Εξακόσιες δέκα έξι ημέρες στο πεζοδρόμιο της κυπριακής Πρεσβείας στην Αθήνα. Είναι πολλές. Ο λόγος για τη Μαργαρίτα Παπαδοπούλου. Την Ελληνοκύπρια γυναίκα, που αψήφησε ακόμη και τη ζωή της για να διεκδικήσει δικαιώματα. Τα νόμιμά της δικαιώματα που παραβίασε η Πολιτεία. Η Ελληνική Δημοκρατία.Όπως, για παράδειγμα, ένα άρθρο ελλαδικής εφημερίδας μεγάλης κυκλοφορίας, που μιλά για ασκήσεις ενοχλητικού κιτς στο πεζοδρόμιο. Διερωτάται, λοιπόν, ο “έξυπνος” αρθρογράφος. “Σε ποιον ανήκει το πεζοδρόμιο; Θεωρητικά στον περαστικό. Αλλά, τελικά, ανήκει στη Μαργαρίτα Παπαδοπούλου, που εμπνεύστηκε αυτήν την κατασκευή”.

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΖΑ
ΠΡΟΤΑΞΗ
Είναι η τέταρτη φορά που κάθομαι μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή της εφημερίδας για να γράψω για το δίκιο αυτής της γυναίκας. Της πρώτης, μάλιστα, προπονήτριας της Εθνικής Ελλάδας στην Ενόργανη Γυμναστική. Της γυναίκας που άφησε την πατρίδα της την Κύπρο για ένα καλύτερο μέλλον στη μητέρα Ελλάδα. Αλλά, ορίστε πού κατάντησε. Στα πεζοδρόμια. Σε ένα πρόχειρο αντίσκηνο, συντηρείται από τους γείτονες της περιοχής και από τον αδελφό της, που ζει στη Λεμεσό.

Μια ιδέα δική της
Τι να γράψω άλλο; Για την κλοπή, στην κυριολεξία, των πνευματικών της δικαιωμάτων; Ήταν αυτή, που, καθηγήτρια τότε της Γυμναστικής σε Σχολεία, ίδρυσε τις Σχολές “ΑΧΕ” (Αθλητισμός – Χορός – Έκφραση). Κι εκεί που άρχισαν να βγαίνουν τα χρήματα από την ιδέα αυτή, τότε οι “εγκέφαλοι” τής έκλεψαν την ιδέα. Και τα κέρδη, φυσικά, τα οποία με πρόχειρους υπολογισμούς ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Μέχρι και τα παιδιά του Ανδρέα Παπανδρέου φοίτησαν στις Σχολές αυτές. Αλλά και τα παιδιά πολλών πολιτικών, που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της Ελλάδας. Η ιδέα αυτή γεννήθηκε το 1988, με πολλούς στόχους: Την αναβάθμιση του Αθλητισμού και της Παιδείας, την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ανθρώπου σε κινητικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο και τη διάνοιξη νέων δρόμων Αγωγής, Παιδείας και Εκπαίδευσης. Της έχουν κλέψει την ιδέα, πάνε είκοσι χρόνια τώρα, τη στιγμή που τα “ΑΧΕ” έχουν δηλωθεί στο δικό της όνομα και στο δικό της Α.Φ.Μ. Τα κρατούν οι ευνοούμενοι παράνομα, για να κλέβουν τα εισοδήματα. Με την ανοχή των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας, Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης. Υπό την ανοχή των ίδιων των Πρωθυπουργών και των Προέδρων, που ανέχονται αυτήν την κατάσταση.

Απαράδεκτη αντιμετώπιση
Δεν φτάνει, όμως, αυτή η αδικία. Υπάρχουν και άλλες. Όπως, για παράδειγμα, ένα άρθρο ελλαδικής εφημερίδας μεγάλης κυκλοφορίας, που μιλά για ασκήσεις ενοχλητικού κιτς στο πεζοδρόμιο. Διερωτάται, λοιπόν, ο “έξυπνος” αρθρογράφος. “Σε ποιον ανήκει το πεζοδρόμιο; Θεωρητικά στον περαστικό. Αλλά, τελικά, ανήκει στη Μαργαρίτα Παπαδοπούλου, που εμπνεύστηκε αυτήν την κατασκευή”. Τέλος, ζητά και επιρρίπτει ευθύνες σε Δήμους και Αστυνομία. (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=1&artId=261574&dt=13/06/2009)
Αυτή, λοιπόν, είναι η αντιμετώπιση του Τύπου σε μια γυναίκα που θαύμαζαν με τις απανωτές νίκες στον Αθλητισμό και τις ιδέες που ανέβασαν την Ελλάδα ψηλά, σε μια εποχή που βρισκόταν υπό αμφισβήτηση. Για να μην υπάρξουν αμφιβολίες, παραθέτουμε και το επίσημο έγγραφο – βεβαίωση του Συνδέσμου Ελληνικών και Αθλητικών Σωματείων, όπου πιστοποιείται ότι η Μαργαρίτα Παπαδοπούλου είναι η επίσημη προπονήτρια της Εθνικής Ελλάδας στην Ενόργανη Γυμναστική. Η Μαργαρίτα διαμαρτυρήθηκε και με δικά της άρθρα θέλησε, ή μάλλον προσπάθησε, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αλλά, ποιος την ακούει; Το μοναδικό βήμα που της απέμεινε, είμαστε εμείς. Η “Σ” από τη Λευκωσία, που προσπαθεί να τονίσει και να επαναλάβει το δίκιο της Ρίτας.

Κανείς δεν ακούει…
Τα έγγραφα πάνε κι έρχονται. Στις 8 Μαΐου απέστειλε ταχυδρομικώς σε 120 δημοσιογράφους επιστολή. Σε κανάλια, σε ραδιόφωνα, σε εφημερίδες και περιοδικά. Έγραψε το ιστορικό του Γολγοθά που ζει. Αλήθεια, είδε κανείς τίποτε; Όχι, φυσικά. Τους ενδιαφέρουν μόνον οι δολοφονίες, τα συνδικάτα και οι εκλογές. Αν θα γίνουν, τελικά. Δεν τους απασχολεί ο άνθρωπος και το δίκιο του. Την πραγματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια δημοκρατική χώρα. Από την άλλη πλευρά, υπήρξαν και πιέσεις από τους δικούς μας υπουργούς. Ο Νεοκλής Συλικιώτης, αψηφώντας το βαρυφορτωμένο του πρόγραμμα, πήγε στο αντίσκηνο και κάθησε μαζί της για αρκετή ώρα και την άκουσε. Μετέφερε τις ανησυχίες του στον ομόλογό του, Προκόπη Παυλόπουλο. Τα ίδια συνέβησαν και με τον Υπουργό Υγείας. Την άκουσε κι αυτός. Το είπε του Αβραμόπουλου. Αποτέλεσμα, μηδέν. Την άκουσαν, επίσης, και υποσχέθηκαν πολλά, βουλευτές στην Αθήνα. Υποσχέθηκαν να οδηγήσουν το θέμα στη Βουλή των Ελλήνων. Αλλά, μέχρι σήμερα, τίποτε. Επιτέλους, τι θα γίνει; Κραυγή απόγνωσης από τη Μαργαρίτα. Εδώ και δύο σχεδόν χρόνια, ψήνεται στον καυτό ήλιο της Αθήνας. Παγώνει στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες της πολύβουης πρωτεύουσας. Απάνθρωπο…
Το πιο τραγικό είναι ότι κινδυνεύει. Από κάθε λογής ανθρώπους… Παράνομους και νόμιμους. Επιτέλους, ας ευαισθητοποιηθεί κάποιος.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ