Γεννήθηκαν την εποχή του Χομεϊνί, του ανώτατου ηγέτη, σπούδασαν την εποχή του Χαμενεΐ, του διαδόχου του, και το 1997 εξέλεξαν τον μεταρρυθμιστή Χαταμί. Είναι η ιρανική «γενιά Χ», νέοι ηλικίας κάτω των 30 ετών που ψηφίζουν στις σημερινές εκλογές κατά του σκληροπυρηνικού απερχόμενου προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και υπέρ της αλλαγής.

Τις ημέρες πριν από τις εκλογές, οι δρόμοι της Τεχεράνης είχαν μετατραπεί σε υπαίθριες ντισκοτέκ. Για μια εβδομάδα, λόγω της προεκλογικής εκστρατείας, η Ισλαμική Δημοκρατία έβαλε χαλινάρι στην «αστυνομία των ηθών». «Να μειώσουμε τη θητεία του προέδρου σε έναν μήνα και να επεκτείνουμε την προεκλογική εκστρατεία στα τέσσερα χρόνια», έγραφε ένα SΜS που κυκλοφόρησε ευρύτατα προσφάτως στο Ιράν.«Μπάι μπάι Αχμαντινετζάντ»
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, κυρίως την τελευταία, το κέντρο της Τεχεράνης ήταν γεμάτο κόσμο όλη τη νύχτα. Οι νέοι της πόλης χόρευαν στους ήχους της τέκνο πάνω στα καπό των αυτοκινήτων ώς το πρωί τραγουδώντας «Αχμαντινετζάντ μπάι μπάι! Αχμαντινετζάντ μπάι μπάι!». Τα αγόρια ψιθύριζαν στα κορίτσια εκλογικά συνθήματα που ακούγονταν σαν ερωτικές προτάσεις. «Είναι ένας φεγγίτης ελευθερίας και επωφελούμαστε», εξηγεί στην απεσταλμένη του «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» ο Άλι, που ονειρεύεται ένα Ιράν απαλλαγμένο από τον «δικτάτορα». «Αχμαντινετζάντ μπάι μπάι!» τραγουδάει κι αυτός κάνοντας τα γλυκά μάτια στη διπλανή του, μια νεαρή καλλιτέχνιδα που φοράει μια μικρή πράσινη μαντίλα, το χρώμα του κύριου αντιπάλου του Αχμαντινετζάντ, του μεταρρυθμιστή πρώην πρωθυπουργού Μιρ Χοσεΐν Μουσαβί. Δεμένες στους υαλοκαθαριστήρες των αυτοκινήτων, μικρές πράσινες κορδέλες κυματίζουν στον άνεμο. Πράσινο αυτές τις μέρες στην Τεχεράνη είναι το χρώμα της ελπίδας, της αλλαγής, της άνοιξης μετά τον χειμώνα. «Ο Μουσαβί είναι ο δικός μας μικρός Ομπάμα. Μπο Μουσαβί, μπι μουσαρί, μαζί με τον Μουσαβί, χωρίς τη μαντίλα», φωνάζει η Ραέλ.

Ουδέποτε μια εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές είχε κλονίσει τόσο το ισλαμικό κατεστημένο. Η προεκλογική αντιπαράθεση έγινε κυρίως ανάμεσα στους «πράσινους» οπαδούς του Μουσαβί και εκείνους του Αχμαντινετζάντ με τα χρώματα της ιρανικής σημαίας, που ήταν επίσης πολλοί στους δρόμους της Τεχεράνης. Οι οπαδοί των δύο άλλων υποψηφίων, του Μεχντί Καρουμπί και του Μοχσέν Ρεζάι, ήταν πολύ λιγότερο ορατοί. «Το 2005 έκανα το σφάλμα να μην ψηφίσω. Φέτος ψηφίζω με κλειστά τα μάτια Μουσαβί, για να αποφύγουμε το χειρότερο!», λέει στην απεσταλμένη της «Λε Φιγκαρό» η 30χρονη οδοντίατρος Αντελέχ. Σκεπτικιστές
«Ο Αχμαντινετζάντ έκανε πρόσφατα τον γύρο μερικών φοιτητικών κοιτώνων μοιράζοντας στους φοιτητές επιταγές των 50 ευρώ. Δεν θα το έλεγα αυτό πολιτική!», λέει ένας άλλος Άλι, ο οποίος κάνει διδακτορικό στη Χημεία και σκεπτόταν να ψηφίσει λευκό. «Όλη αυτή η ατμόσφαιρα του πανηγυριού θα παρέλθει. Μετά τις εκλογές, η λογοκρισία θα ξαναρχίσει, επειδή η εξουσία του προέδρου είναι περιορισμένη. Το μόνο που ελπίζω απ΄ αυτόν που θα εκλεγεί είναι να δεχθεί το χέρι που τείνει ο Ομπάμα, για να τελειώνουμε με την απομόνωση της χώρας μας…».
ΝΕΑ