Το τηλεφώνημα συμπαράστασης του αμερικανού αντιπροέδρου, Τζο Μπάιντεν, στον πρόεδρο της Γεωργίας, Μιχαήλ Σαακασβίλι ήταν μάλλον διφορούμενο για το πολιτικό μέλλον του αγαπημένου πνευματικού παιδιού του ιέρακα Ντικ Τσένι.
Μπορεί η Ουάσιγκτον να δηλώνει «την αμέριστη υποστήριξή της στην κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας» (που αποδείχτηκε κενό γράμμα στο σύντομο πόλεμο της Οσετίας, το καλοκαίρι), αλλά ταυτόχρονα χαιρετίζει την αυτοσυγκράτηση με την οποία αντέδρασε η κυβέρνηση στη λαοθάλασσα των οργισμένων διαδηλωτών που απαιτούν παραίτηση του προέδρου.

Στην πράξη, οι Αμερικανοί δένουν τα χέρια του Σαακασβίλι σε κάθε δυναμική αντίδραση, ενώ τα τέσσερα κόμματα που συγκροτούν την αντιπολίτευση καλούν το λαό σε πολιτική ανυπακοή, προγραμματίζουν διαδήλωση στο κέντρο της Τιφλίδας και γενική απεργία ανήμερα της εθνικής επετείου της χώρας, στις 26 Μαΐου, παράλληλα με την παρέλαση των ενόπλων δυνάμεων. Ο θρόνος του Σαακασβίλι τρίζει και το ρόδο της επανάστασης μαραίνεται, όμως ο ίδιος δεν συζητάει καθόλου το ενδεχόμενο να παραιτηθεί πριν ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του το 2012.
Μόνο χρώμα, το μαύρο
Ωστόσο, τα γκάλοπ δείχνουν ραγδαία υποχώρηση της δημοτικότητάς του, ιδίως μετά την καιροσκοπική απόπειρα στρατιωτικής κατάληψης της Οσετίας τον Αύγουστο του 2008. Προκειμένου να διασωθεί, ο γεωργιανός πρόεδρος προσπαθεί, μέσω των πλήρως ελεγχόμενων από την κυβέρνηση τοπικών ΜΜΕ, να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να αποδώσει όλα τα δεινά της χώρας όχι στην πολιτική του, αλλά σε δάχτυλο της Μόσχας.

Ακόμη και τη στάση μιας μονάδας τεθωρακισμένων πριν από δύο εβδομάδες, την ονόμασε «απόπειρα πραξικοπήματος» με στόχο τη φυσική του εξόντωση. Ομως, ο στρατιωτικός διοικητής της μονάδας πρόσκειτο στην αντιπολίτευση και οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σαακασβίλι απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν φιλορώσοι.

Αντιθέτως. Οι ηγέτες που συγκροτούν τη διάδοχη πολιτική λύση είναι εθνικιστές που του ασκούν κριτική «από τα δεξιά». Είναι, δε, σαρξ εκ της σαρκός του, καθώς όλοι τους είναι πρώην συνεργάτες του και στελέχη της «επανάστασης των ρόδων», οι οποίοι αποχώρησαν από το προσωποκεντρικό μαντρί του εγωπαθούς προέδρου.

Η Νίνο Μπουρντσανάντζε είναι πρώην πρόεδρος του Κοινοβουλίου, ο Ιρακλί Αλασάνια πρώην πρέσβης της Γεωργίας στον ΟΗΕ, η Σαλώμη Ζουραμπιτσβίλι πρώην υπουργός Εξωτερικών, ο Ζουράμπ Νογκαϊντέλι πρώην πρωθυπουργός και ο Ιρακλί Οκρουασβίλι πρώην υπουργός Αμύνης.

Ολοι τους αντιπροσωπεύουν μια φιλοδυτική, νεοφιλελεύθερη πολιτική, όχι μακριά από τα πιστεύω του προέδρου, τον οποίο κατηγορούν ότι δεν υπηρέτησε τα εθνικά συμφέροντα τόσο με την περίπτωση της Οσετίας και της Αμπχαζίας, όσο και με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Οταν η Γεωργία μπορούσε να αναπτυχθεί, έχασε την ευκαιρία, υποστηρίζουν. Ο μισός πληθυσμός ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Παρά την ανάπτυξη που έδειχναν οι οικονομικοί δείκτες, αυτός ο πλούτος δεν πέρασε στον πληθυσμό, αλλά αύξησε τις καταθέσεις μιας χούφτας διεφθαρμένων αξιωματούχων και μαφιόζων.

Ακόμη μια πολύχρωμη επανάσταση που καθοδηγήθηκε και σχεδιάστηκε από τις ΗΠΑ, αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι λίγο είχε να κάνει με τη δημοκρατία. Δεν ήταν ούτε πολύχρωμες ούτε επαναστάσεις. Ηταν περισσότερο έφοδος προς την εξουσία την οποία νέμονται κλίκες ολιγαρχών, με διαφθορά και καιροσκοπισμό.

«Η κατάσταση στη Γεωργία μπορεί να εξελιχθεί σε αιματοκύλισμα», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της χώρας, Εντουάρντ Σεβαρντνάντζε. Και κάλεσε τον άνθρωπο που τον ανέτρεψε, να παραιτηθεί.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ