Του Σενέρ Λεβέντ
Έτσι ονόμασαν το βιβλίο: “Ο προδομένος ξεσηκωμός”. Ο Θέμος Δημητρίου και ο Σωτήρης Βλάχος. Δεν ξέρω αν έτσι είναι και στα ελληνικά. Ούτε και τη σύνθεση του εξωφύλλου του. Είναι άραγε και στα ελληνικά όπως η μετάφρασή του στα τουρκικά; Στο εξώφυλλο υπάρχει ένα ‘Yes’ και ένα ‘Όχι’. Φαίνεται πως το πρώτο μήνυμα για το περιεχόμενό του δίδεται από εδώ. Ποιος είναι ο προδομένος ξεσηκωμός; Ποιοι ξεσηκώθηκαν; Ποιοι είναι οι προδότες;
Δεν μπορώ να σχολιάσω ένα βιβλίο πριν το διαβάσω. Αυτό αποτελεί εξαίρεση, όμως. Άλλωστε, γίνεται και σύντομη παρουσίαση του βιβλίου. Είναι εμφανές από το όνομα και τη σύνθεση του εξωφύλλου του. Η ουσία του είναι η εξής: Οι Τουρκοκύπριοι ξεσηκώθηκαν, αγωνίστηκαν και είπαν “ναι” στο δημοψήφισμα. Οι δε Ελληνοκύπριοι πρόδωσαν τον αγώνα των Τουρκοκυπρίων λέγοντας “όχι” στο δημοψήφισμα. Έτσι είναι πράγματι;
Δεν είναι συνηθισμένη λέξη ο ξεσηκωμός. Περιέχει βαθιά νοήματα. Εναντίον τίνος πράγματος ξεσηκώνεται μια κοινότητα; Του συστήματος. Του καθεστώτος. Της δικτατορίας. Των κατακτητών. Των αποικιοκρατών. Καλά, ποια είναι η δική μας κατάσταση μετά το 1974; Μήπως δεν βρισκόμαστε υπό κατοχή; Δεν καταπατήθηκε η πολιτική μας βούληση; Αν θα γίνει κάποιος ξεσηκωμός, δεν πρέπει πρώτα απ’ όλα να γίνει κατά του κατακτητή μας; Ε, κατά τις ημέρες του δημοψηφίσματος μήπως είδατε τέτοιον ξεσηκωμό εσείς εδώ; Ή μήπως νομίζετε ότι γίνεται ξεσηκωμός πάντα όποτε συγκεντρωθούν χιλιάδες άνθρωποι στις πλατείες; Γέμισαν και άδειασαν πολλές φορές στην ιστορία μας οι πλατείες αυτές. Θυμηθείτε. Θυμηθείτε πώς είχε γεμίσει ασφυκτικά εκείνη η πλατεία στις 15 Νοεμβρίου 1983 όταν ανακηρύχτηκε η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. Ή όταν πάτησε το πόδι του στο νησί ο Μπουλέντ Ετζεβίτ μετά τις 20 του Ιούλη. Είχε γίνει χαμός, έτσι δεν είναι;
Γιατί ήταν “ξεσηκωμός” τα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν για να πουν “ναι” στο Σχέδιο Ανάν οι Τουρκοκύπριοι; Τα συλλαλητήρια αυτά δεν διοργανώθηκαν κατά της Άγκυρας, αλλά μαζί με την Άγκυρα. Με τη χορηγία των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της ΕΕ. Με τα χειροκροτήματα του πρέσβη των ΗΠΑ Μάικλ Κλόσον, του ειδικού αντιπρόσωπου των ΗΠΑ Τόμας Γουέστον και του Βρετανού Λόρδου Ντέιβιντ Χάνεϊ. Ο Γουέστον τίμησε με την παρουσία του τα συλλαλητήριά μας και φανερώθηκε. Εσείς το αποκαλείτε ξεσηκωμό αυτό; Θεωρείτε ξεσηκωμό αυτές τις επιδείξεις που έγιναν κάτω από την ασφάλεια των φτερών του κατακτητή του νησιού; Πώς γίνεται να ξεσπά ξεσηκωμός σε μια χώρα και να μη ματώνει η μύτη κανενός; Μήπως είδατε ποτέ κάτι τέτοιο στην ιστορία; Μήπως το όλο ζήτημα δεν ήταν ο εξαναγκασμός για ένα “ναι” και ένα “όχι” από εκείνο το δημοψήφισμα; Πόσες φορές να σας το πει ο Έρντογαν και ο Γκιουλ; Μήπως δεν είπαν ότι “εμείς κάναμε πολλά τεστ στο νότιο μέρος της Κύπρου πριν το δημοψήφισμα και τολμήσαμε να πούμε ‘ναι’ μόνο αφού βεβαιωθήκαμε απολύτως ότι θα έλεγαν ‘όχι’ οι Ελληνοκύπριοι”; Μήπως δεν ήταν ο ίδιος ο Έρντογαν που ανέλαβε προσωπικά πρωτοβουλία έναντι της Ρωσίας για να μην εγκρίνει τις διεθνείς εγγυήσεις που είχε απαιτήσει ο Χριστόφιας για τη συμφωνία;” Γιατί τα αγνοείτε αυτά ακόμα;
Δεν ήταν ξεσηκωμός αυτός. Ήταν απλά μια εμφανής εξαπάτηση μιας κοινότητας. Δεν είναι οι Ελληνοκύπριοι που την πρόδωσαν, αλλά εκείνοι που την έσυραν στις πλατείες για τα δικά τους συμφέροντα. Άλλωστε, σύντομα έγινε αντιληπτή αυτή η προδοσία. Η χώρα λεηλατήθηκε ακόμα μια φορά. Ο κατακτητής πήρε το “πιστοποιητικό αθωότητάς” του. Ενώ αυτοί που ξεσηκώθηκαν πήραν αέρα.
Κωδικός άρθρου: 875145
ΠΟΛΙΤΗΣ – 01/06/2009, Σελίδα: 13