ΘΕΡΜΟΠΑΡΑΚΑΛΕΙ τον πρόεδρο Χριστόφια να τον δεχθεί για να του καταθέσει όσα στοιχεία και πληροφορίες κατέχει, αλλά “δεν θα ήταν σοφό να δημοσιοποιηθούν”. Απευθύνει έκκληση στον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ να μην μείνει απαθής σ’ αυτό το δράμα. Προκαλεί την Τουρκία να συμβάλει στην πιο χειροπιαστή υπόθεση Ελληνοκύπριου αγνοουμένου για τον οποίον υπάρχουν βάσιμα στοιχεία ότι ζει…

Η μοναδική διασωθείσα φωτογραφία του εξάμηνου αγνοούμενου βρέφους Αντρέα Θεμιστοκλέους, του Κυριάκου και της Αγγελικής. Κάτω αριστερά, το δημοσίευμα της Χουριέτ και πάνω φωτογραφία του Κυριάκου Κωνσταντίνου και της Αγγελικής Θεμιστοκλέους, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τους Τούρκους μαζί με άλλα μέλη της οικογένειας της. ΘΕΡΜΟΠΑΡΑΚΑΛΕΙτον πρόεδρο Χριστόφια να τον δεχθεί για να του καταθέσει όσα στοιχεία και πληροφορίες κατέχει, αλλά “δεν θα ήταν σοφό να δημοσιοποιηθούν”. Απευθύνει έκκληση στον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ να μην μείνει απαθής σ’ αυτό το δράμα. Προκαλεί την Τουρκία να συμβάλει στην πιο χειροπιαστή υπόθεση Ελληνοκύπριου αγνοουμένου για τον οποίον υπάρχουν βάσιμα στοιχεία ότι ζει… Η δημόσια αυτή έκκληση ήταν η προϋπόθεση που έθεσε στον «Φ» ο Κυριάκος Κωνσταντίνου από το Τραχώνι, για να αποδεχθεί την πρόσκληση να μας μιλήσει για την περίπτωση του εξάμηνου αγνοούμενου γιου του, Αντρέα. Πριν από τέσσερις μέρες, ο ετεροθαλής αδελφός του Αντρέα, ο Γιώργος, μας είχε μιλήσει για την υπόθεση, αφήνοντας να νοηθεί πως ο πατέρας του θα αποκάλυπτε πράγματα που δεν ειπώθηκαν γι’ αυτή την τραγική ιστορία Ε/κ αγνοούμενου, ο οποίος εικάζεται ότι μεγάλωσε στην κατεχόμενη Βασίλεια. Χθες, όταν πήγαμε στο Καλό Χωριό Λάρνακας, αρχικά συναντήσαμε ένα πληγωμένο θηρίο που δεν ήθελε να μιλήσει. Αντικρίσαμε έναν τσακισμένο συναισθηματικά άνθρωπο. Χρειάστηκε πολύ ώρα για να τον πείσουμε να μας μιλήσει.
Μας λέει για το δράμα που ζει εδώ και 35 χρόνια. Σταματά απότομα, σκύβει και κτυπά τα χέρια του στο δάπεδο. Κλαίει και κτυπιέται, σαν να ήταν χθες που χάθηκαν η γυναίκα και το μωρό του. Με ποια λόγια να περιγράψεις τον πόνο ενός πατέρα; Τι να του πεις όταν σιγοψυθιρίζει όλο πόνο και απόγνωση: «Αντρέα μου και δεν ηξέρω γιε μου πιον τι άλλο να κάνω να μάθεις πως είσαι δικό μου παιδί και πως τη μάνα σου την σκότωσαν αυτοί που σε πήραν από κοντά μου…».
Και ας ξέρει ο κ. Κυριάκος πως το μωρό του, αν ζει σήμερα είναι 36 χρονών άντρας και ίσως να μην θέλει να γυρίσει σε μια ζωή και μια οικογένεια που γι’ αυτόν είναι ξένα. Μα το να μάθει ποιος είναι στα αλήθεια ο Αντρέας και ποιος είναι στα αλήθεια ο πατέρας του, ο κ. Κυριάκος δεν το διαπραγματεύεται τίποτα και με κανένα…
Ο αξιωματικός πήρε το βρέφος

ΣΤΙΣ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ1974 ορδές Τούρκων στρατιωτών προελαύνουν στην περιοχή Τραχωνίου, μέσα από κόλαση πυρός και βολών όλμων. Ο τουρκικός στρατός προχωρεί σε κατάληψη της περιοχής, σπέρνοντας το θάνατο ανάμεσα στους άμαχους Ε/κ που συναντά στο δρόμο του. Μια ομάδα από οκτώ Ε/κ που έχουν μαζί τους και ένα βρέφος, προσπαθεί να γλυτώσει τρέχοντας μέσα στα χωράφια. Σ’ ένα χωράφι που υπήρχε τριφύλλι, θα εξελιχτεί η τραγωδία. Το άγριο φονικό. Βλήμα όλμου κτυπά τον ένα από τους δύο άντρες που βρίσκονται στην ομάδα και όλοι σταματούν για να δουν τι θα κάνουν με τον τραυματία. Σιμώνουν όμως οι στρατιώτες. Σαν λυσσασμένοι πυροβολούν εν ψυχρώ μέχρι που όλοι πέφτουν. Νεκροί είναι η Αγγελική Θεμιστοκλέους- Κωνσταντίνου, οι τρεις ελεύθερες αδελφές της, η μητέρα τους, η θεία τους, ο θείος τους και ο γιος τους. Την ώρα που γέρνει για να ξεψυχήσει η Αγγελική, από τα χέρια της γλυστρά και πέφτει στο χώμα ο Αντρέας. Τη σκηνή προσέχει Τούρκος αντισυνταγματάρχης, παντρεμένος με Τουρκοκύπρια. Το ζεύγος δεν έχει μωρά. Ο αξιωματικός σκύβει και παίρνει το βρέφος, δίπλα από τη δολοφονημένη μητέρα του. Η γυναίκα του αξιωματικού, είχε μια φίλη Μαρωνίτισσα. (Αυτή ζει, για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε άλλα στοιχεία). Μετά από λίγο καιρό η Μαρωνίτισσα ρωτά τη φίλη της «μα εσύ δεν είχες μωρό;» και η Τουρκοκύπρια της αφηγείται την ιστορία, για το πώς κατέληξε το μωρό των «γρισκιανών κοντά τους». Όταν τελειώνει, την ξορκίζει να μην πει ποτέ τίποτε για το μυστικό της. Ωστόσο, το 1975, ίσως και αρχές του 1976, η Μαρωνίτισσα, μετά από μήνες αναζήτησης εντοπίζει τον Κυριάκο και του αφηγείται τα συγκλονιστικά γεγονότα της δολοφονίας της οικογένειας της Αγγελικής, αλλά και της επιβίωσης του παιδιού του. Ο Κυριάκος που τις μέρες του πολέμου ήταν έφεδρος, ακολουθεί τη συμβουλή της γυναίκας και παρόλο που αγωνιά, μέχρι το 1985 δεν προβαίνει σε καμιά ουσιαστική κίνηση για να διεκδικήσει το μωρό.
Το δημοσίευμα

ΤΟ 1985η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ δημοσιεύει ρεπορτάζ με Τούρκο αξιωματικό που το 1974 διέσωσε ένα αγοράκι, το οποίο τότε, σε ηλικία έξι μηνών, απεικονίζεται με τον πατέρα του.
Ο Κυριάκος αναγνωρίζει πολλές ομοιότητες με το δικό του βρέφος που χάθηκε το 1974. Παράλληλα, αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους, καλούν μέλη της οικογένειας της Αγγελικής, να εκφράσουν γνώμη για την πιθανότητα το μωρό να είναι ο Αντρέας Θεμιστοκλέους. Όλα γίνονται μακριά από τα φώτα των μέσων ενημέρωσης, αλλά επί της ουσίας, δεν γίνεται καμιά προσπάθεια διεκδίκησης του παιδιού.

Η απόπειρα

ΜΕ ΑΝΕΠΙΣΗΜΗ υποστήριξη της κυβέρνησης Κυπριανού και την ανθρωπιστική συνδρομή έξι πρεσβευτών στη Λευκωσία, διεξάγονται επαφές στα κατεχόμενα με την οικογένεια που μεγαλώνει το μωρό, στην κατεχόμενη Βασίλεια. Ο Κυριάκος αναγνωρίζει σε σημείο του σώματος του παιδιού, μια ελιά. Η συμφωνία για παραχώρηση του παιδιού στους συγγενείς της Αγγελικής και τον πατέρα του, έναντι 40 χιλιάδων λιρών, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. (Περισσότερες πληροφορίες δεν μπορούμε να γράψουμε για ευνόητους λόγους).
Μέχρι σήμερα, ο κ. Κυριάκος δεν πήγε στα κατεχόμενα για δικούς του λόγους. Έμαθε όμως ότι το παιδί που αναγνώρισε ως τον αγνοούμενο γιο του στη Βασίλεια σπούδασε γιατρός και εργάζεται κατά πάσα πιθανότητα στη Λευκωσία, ίσως όμως και στην Τουρκία. Δεν ξέρει.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ