Κατά τον αρθρογράφο της τουρκικής «Ζaman» η Μόσχα θεωρεί την Τουρκία «μακράς προοπτικής στρατηγικό συνεργάτη» ο οποίος «λαμβάνει αποφάσεις μακράν κάθε είδους ξένης επιρροής. Δεν είμαι βέβαιος αν το πιστεύει αυτό ο κ. Πούτιν.

Στάθης Ευσταθιάδης | ΒΗΜΑ
Αν οι ρώσοι πολιτικοί αναλυτές και σχολιαστές ερμηνεύουν σωστά τις «ενδείξεις» που, όπως βεβαιώνουν, είχαν από την επίσκεψη εργασίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αγκυρα την περασμένη εβδομάδα τότε ο ρώσος πρωθυπουργός έκανε και κάποιες υποδείξεις στον τούρκο ομόλογό του μαζί με τις σημαντικές συμφωνίες τις οποίες έκλεισε μαζί του. Μερικές από αυτές τις υποδείξεις έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ας μην πιστέψει η Αγκυρα ότι οι Βρυξέλλες θα αλλάξουν στάση απέναντί της για να εξασφαλίσουν την τουρκική συνεργασία στην επίλυση του ενεργειακού προβλήματος της Ευρώπης. Για την ΕΕ προέχει αυτή τη στιγμή η πολιτική πλευρά του «προβλήματος Τουρκία» και όχι η οικονομική. Η Τουρκία δικαιούται να εκμεταλλεύεται την προνομιακή γεωγραφική θέση της και να εξασφαλίζει ανταλλάγματα για την υλοποίηση των σχεδίων τόσο του Νabucco όσο και του ρωσικού South Stream, δεν πρέπει όμως να ξεχνάει ότι είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν και τα δύο σχέδια συγχρόνως. Μολονότι αργά ή γρήγορα θα γίνουν πραγματικότητα και τα δύο, η κατασκευή του δεύτερου- όποιο κι αν είναι δεύτερο- θα καθυστερήσει τουλάχιστον δέκα χρόνια. Κατά τον Φιοντόρ Λουκιάνοφ, διευθυντή της επιθεώρησης «Η Ρωσία στον Παγκόσμιο Χώρο», εκείνο που θέλησε να τονίσει ο ρώσος πρωθυπουργός στον κ. Ερντογάν ήταν ότι «η προσπάθεια της Τουρκίας να γίνει το ενεργειακό κέντρο της Ευρώπης δεν της εξασφαλίζει μια ισχυρότερη θέση στην προσπάθειά της να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης»… («Μoscow Τimes», 7/8). Ο Λουκιάνοφ αποκαλύπτει και κάτι άλλο το οποίο ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ελλάδα και το οποίο είχε επισημάνει τελευταία «Το Βήμα». Η ήττα της φιλορωσικής κυβέρνησης στις βουλγαρικές εκλογές «αναποδογυρίζει τα ρωσικά σχέδια για το South Stream» γράφει.

O ρώσος πρωθυπουργός, ο οποίος κατά τους ρώσους σχολιαστές ήταν «απάνθρωπα αντικειμενικός» στη συνομιλία του με τον τούρκο ομόλογό του, δεν έκρυψε το ενδιαφέρον του να είναι το σχέδιο του South Stream εκείνο που θα ήθελε να υλοποιηθεί πρώτο και ως επιχείρημα ανέφερε, πέραν των άλλων, ότι από αυτόν τον αγωγό μπορεί να δημιουργηθεί ένας «βραχίονας» ο οποίος θα μεταφέρει ενέργεια στο Ισραήλ και στον Λίβανο- κάτι το οποίο δεν προβλέπει το σχέδιο Νabucco. (Σημειώνω εδώ ότι το θέμα της μεταφοράς στο Ισραήλ ρωσικής ενέργειας απασχόλησε την προηγούμενη κυβέρνηση Ολμερτ στις συνομιλίες της πέρυσι στη Μόσχα και φαίνεται ότι είναι ζήτημα προτεραιότητας και για την κυβέρνηση Νετανιάχου σήμερα.) Ο κ. Πούτιν αναγνώρισε όμως ότι είναι η Αγκυρα η οποία τελικά θα αποφασίσει. Κατά τον αρθρογράφο της τουρκικής «Ζaman» η Μόσχα θεωρεί την Τουρκία «μακράς προοπτικής στρατηγικό συνεργάτη» ο οποίος «λαμβάνει αποφάσεις μακράν κάθε είδους ξένης επιρροής. Δεν είμαι βέβαιος αν το πιστεύει αυτό ο κ. Πούτιν.