Αυτό τόνισε ο επίτιμος Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Κύπρου ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης μιλώντας, την περασμένη Δευτέρα 22.6 στηn παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου “Η Κύπρος σε Παγίδα” (εκδόσεις Λιβάνη). Στην εκδήλωση που έγινε σε ευρύ κοινό μίλησαν επίσης ο πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών και εκπρόσωπος σήμερα του ΠΑΣΟΚ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ανδρέας Λοβέρδος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικό στέλεχος της ελληνικής αριστεράς Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Ανδρέας Θεοφάνους και ο συγγραφέας. Παρόντες στην εκδήλωση, που οργάνωσε το κυπριακό περιοδικό Σύγχρονη ‘Αποψη και το Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Λευκωσίας παρευρέθησαν επίσης, μεταξύ άλλων, οι αντιπρόεδροι του Δημοκρατικού Κόμματος Ανδρέας Αγγελίδης και Νικόλας Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου, ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος Νίκος Κουτσού, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Λιλλήκας κ.α.
Ο Β. Λυσσαρίδης χαρακτήρισε το βιβλίο “θησαυρό στοιχείων και επιχειρημάτων” και τον συγγραφέα “αγωνιστή διανοούμενο και λάτρη της αλήθειας”. Συμφώνησε με την κεντρική διαπίστωση του Δ. Κωνσταντακόπουλου ότι το “σχέδιο Ανάν δεν είναι επισκευάσιμο”.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος ανέφερε ότι “το βιβλίο είναι γεμάτο γνώσεις”, συμφωνώντας σε πολλά σημεία με τις απόψεις του συγγραφέα. Επισήμανε ότι δεν πρέπει να υποτιμάται η λειτουργία και η διάρθρωση της εκτελεστικής εξουσίας στην επίλυση του κυπριακού. Εκτίμησε ότι “η λύση του κυπριακού θα υπονομευθεί εύκολα αν οι ρυθμίσεις για την εκτελεστική εξουσία δεν τύχουν του σεβασμού που υπάρχει στον δυτικό κόσμο”.
O Παναγιώτης Λαφαζάνης χαρακτήρισε εξαιρετικό το βιβλίο, προτρέποντας όλους τους ‘Ελληνες να το διαβάσουν και πρόσθεσε ότι ο συγγραφέας του “χτυπά καμπανάκι για να μη ξαναγίνουν τα ίδια λάθη που οδήγησαν στο σχέδιο Ανάν”. Χαρακτήρισε επικίνδυνη την άποψη να λύσει μόνη της η Κύπρος το πρόβλημά της, χωρίς τη συμπαράσταση της Ελλάδας. Αναφερόμενος στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τόνισε ότι ήταν επιθυμητή καθεαυτή από τις Βρυξέλλες, αλλά και αναπόφευκτη, στο μέτρο που η Αθήνα δεν θα δεχόταν εύκολα την παράλειψή της άπό τη διεύρυνση, αλλά κυρίως γιατί χωρίς την ένταξη της Κύπρου δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος για ένταξη της Τουρκίας.
Ο Καθηγητής Ανδρέας Θεοφάνους έκανε λόγο για “τολμηρές αλήθειες” εκτός “πολιτικής ορθότητας”, που περιέχει το βιβλίο, Ο ίδιος ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος έδωσε βάρος στην ομιλία του στα όρια μιας ασφαλούς λύσης, στα όρια δηλαδή που θα επιτρέψουν να μην τιναχτεί στον αέρα η όποια λύση με απρόβλεπτες συνέπειες. Για να μην τιναχτεί στον αέρα μια λύση, υπογράμμισε, θα πρέπει οι Ελληνοκύπριοι, τουλάχιστον εκεί που ζουν, να παραμείνουν υπό την προστασία ενός κανονικού κράτους, στο οποίο κυβερνά η πλειοψηφία δι’ αιρετών εκπροσώπων, το οποίο έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας και τα μέσα για την αυτοάμυνα (στρατός) και στο οποίο δεν έχουν τρίτα κράτη δικαίωμα επέμβασης. Οι μειοψηφίες προστατεύονται με ειδικές ρήτρες και ρυθμίσεις, οι ρήτρες και οι ρυθμίσεις αυτές δεν μπορούν όμως να καταργούν τον κανόνα της πλειοψηφίας στα κεντρικά κρατικά ζητήματα. Αν οι Ελληνοκύπριοι, συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού επιτρέψουν και αναγνωρίσουν σε τρίτους, ξένους δικαστές, Τούρκους συμπροέδρους ή ξένες δυνάμεις να έχουν λόγο επί του κράτους τους, αργά ή γρήγορα η πλειοψηφία θα έρθει σε σύγκρουση με αυτούς που έχουν λόγο στις υποθέσεις της, με απροσδιόριστες συνέπειες. Γι’ αυτό πρέπει να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού σε οποιαδήποτε τυχόν επιδιωκόμενη λύση α) το δικαίωμα της αυτοκυβέρνησης δι’ αιρετών εκπροσώπων β) το δικαίωμα της αυτοάμυνας γ) η πλήρης κατάργηση επεμβατικών δικαιωμάτων τρίτων δυνάμεων (το λιγότερο στη ζώνη που θα ζουν τελικά οι Ελληνοκύπριοι). Είναι αδιανόητο προσπάθειες “λύσης του κυρπιακού” να οδηγηθούν σε προσπάθεια κατάργησης και όχι εφαρμογής των βασικότερων δικαιωμάτων που κατέκτησαν αρχικά οι ευρωπαϊκοί και στη συνέχεια και οι λαοί των αποικιών.
Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος εξέφρασε επίσης την έκπληξή του γιατί, σταδιακά, οι διακοινοτικές συνομιλίες κατέληξαν να γίνουν sui generis συντακτική διαδικασία και χαρακτήρισε τελείως πρωτοφανές και εξωφρενικό για τα τελευταία 400 χρόνια ευρωπαϊκής ιστορίας, μετά το Μεσαίωνα, να συντάσσεται σύνταγμα νέου κράτους εν κρυπτώ και εν παραβύστω από δύο πολιτικούς και τους συμβούλους τους, ερήμην του κυπριακού λαού που θα κληθεί να ζήσει στο νέο κράτος μεν, εν πλήρει γνώσει όμως των εχθρών της Κύπρου, δηλαδή της βρετανικής, της τουρκικής και της κυβέρνησης των ΗΠΑ! Συμφώνησε με το σύνθημα του κ. Χριστόφια “λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους”, υπενθύμισε όμως ότι σχεδόν κανένας Κύπριος δεν γνωρίζει το ακριβώς γίνεται στις συνομιλίες αυτές, ούτε καν οι αρχηγοί των συγκυβερνώντων κομμάτων! Παίρνοντας αφορμή μάλιστα από πρόσφατες δηλώσεις του ΓΓ του ΑΚΕΛ ‘Αντρου Κυπριανού ότι το κόμμα του και ο ίδιος εμπνέονται από τον μαρξισμό-λενινισμό, ο κ. Κωνσταντακόπουλος υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση του Λένιν έθεσε ως πρώτο όρο για να αρχίσει συνομιλίες ειρήνης με τη Γερμανία στο Μπρεστ Λιτόφσκ τη δημοσίευση του συνόλου των πρακτικών των διαπραγματεύσεων από τον γερμανικό και ρωσικό τύπο, ακριβώς γιατί δεν είχε τίποτα να κρύψει από τους δύο λαούς, αντίθετα, ήθελε να βασιστεί στην υποστήριξή τους. Η διενέργεια τελικού δημοψηφίσματος, πολύ περισσότερο επί ήδη “συμφωνημένης λύσης” (που συνιστά εκβιασμό για τους εκλογείς), δεν θεραπεύει τον βαθιά αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό και επικίνδυνο χαρακτήρα της ακολουθούμενης διαδικασίας λύσης. Στις συνθήκες αυτές καθίσταται απαραίτητη η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος από τώρα μεταξύ των Ελληνοκυπρίων για το περίγραμμα της επιδιωκόμενης λύσης, ώστε να αυξηθεί η διαπραγματευτική ισχύς του Προέδρου Χριστόφια και να αποσαφηνισθεί η εντολή που διαχειρίζεται.
Υπενθύμισε επίσης, απευθενόμενος στον κ. Άντρο Κυπριανού, ότι η κεντρική θέση του Λένιν επί του εθνικού θέματος, όπως διατυπώνεται από τον ίδιο στο “Δικαίωμα των Εθνών στην Αυτοδιάθεση”, ήταν: “Πάλη ενάντια στα προνόμια και στη βία του έθνους που καταπιέζει και καμία ανοχή της επιδίωξης προνομίων από το καταπιεζόμενο έθνος”.
Πηγή: Φιλελεύθερος και ιδιαίτερη ανταπόκριση