Toυ Μάριου Ευρυβιάδη
Βρίσκεσαι στη Λάρνακα και θες να πας στο Τρόοδος. Υπάρχουν δύο τρόποι. Είτε πας Λευκωσία και ανεβαίνεις το βουνό από τη γνωστή διαδρομή ή πας μέσω Λεμεσού και βγαίνεις από την άλλη πλευρά. Οι δύο αυτές διαδρομές σε πάνε στον προορισμό σου με τον πιο οικονομικό και αποτελεσματικό τρόπο. Όχι, μας λένε οι εργοδοτούμενοι και εξαρτώμενοι από την Κυβερνητική-Μη-Κυβερνητική Οργάνωση (ΚΥΜΚΥΟ) PRIO (Peace Research Institute of Oslo), που χρηματοδοτείται αφειδώς από την κυβέρνηση της Νορβηγίας και αναλαμβάνει αδιαφανείς υπερεργολαβίες και από άλλες κυβερνήσεις, στην περίπτωση της Κύπρου, από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα.
Για να πας στον προορισμό σου, στο Τρόοδος πρέπει να τραβήξεις προς Αμμόχωστο, να βγεις στον Απόστολο Ανδρέα να πιάσεις παραλία προς την Κερύνεια, να βγεις μετά στη Λεύκα και με μία τελική προσπάθεια θα καταλήξεις και στη Χιονίστρα. Στη διάρκεια της διαδρομής θα ξοδεύσεις και αρκετό χρήμα το οποίο, με τη σειρά του, θα παράξει κι άλλο χρήμα και θέσεις εργασίας και χωρίς να το καταλάβεις, όταν φθάσεις στο Τρόοδος, θα έχεις περισσότερα λεφτά απ’όσα είχες στη τσέπη σου όταν ξεκίνησες από τη Λάρνακα. Διότι όλοι θα πλουτίσουν στη διαδρομή. Και όχι μόνο. Θα ενισχυθούν ταυτόχρονα και οι κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις των εμπλεκομένων.
Αυτή είναι η συνταγή της PRIO για την Κύπρο. “Επανενωθείτε”, λένε, στη βάση των επιταγών της “διεθνούς κοινότητας” σε δύο αυτόνομες περιοχές, οικοδομήστε την “ειρήνη” fifty-fifty, ανταλλάξτε τις περιουσίες σας “συμψηφίζοντάς τες” και, πρωτού πάρετε δεύτερη ανάσα, θα κερδίσετε μερικές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, θ’αυξηθεί το ακαθάριστο εθνικό προϊόν μερικά δις ευρώ ετησίως, και όλοι θα βγείτε “ενωμένοι” και “κερδισμένοι”. Πόσο κερδισμένοι από την “επανένωση” (reunification); Πάνω από 5,500 χιλιάδες ευρώ ετησίως κατά οικογένεια, μας λένε και μας ξαναλένε μήπως δεν το πιάσουμε, οι επαΐοντες της PRIO. Αν υπάρχουν, λέγω, 200,000 οικογένειες στη Κύπρο κάντε τον πολλαπλασιασμό. Θα μπορεί η Κύπρος με το έξτρα και ρευστό αυτό εισόδημα να γίνει ο πραγματικός και όχι εικονικός τραπεζίτης της περιοχής. Τύφλα θα έχουν Ελβετία και Κουβέϊτ.
Όταν η Κύπρος έβγαινε από την αποικιοκρατία και ακριβώς λόγω της εκμετάλλευσης και του παρασιτισμού των Εγγλέζων για ένα σχεδόν αιώνα, το οικονομικό της μέλλον θεωρείτο αβέβαιο, αν όχι καταδικασμένο. Θα ήταν η Κύπρος, μας έλεγαν οι τότε επαΐοντες “a ward of the west” (παράσιτο της Δύσης- Δες A.J.Meyer “Cyprus: the copra-boat economy” Middle East Journal, Summer, 1959). Αλλά το’κανε τότε, το οικονομικό της θαύμα η Κύπρος. Όπως το’κανε και μετά την εισβολή –υπό άθλιες συνθήκες. Όπως επίσης το’κανε, με τις καλύτερες επιδόσεις, από τις 10 χώρες, που μπήκαν στην Ε.Ε. το 2004.
Ο πλούτος της Κύπρου είναι ο λαός της. Είναι λαός φιλότιμος, εργατικός, έτοιμος για τη συλλογική θυσία, λαός διεθνώς ανταγωνιστικός. Είναι οι Κύπριοι “οι Γιαπωνέζοι της Μεσογείου”, είπε κάποτε ένας Αμερικανός διπλωμάτης, από τους λίγους που υπηρέτησαν στη Λευκωσία και μπορούσε να εκτιμήσει την ικανότητα ενός λαού ο οποίος, σε δύο γενιές, γνώρισε έναν απελευθερωτικό πόλεμο, έναν εμφύλιο, ένα πραξικόπημα και μια εισβολή-κατοχή και έχασε σε έναν μήνα, πάνω από το 1% του πληθυσμού του από δυτικά όπλα. Αλλά δεν είπε, έλεος αγά μου και πρέσβη μου, εξοχότατε.
Ο κυπριακός λαός κύριοι Priorites, μπορεί να πάει στο Τρόοδος με κλειστά τα μάτια. Δεν χρειάζεται τους δικούς σας ετερόφωτους οδηγούς και πολύ λιγότερο τα δολάρια σας. Και αφού είστε τόσο χουβαρντάδες πάρτε τα λεφτά σας εκεί που οι άνθρωποι πεινούν. Την Κύπρο αφήστε την πολιτικά ήσυχη. Δεν νομιμοποιήστε από κανένα να συμψηφίζετε τις περιουσίες του κόσμου, ως εάν να είναι στραγάλια και να αμφισβητείτε το κύρος του Κτηματολογίου του μόνου αποικιακού θεσμού για τον οποίο μπορούμε να πούμε στους Εγγλέζους, thank you, lads.
Αφήστε την οικονομία να δουλέψει μόνη της. Και αν θέλετε να κάνετε κάτι για τη δική σας ψυχή και τη δική σας ειρήνη, κάντε τούτο. Χρηματοδοτείστε μία μελέτη για τις οικονομικές συνέπειες και την αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος στην Κύπρο που θα προκύψει από την αποχώρηση των 40.000 αμερικανοχρηματοδοτούμενων και νατο-εκπαιδευμένων καραβανάδων της Άγκυρας που ζουν παρασιτικά και απομιζούν τη δυναμικότητα της κυπριακής οικονομίας.