδα; Τι θα βγει από την κάλπη; “Ναι”, έτσι δεν είναι; Τότε θα καταλάβετε και εσείς τι σημαίνει διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε μια περιοχή που βρίσκεται υπό κατοχή, χωρίς απογραφή πληθυσμού και χωρίς διακρίσεις. Θα καταλάβουν και αυτοί που μας κατηγορούν ότι είμαστε “Κύπριοι εθνικιστές” και “ρατσιστές, εχθροί των μεταναστών”. Όταν ενωθούν με την Τουρκία όπως η Αλεξανδρέττα, τότε θα δουν τι σημαίνει διεθνής αλληλεγγύη με το προλεταριάτο της Ανατολίας.
Δεν είναι νέα τα όνειρα του Ντενκτάς για ένωση του νησιού με την Τουρκία. Ίσως να μην άξιζε τον κόπο να ασχοληθούμε με αυτά αν κάτι τέτοιο δεν το ήθελε κανείς εκτός από τον ίδιο. Όμως, εδώ υπάρχει πλέον μια μη ευκαταφρόνητη ομάδα ανθρώπων που επιδιώκει αυτό το όνειρο. “Πώς μπορεί να ενωθεί με την Τουρκία έδαφος της ΕΕ”, θα διερωτηθείτε. Γιατί να μην ενωθεί; Σάμπως και τόσο καιρό υποστήριξε πολύ το έδαφος αυτό η ΕΕ; Δέχτηκε την Κύπρο το 2004. Αλλά μόνο τη μισή. Το άλλο μισό ακόμη βρίσκεται στα χέρια της Τουρκίας. Και δεν υπάρχει καμία σοβαρή πρωτοβουλία από την ΕΕ για να το υπερασπιστεί. Δεν επιτρέπεται καν στους εκπροσώπους της ΕΕ που έρχονται στο νησί να μπουν στην κλειστή πόλη του Βαρωσιού. Δεν τους νοιάζει για το Βαρώσι, για τις σαράντα χιλιάδες στρατού που βρίσκονται στο νησί. Για τον πληθυσμό που μεταφέρεται συνεχώς από το εξωτερικό. Τη λεηλασία και τη λαφυραγωγία. Μέχρι σήμερα δεν συναντήσαμε καμία κίνηση που να δείχνει ότι όλα αυτά αποτελούν πρόβλημα για την ΕΕ. Δεν βλέπει το βορρά σαν δικό της παιδί η ΕΕ. Αυτό το παιδί ανήκει στην Τουρκία ακόμη, όχι σε αυτήν.
Έχουμε στα χέρια μας ακόμη ένα ιστορικό έγγραφο. Ημερομηνίας 31 Μαρτίου 1977. Φέρει και αυτό την υπογραφή του Ραούφ Ντενκτάς. Τότε υπήρχε ακόμη το Τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος της Κύπρου. Και ο Ντενκτάς ήταν πρόεδρός του. Ο πρόεδρος της Βουλής Οσμάν Ορέκ ετοιμαζόταν να πάει στην Άγκυρα μαζί με μια αντιπροσωπεία. Ο Ντενκτάς έστειλε μια επιστολή στον Οσμάν Ορέκ πριν από αυτό το ταξίδι. Αναφορικά με τα θέματα που θα συζητούσε στην Άγκυρα. Μια επιστολή εννέα σημείων. Μερικά από τα σημεία αυτά είναι τα εξής: “-Δεν υπάρχει πιθανότητα επίτευξης συμφωνίας με τους Ελληνοκύπριους. – Η ελευθερία εγκατάστασης, διακίνησης είναι μια παγίδα για να αφανιστεί η περιοχή μας.
– Δεν μπορούμε να ανοιχτούμε στους Ελληνοκύπριους μέχρι να έρθει η πολιτική και οικονομική κατάσταση της τουρκικής κοινότητας στο ίδιο επίπεδο με εκείνην των Ελληνοκυπρίων. Πρέπει να συνεχιστούν οι πρωτοβουλίες που θα αναπτύξουν την πληθυσμιακή ισορροπία προς θετική κατεύθυνση. – Χρειάζονται προσπάθειες για να καταστεί η Κύπρος ένα είδος Χονγκ Κονγκ για την Τουρκία. – Θεωρείται αναγκαίο οι Κύπριοι υπήκοοι που εργάζονται στην Τουρκία να τυγχάνουν μεταχείρισης ωσάν να ήταν υπήκοοι της Τουρκικής Δημοκρατίας. – Πρέπει να μπορούν να παίρνουν τη σύνταξή τους από την Κύπρο οι συνταξιούχοι από την Τουρκία όταν εγκατασταθούν στην Κύπρο”.
Όπως βλέπετε, ο Ντενκτάς έχει σχεδιάσει εδώ και πολύ καιρό την ένωση του νησιού με την Τουρκία. Θέλει περισσότερο πληθυσμό από την Τουρκία. Ονειρεύεται να γίνει η Κύπρος για την Τουρκία όπως το Χονγκ Κονγκ της Κίνας. Εγώ μετέφερα επί λέξει τις προτάσεις του. Πρώτη φορά δημοσιεύεται αυτό. Τα σχόλια δικά σας.

Κωδικός άρθρου: 888620
ΠΟΛΙΤΗΣ – 05/08/2009, Σελίδα: 13