Ου καταισχυνω όπλα τά ιερά,
ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην
ότω αν στοιχήσω
αμυνω δε και υπέρ ιερων και οσίων
και μόνος και μετά πολλων
την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω,
πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι.
Και ευηκοήσω των αεί κρινόντων,
Και τοις θεσμοις τοις ιδρυμένοις πείσομαι
Και ούστινας αν άλλους το πληθος ιδρύσηται ομοφρόνως
και αν τις αναιρη τους θεσμούς
ή μη πείθηται ουκ επιτρέψω,
αμυνω δε και μόνος και μετά πολλων.
Και ιερά τά πάτρια τιμήσω.
Ίστορες θεοί τούτων ’γλαυρος, Ενυάλιος,
Ζεύς, Αυξώ, Θαλλώ, Ηγεμόνη.

Η πόλη των Θεσπιών ήταν από τις αρχαιότατες πόλεις της Βοιωτίας. Βρισκόταν νότια του σημερινού Ερημοκάστρου και νότια του χειμάρρου Θεσπιού. Το επίνειό της ήταν στον Κορινθιακό κόλπο και λεγόταν Κρέουσα (ή Κρεύση). Κυριαρχούσε στις βοιωτικές πόλεις ʼσκρη (πατρίδα του Ησιόδου), Βοιωτικές Πολίχνες, Λεύκτρα, Κρεύση και Κερησσό (ακρόπολη των Θεσπιών και οχυρώτατη λόγω της φυσικής της θέσης).Οι Θεσπιές κατά την παράδοση πήραν το όνομά τους από τη νύμφη Θέσπιαν, κόρη του ποταμού Ασώπου, ή από το μυθικό βασιλιά Θέσπιον, που καταγόταν από τον Ερεχθέα (το βασιλιά της Αττικής) και είχε μεταβεί στις Θεσπιές από την Αθήνα. Σε αυτό οφείλεται κατά μία άποψη η στενή φιλία, που συνέδεε Θεσπιείς και Αθηναίους. Σχετικά με την καταγωγή των κατοίκων επικράτησε από την αρχαιότητα η άποψη ότι οι αρχαιότατοι κάτοικοι της περιοχής γύρω από τον Ελικώνα και επομένως και των Θεσπιών ήταν οι Θράκες Πίερες. Σε αυτή την άποψη οδήγησε το γεγονός ότι το όρος Ελικώνας ήταν τότε αφιερωμένο στις Μούσες, όπως και το όρος Πίερος της νότιας Μακεδονίας, καθώς και το γεγονός ότι στις Θεσπιές λατρευόταν ο Διόνυσος, που κατά το Στράβωνα ήταν αρχικά θρακική θεότητα από τα αρχαία χρόνια. Το έμβλημα των Θεσπιέων ήταν το φεγγάρι της Μελαινίδος Αφροδίτης.

Οι Θεσπιείς ήταν αρχαίο ελληνικό φύλλο που κατοικούσε στην σημερινή Βοιωτία.
Η πόλη των Θεσπιών ήταν από τις αρχαιότατες πόλεις της Βοιωτίας. Οι Θεσπιείς διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο στα μηδικά, δηλαδή στους πολέμους των αρχαίων Ελλήνων κατά των Περσών.Το 480 π.Χ. στις Θερμοπύλες 700 Θεσπιείς οπλίτες υπό την ηγεσία του Δημοφίλου του Διαδρόμου θυσιάστηκαν με τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα. Εκεί αναφέρεται ότι οι Θεσπιείς, αν και τους επετράπη να φύγουν αποφάσισαν να μην αφήσουν τους Σπαρτιάτες, αν και θα μπορούσαν να υποχωρήσουν στην πόλη τους (αφού αυτή θα βρισκόταν στο έλεος των Περσών σε περίπτωση ήττας τους στις Θερμοπύλες) προτίμησαν να παραμείνουν στις Θερμοπύλες.Ο πιο ανδρείος από τους Θεσπιείς αναδείχτηκε ο Διθύραμβος του Αρματίδη. Μετά τη Μάχη των Θερμοπυλών ο βασιλάς των Περσών, ο Ξέρξης, πυρπόλησε τις Θεσπιές, των οποίων οι κάτοικοι είχαν καταφύγει στην Πελοπόννησο.
Σε οποιονδήποτε αντικειμενικό παρατηρητή αυτής της εθελούσιας θυσίας, αν και υπήρξε τρόπος διαφυγής, δημιουργούνται σκέψεις. Γιατί αυτοί έμειναν;
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν είχαν τόπο ασφαλή, για να καταφύγουν. Μετά τις Θερμοπύλες ο δρόμος προς τις Θεσπιές ήταν ανοιχτός για τους Πέρσες. Διάλεξαν λοιπόν οι Θεσπιείς να πολεμήσουν εκεί αφενός γιατί κατάλαβαν ότι ήταν πλέον θέμα χρόνου η καταστροφή της πόλεώς τους και αφετέρου γιατί αυτή ήταν η πλέον ενδεδειγμένη τοποθεσία για άμυνα. Τον ίδιο όμως λόγο για σύγκρουση στις Θερμοπύλες είχαν και οι Πλαταιείς, που προτίμησαν να οχυρώσουν την πόλη τους. Γιατί λοιπόν οι Θεσπιείς έμειναν, ενώ θα μπορούσαν να φύγουν χωρίς να τους πει κανείς τίποτα, αφού μάλιστα υπήρχε και η πατροπαράδοτη φιλία με την Αθήνα;
Η απάντηση είναι απλή. Όπως και οι 300 Σπαρτιάτες, έτσι και οι 700 Θεσπιείς του Δημοφίλου ριψοκινδύνευσαν τη σωματική τους ακεραιότητα υπέρ πίστεως, πατρίδος, οικογενείας και ελευθερίας, αφού υπέταξαν την προσωπική τους θέληση στη θέληση των ηγετών τους. Οι άνδρες αυτοί προτίμησαν να αγωνιστούν και να πεθάνουν παρά να υποχωρήσουν και να σωθούν. Έτσι , αφενός απέφυγαν τη δυσφημία και αφετέρου κράτησαν τον αγώνα με την ζωή τους. Τέλος, πέθαναν σε μία βραχύτατη κρίσιμη στιγμή, κατά την οποία μεγάλωνε η προσδοκία της ένδοξης νίκης και όχι ο φόβος της ήττας.
Το τελικό λοιπόν συμπέρασμα είναι ότι οι 700 Θεσπιείς του Δημοφίλου προσπάθησαν, όσο τους ήταν δυνατόν, να τηρήσουν τον όρκο τους, όπως όλοι οι σωστοί Έλληνες της εποχής:
Ου καταισχυνω όπλα τά ιερά,
ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην
ότω αν στοιχήσω
αμυνω δε και υπέρ ιερων και οσίων
και μόνος και μετά πολλων
την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω,
πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι.
Και ευηκοήσω των αεί κρινόντων,
Και τοις θεσμοις τοις ιδρυμένοις πείσομαι
Και ούστινας αν άλλους το πληθος ιδρύσηται ομοφρόνως
και αν τις αναιρη τους θεσμούς
ή μη πείθηται ουκ επιτρέψω,
αμυνω δε και μόνος και μετά πολλων.
Και ιερά τά πάτρια τιμήσω.
Ίστορες θεοί τούτων ’γλαυρος, Ενυάλιος,
Ζεύς, Αυξώ, Θαλλώ, Ηγεμόνη.
Μετάφραση
Δὲ θὰ ντροπιάσω τὰ ὄπλα μου,
οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὸν συμπολεμιστή μου
ὅπου κι ἂν ταχθῶ νὰ πολεμήσω,
θὰ ὑπερασπίζω τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια,
καὶ μόνος καὶ μὲ πολλούς,
καὶ τὴν πατρίδα δὲν θὰ παραδώσω μικρότερη,
ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ μαχητικότερη ἀπ᾿ ὅση θὰ μοῦ παραδοθεῖ.
Θὰ πιστεύω στοὺς Θεοὺς
καὶ στοὺς ἰσχύοντες νόμους θὰ ὑπακούω,
καὶ σὲ ὅσους ἄλλους νόμιμα θεσπισθοῦν.
Κι ἂν κάποιος ἀναιρέσει τοὺς θεσμοὺς
ἢ ἀμφισβητήσει, δὲν θὰ τὸ ἐπιτρέψω,
θὰ τὸν πολεμήσω εἴτε μόνος εἴτε μὲ ὅλους.
Καὶ τὶς ἱερὲς παρακαταθῆκες τῶν πατέρων θὰ τιμήσω.
Μάρτυρές μου οἱ θεοὶ
Ἄγραυλος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλῶ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.

Γιώργος Ε. Αντωνίου, Ph.D.Καθηγητής Montclair State University/Πληροφορικής,
New Jersey, USA,[email protected]
ΟΙ 700 ΘΕΣΠΙΕΙΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ (480 π.Χ.)
Πριν 2487 χρόνια, το έτος 480 π.Χ, οι Έλληνες αντιστάθηκαν στους Πέρσες του Ξέρξη. Στη μάχη στα στενά των Θερμοπυλών αντιτάχτηκαν ηρωϊκά και θυσιάστηκαν 700 παλικάρια από τις Αρχαίες Θεσπιές* μαζί με 300 παλικάρια από τη Λακεδαίμονα, με 200 Θηβαίους και είλωτες .
Η Ελληνική πολιτεία, η παγκόσμια κοινότητα, οι ιστορικοί που με πρώτο τον Σιμωνίδη που έγραψε στο επίγραμμα,(Κατά τους αρχαίους χρόνους η περιοχή της πόλης-κράτους των Θεσπιών, γεωγραφικά, κάλυπτε την κεντρική και νότια Βοιωτία και την ανατολική πλευρά του Ελικώνα. Ο καθηγητής John. M. Fossey (Τοpography and population of ancient Boiotia, 1988) αναφέρει ότι περιελάμβανε την περιοχή γύρω από τους νέους Δήμους των Θεσπιών, Βαγίων και Θίσβης.)
«Ω ξειν, αγγελλειν Λακεδαιμονιοις οτι τηδε κειμεθα τοις κεινων ρημασι πειθομενοι»,
… οι σύγχρονοι (2007) εκπρόσωποι της τέχνης, όπως ο Zack Snyder με το νέο του έργο «300», προβάλλουν μόνο τους Λακεδαιμονίους και αγνοούν η αποσιωπούν την εθελοθυσία των 700 Θεσπιέων. Ακόμη και το μνημείο που ανήγειραν στο τόπο της μάχης είναι αφιερωμένο στους Λακεδαιμόνιους και τον αρχηγό τους Λεωνίδα (1955). Για τους 700 Θεσπιείς του Δημόφιλου (Demophilus), χάραξαν μόνο ένα απλό επίγραμμα. Σχετικά με την αποσιώπηση της θυσίας των Θεσπιέων, χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω λόγια του πρώην (1997) Σπαρτιάτη δημάρχου κ. Δ.Π. Ματάλα κατά τη τελετή (5 Απριλίου, 1997) των αποκαλυπτηρίων του μνημείου των Θεσπιέων, παρουσία του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίου Στεφανόπουλου.
“Ήμουν μαθητής του Δημοτικού σχολείου, όταν για πρώτη φορά άκουσα το δάσκαλο μου, τον καλό μου δάσκαλο, αναφερόμενο στη μάχη των Θερμοπυλών, να κάνει λόγο για το Δημόφιλο και τους 700 Θεσπιείς. Και ομολογώ πως η έκπληξη μου υπήρξε μεγάλη.
Μέχρι τότε πίστευα πως το 480 π.Χ. στις Θερμοπύλες έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα αιώνια ιδανικά τούτου του τόπου ο Λεωνίδας και οι 300 αρχαίοι συμπολίτες μου. Αργότερα διαπίστωσα ότι ένα σημαντικό μέρος των Ελλήνων αλλά και των ξένων συνέδεαν κάθε αναφορά τους στις Θερμοπύλες με τον ηρωικό θάνατο των Λακεδαιμονίων και μόνο. Είναι προφανές ότι η ιστορική πρακτική στο θέμα αυτό έχει διαμορφώσει στη λαϊκή αντίληψη ένα τεράστιο κενό, παραβλέποντας τον ηρωισμό και τη θυσία των 700 ανδρών από τις Θεσπιές”. Την άνοιξη του 1997, μετά από 2477 χρόνια από τη μάχη στις Θερμοπύλες, με την ανέγερση του απλού συμβολικού αγάλματος του φτερωτού νεανία, δίπλα στο άγαλμα του Σπαρτιάτη Λεωνίδα και των συντρόφων του στις Θερμοπύλες, έγινε το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση τις μνήμης των 700 παλικαριών από τις Θεσπιές. Το ανεγερθέν μνημείο χαρακτηρίζεται από τον παρακάτω συμβολισμό:
Ακέφαλη ανδρική κεφαλή: Ανώνυμη εθελουσία εισφορά των 700 Θεσπιεών για την ελευθερία.
Προτεταμένα στήθη: Αγώνα, ανδρεία, δύναμη, γενναιότητα θάρρος.
Ανασηκωμένο φτερό: Νίκη, δόξα, ψυχή, πνεύμα και την ελευθερία.
Φτερό τσακισμένο: Εκούσια θυσία και θάνατος.
Γυμνό κορμί: Έρωτας, που ήταν Θεός των Θεσπιών, Θεός της δημιουργίας, της ομορφιάς και της ζωής.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι Θεσπιείς παρέμειναν στις Θερμοπύλες, με ελεύθερη βούληση, γνωρίζοντας ότι θα θυσιαστούν για την ελευθερία της πατρίδος ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΤΑΣΣΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΘΕΣΠΙΩΝ. Η αυτοθυσία τους ήταν απλά ένδειξη αγάπης προς την πατρίδα τους.
«ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ»
Για την εθελοθυσία των Θεσπιέων πληροφορούμαστε από τον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο (484-430/20 π.Χ), από την Αλικαρνασσό της Μ. Ασίας. Συγκεκριμένα στο έργο του περί «Ιστοριών» και ειδικά στο Κεφάλαιο Η, παράγραφο 222, αναφέρει,
« ΟΙ ΜΕΝ ΜΥΝ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΟΙ ΑΠΟΜΠΕΜΠΟΜΕΝΟΙ ΟΙΧΟΝΤΟ ΤΕ ΑΠΙΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΟΝΤΟ ΛΕΩΝΙΔΗ, ΘΕΣΠΙΕΕΣ ΔΕ ΚΑΙ ΘΗΒΑΙΟΙ ΚΑΤΕΜΕΙΝΑΝ ΜΟΥΝΟΙ ΠΑΡΑ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣΙ. ΤΟΥΤΩΝ ΔΕ ΘΗΒΑΙΟΙ ΜΕΝ ΑΕΚΟΥΝΤΕΣ ΕΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΟΥ ΒΟΥΛΟΜΕΝΟΙ ( ΚΑΤΕΙΧΕ ΓΑΡ ΣΦΕΑΣ ΛΕΩΝΙΔΗΣ ΕΝ ΟΜΗΡΩΝ ΛΟΓΩ ΠΟΙΕΥΜΕΝΟΣ), ΘΕΣΠΙΕΕΣ ΣΕ ΕΚΟΝΤΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΟΙ ΟΥΚ ΕΦΑΣΑΝ ΑΠΟΛΙΠΟΝΤΕΣ ΛΕΩΝΙΔΗΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤ’ ΑΥΤΟΥ ΑΠΑΛΑΞΕΣΘΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΣΥΝΑΠΕΘΑΝΟΝ. ΕΣΤΡΑΤΗΓΕΕ ΔΕ ΑΥΤΩΝ ΔΗΜΟΦΙΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΩ»
« Οι σύμμαχοι έφυγαν υπακούοντας στις διαταγές του Λεωνίδα αλλά παρέμειναν στο πλευρό των Λακεδαιμονίων μόνο οι Θεσπιείς και οι Θηβαίοι. Από αυτούς οι Θηβαίοι “αεκούντες έμενον”. Οι Θεσπιείς δεν θέλησαν να αφήσουν τον Λεωνίδα και τους συντρόφους του μόνους. Παρέμειναν, με αρχηγό τον Δημόφιλο τον Διαδρομέα, και θυσιάστηκαν μαζί τους για την ελευθερία »
Το γεγονός της παραμονής των Θεσπιέων στη μάχη των Θερμοπυλών αναφέρεται επίσης και από τον γεωγράφο – περιηγητή Παυσανία στα Φωκικά, ως ακολούθως:
«ΠΛΗΝ ΓΑΡ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ ΤΕ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΘΕΣΠΙΕΩΝ ΚΑΙ ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ ΠΡΟΕΛΙΠΟΝ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ» Ο Ηρόδοτος (Η,225,3) συνεχίζει για τον ηρωϊσμό και τους πρώτους ήρωες-μαχητές των Θεσπιέων και Λακεδαιμονίων.
«ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΣΦΕΑΣ ΤΩ ΧΩΡΩ ΑΛΕΧΟΜΕΝΟΣ ΜΑΧΑΙΡΗΣΙ, ΤΟΙΣΙ ΑΥΤΩΝ ΑΤΥΓΧΑΝΟΝ ΑΤΙ ΠΕΡΙΟΥΣΑΙ, ΚΑΙ ΧΕΡΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΣΙ ΚΑΤΑΧΩΣΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΒΑΛΛΟΝΤΕΣ, ΟΙ ΜΕΝ ΕΞ ΕΝΑΝΤΙΗΣ ΕΠΙΣΠΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΥΜΑ ΤΟΥ ΤΕΙΧΕΟΣ ΣΥΓΧΩΣΑΝΤΕΣ, ΟΙ ΔΕ ΠΕΡΙΕΛΘΟΝΤΕΣ ΠΑΝΤΟΕΘΕΝ ΠΕΡΙΣΤΡΑΤΟΝ» «Εκεί οι, ηρωικά αντιταχθέντες, Έλληνες με σπασμένα δόρατα και με χέρια και δόντια υπεράσπιζαν τον εαυτόν τους από τους βαρβάρους μέχρι που περικυκλώθηκαν ολοκληρωτικά και λόγω της αριθμητικής υπεροχής των αντιπάλων καταβληθήθηκαν και υποχώρησαν» «ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ ΔΕ ΚΑΙ ΘΕΣΠΙΕΩΝ ΤΟΙΟΥΤΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΩΝ ΟΜΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΗΡ ΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΔΙΗΝΕΚΗΣ … ΘΕΣΠΙΕΩΝ ΔΕ ΕΥΔΟΚΙΜΕΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΩ ΟΥΝΟΜΑ ΗΝ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΑΡΜΑΤΙΔΕΩ»«Οι Λακεδαιμόνιοι και οι Θεσπιείς πολέμησαν με ανδρεία. Ξεχώρισαν ο Σπαρτιάτης Διηνέκης … και ο Θεσπιεύς Διθύραμβος Αρματίδης»
Τέλος ο Ηρόδοτος (Θ,25,2) γράφει για τη προσπάθεια των Περσών του Ξέρξη να καλύψουν το πραγματικό αριθμό των νεκρών τους,
«ΔΙΑΠΕΡΑΙΩΘΕΝΤΕΣ ΔΕ ΑΘΗΕΥΟΝΤΟ ΔΙΕΧΙΟΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ. ΠΑΝΤΕΣ ΔΕ ΗΠΙΣΤΕΑΤΟ ΤΟΥΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΣΠΙΕΑΣ, ΟΡΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΛΩΤΑΣ. ΟΥ ΜΕΝ ΟΥΔ’ ΕΛΑΝΘΑΝΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΚΟΤΑΣ ΞΕΡΞΗΣ ΤΑΥΤΑ ΠΡΗΞΑΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΩΥΤΟ, ΚΑΙ ΓΑΡ ΔΗ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΝ ΗΝ, ΤΩΝ ΜΕΝ ΧΙΛΙΟΙ ΕΦΑΙΝΟΝΤΟ ΝΕΚΡΟΙ ΚΕΙΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΣΕ ΠΑΝΤΕΣ ΕΚΕΑΤΟ ΑΛΕΕΣ ΣΥΓΚΕΚΟΜΙΣΜΕΝΟΙ ΕΣ ΤΩΟΤΟ ΧΩΡΙΟΝ, ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ»
Μετά την μάχη στις Θερμοπύλες οι Πέρσες κατεβαίνοντας στην Νότια Ελλάδα, πριν από τη μάχη των Πλαταιών, έκαψαν και την αρχαία πόλη των Θεσπιών αναγκάζοντας τους κατοίκους να καταφύγουν στην Πελοπόννησο, όπως ο Ηρόδοτος (Θ,50,2) περιγράφει,
«Ο ΓΑΡ ΔΙΑ ΒΟΙΩΤΩΝ ΤΡΑΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΜΑ ΞΕΡΞΗ, ΕΜΠΡΗΣΑΣ ΘΕΣΠΙΕΩΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΑΥΤΩΝ ΕΚΛΕΛΟΙΠΟΝΤΩΝ ΕΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ ΩΣΑΥΤΩΣ, ΗΚΕ ΤΕ ΑΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙΝΑ ΕΔΗΙΟΥ. ΕΝΕΠΡΗΣΕ ΔΕ ΘΕΣΠΕΙΑΝ ΤΕ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΙΑΝ ΠΥΘΟΜΕΝΟΣ ΘΗΒΑΙΩΝ ΟΤΙ ΟΥΚ ΕΜΗΔΙΖΟΝ»
Σήμερα, 2487 χρόνια μετά την αυτοθυσία των 700 Θεσπιέων, η Ελληνική πολιτεία, και κατ’ επέκταση η διεθνής επιστημονική κοινότητα, θα έπρεπε να είχαν αποκαταστήσει τους Θερμο-πυλομάχους Θεσπιείς.
Κλείνω αυτή την σύντομη αναφορά, με τα λόγια του Σπαρτιάτη Δημάρχου και με τους λίγους στίχους που έγραψαν οι απόγονοι των πρώτο-ηρώων του Ελληνισμού.
“Η Σπάρτη αποτίοντας οφειλόμενο φόρο τιμής, κλίνει ευλαβικά το γόνυ και υποκλίνεται με σεβασμό στον τόπο θυσίας των 700 ηρωικών παιδιών από τις Θεσπιές, που μαζί με τους 300 από την Λακεδαίμονα έστειλαν με το θάνατό τους ένα διαχρονικό και πάντοτε επίκαιρο μήνυμα που στέλνει ο Ελληνισμός, ένα μήνυμα που λέει ότι σε τούτο τον άγονο και κακοτράχαλο τόπο έζησαν και ζουν άνθρωποι που πριν από πάνω απ΄όλα, πάνω ακόμη και από τη ζωή τους τοποθετούν την πατρίδα, την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια”.
Το 479 π.Χ. 1800 Θεσπιείς ψιλοί έλαβαν μέρος στη Μάχη των Πλαταιών.


vagia.gr,βικιπαιδεια,strategikon.com