Διαβάσαμε πρόσφατα πως υπάρχει ένα κύμα εξόδου πολυεθνικών από τη χώρα. Δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Το αντίθετο. Αν κάποιος μιλήσει με Ιάπωνες που ξέρουν την Ελλάδα, θα μάθει πως ένας ιαπωνικός όμιλος προσπαθούσε επί μία δεκαετία και κάτι να δραστηριοποιηθεί σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να βγάλει άκρη με την ελληνική γραφειοκρατία. Τις ίδιες, και ίδιες, ιστορίες θα ακούσετε από Ελληνες που προσπάθησαν να φέρουν ξένους επενδυτές στη χώρα, αλλά σκόνταψαν στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα.

Οι ξένοι νομίζουν πως έρχονται σε μια τυπική ευρωπαϊκή χώρα, αλλά γρήγορα αντιλαμβάνονται πως αυτό που απ’ έξω μοιάζει ευρωπαϊκό, από μέσα φέρνει λίγο από Βαλκάνια ή και Λατινική Αμερική. Οχι ότι οι μεγάλες εταιρείες είναι περιστερές ή ότι δεν ξέρουν να κινούνται ανορθόδοξα σε τριτοκοσμικές αγορές. Εδώ, όμως, τους εκπλήσσει πάντοτε ο εκπληκτικός συνδυασμός ανικανότητος και διαφθοράς.

Ενα μάθημα που έχουν χωνέψει πλέον οι περισσότεροι ξένοι είναι ότι στην Ελλάδα είναι επικίνδυνο να δραστηριοποιείσαι χωρίς την προστασία του… αρμόδιου «νταβατζή». Ποιοι είναι αυτοί; Διάφοροι τύποι με ποικίλα «καπέλα», οι οποίοι πουλάνε πρόσβαση στο βαθύ ελληνικό κράτος, εξασφαλίζουν πως δεν θα υπάρξει μεγάλος θόρυβος στα ΜΜΕ γύρω από μια επένδυση, διευκολύνουν την παράκαμψη της μνημειώδους γραφειοκρατίας. Παράλληλα, «καθαρίζουν» με παραδοσιακές ελληνικές μεθόδους εκεί που πρέπει να μιλήσει το χρήμα ή κάποιος εκβιασμός. Ελάχιστοι είναι οι ξένοι που έχουν καταφέρει να ριζώσουν στη χώρα χωρίς τις πολύτιμες υπηρεσίες αυτών των τύπων. Η Siemens ήταν ένα… επιτυχημένο παράδειγμα πολυεθνικής που ελληνοποιήθηκε πλήρως και έβλεπε την Ελλάδα όπως τη Νιγηρία…

Οι περισσότερες ξένες εταιρείες, όμως, και ειδικά οι πολυεθνικές, αντιμετωπίζουν ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα. Οταν η πίεση για θέματα ακρίβειας κ.λπ. γίνεται αφόρητη είναι εξαιρετικά δημοφιλές και πολιτικά εύκολο να μπει ένα τεράστιο πρόστιμο σε μια τέτοια εταιρεία. Προφανές είναι πως οι διάφορες αρχές δεν θα αγγίξουν ποτέ κάποιον ισχυρό ντόπιο παράγοντα, ο οποίος παραβιάζει κάθε νομοθεσία και έχει το δικό του ισχυρό δίχτυ προστασίας σε όλα τα επίπεδα. Αρα απομένει η εύκολη λύση του «ξένου θύματος»…

Το ζήτημα είναι ότι η χώρα χρειάζεται άμεσα νέες επενδύσεις, ιδιαίτερα στην «πράσινη» τεχνολογία, τα σκουπίδια, τις τεχνολογίες αιχμής κ.λπ. Αν τα «διόδια» για να έλθει και να μείνει κάποιος σοβαρός ξένος για να επενδύσει στην Ελλάδα παραμείνουν τόσο απαγορευτικά, το τίμημα για τη χώρα θα είναι μεγάλο. Οπως και η ικανοποίηση και το κέρδος των πραγματικών «νταβατζήδων» και «νονών» της ελληνικής οικονομίας…