Χ Ω Ρ Ι Σ την παραμικρή πρόθεση μομφής κατά των όποιων επαγγελματιών του είδους, χάριν μονάχα παραστατικότερης παρομοίωσης, θα μπορούσε να λεχθεί το εξής: Όλες αυτές οι στεντόρειες ευγεθηρικές διακηρύξεις, ότι «δεν πρόκειται να δεχθούμε επιδιαιτησίες και χρονοδιαγράμματα», ομοιάζουν, τα μάλα, με τις φωνασκίες μίας κατ’ επάγγελμα, από χρόνια εκδιδομένης επί χρήμασι, ότι, δεν θα δεχθεί τη… διακόρευσή της! Ήτοι: Διαμαρτύρονται και παουρίζουν για την… ξανίδα, αλλά σιωπούν και καταπίνουν τη γλώσσα τους για το… παλλούτζιν! Ουδείς ψόγος για την, επιβεβλημένη άλλωστε, αντίσταση απέναντι σε κάθε ξανίδα επιδιαιτησίας και χρονοδιαγραμμάτων. Ο μέγας ψόγος κι η μεγαλύτερη μομφή αφορά το παλλούτζιν: Την τεκταινόμενη «Ανανοειδή» λύση, ίδια και ίσως χειρότερη από το Σχέδιο Ανάν!
Τ Ο ΖΗΤΗΜΑ δεν είναι μόνο ότι η ηγεσία κατολίσθησε, σύρθηκε και κατήντησε να διαπραγματεύεται «Συνεταιρισμό Δυο Συνιστώντων Στέιτς», «Εκ Περιτροπής Προεδρία» και… πριν το άννοιμαν του κοφινιού, νομιμοποίηση 50.000 Εποίκων κ.ο.κ. Το μείζον ζήτημα, ζήτημα δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και ουσίας, είναι ότι: Ο λαός, που με την ψήφο του στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, άμεσα, ευθέως και αυτοπροσώπως (και όχι δι’ αντιπροσώπων, για πολλούς άλλους λόγους εκλεγέντων), απέρριψε το είδος της λύσης που μορφοποιήθηκε με το Σχέδιο Ανάν, δεν ευτύχησε να έχει ηγέτες, εκλελεγμένους αντιπροσώπους, άξιους, πρόθυμους και ικανούς να εκπονήσουν ένα Σχέδιο Λαού και το είδος της λύσης που θα έπρεπε να διεκδικήσουν. Παρά μόνο διαπραγματεύονται λύση τα κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι τα ίδια και χειρότερα με όσα το Σχέδιο Ανάν περιείχε και για τα οποία το απέρριψε ο κυρίαρχος λαός. Ποια είναι η διεκδικούμενη λύση του Κυπριακού, μακριά από εκείνην που ο λαός απέρριψε το 2004; Ποια είναι τα συγκεκριμένα, κύρια και ουσιαστικά, χαρακτηριστικά της που να ανταποκρίνονται στη λαϊκή βούληση; Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη αδυναμία της ηγεσίας να σχεδιάσει μια λύση που να ανταποκρίνεται στα αιτήματα του λαού και να ενσαρκώνει κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο, το όραμα – αίτημα του λαού για την απελευθέρωση από τους Τούρκους κατακτητές και την εξασφάλιση ενός κράτους δημοκρατικής λειτουργίας, λαϊκής κυριαρχίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολιτικών ελευθεριών και ευρωπαϊκών προδιαγραφών; Πέντε χρόνια μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, γιατί δεν δόθηκε στον λαό η ευκαιρία και η δυνατότητα να διαμορφώσει και να αποφασίσει ένα δικό του Σχέδιο Λύσης και γιατί αποτράπηκε οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση μεταξύ έστω των κομματικών πολιτικών ηγεσιών, ενώπιον του λαού, για το είδος και το περιεχόμενο της διεκδικούμενης λύσης; Πόσα περαιτέρω και χειρότερα δεινά προοιωνίζεται αυτό, λοιπόν, το δημοκρατικό έλλειμμα;

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΣΗΜΕΡΙΝΗ