Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια συγκριτική έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα και εξετάζει ποιο είναι το κοινωνικό μοντέλο-προφίλ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε, την έρευνα διεξήγαγε το γερμανικό ινστιτούτο κοινωνικών ερευνών «Berlinpolis», που εδρεύει στο Βερολίνο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της «ΝΒ», το βερολινέζικο ινστιτούτο αξιολόγησε στοιχεία που συνέλεξε, τόσο από τη στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε., τη Eurostat, όσο και από το διεθνή Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Επισημαίνεται δε πως, στην κλίμακα ταξινόμησης της έρευνας, που έγινε από το «Berlinpolis», η Σουηδία βρέθηκε στην 1η θέση, η Κύπρος στην 8η, η Γερμανία στη 19η και η Ελλάδα στην 27η και τελευταία θέση.

Εξάλλου, όπως ανέφεραν οι ειδικοί του γερμανικού ινστιτούτου, το κοινωνικό προφίλ μιας χώρας καθορίζεται από την κατανομή των εισοδημάτων, την κοινωνική προστασία, τις ευκαιρίες για την ένταξη στην αγορά εργασίας, τις ευκαιρίες στη μόρφωση και την εκπαίδευση, την ισότητα των δύο φύλων και τη σχέση των γενεών. Αυτούς τους συγκεκριμένους δείκτες εξέτασαν και τα στελέχη του ιδρύματος «Berlinpolis».

Ελλάδα: «Πρόβλημα η χαμηλή απασχόληση»

Η ένταξη των πολιτών στην αγορά εργασίας, αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι θεμελιώδους σημασίας για την επιτυχή άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Μ’ ένα συνολικό ποσοστό ανεργίας 8,3% και με 22,9% στους νέους έως το 24ο έτος της ηλικίας τους, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της σχετικής κλίμακας. Ανάλογη είναι η εικόνα και για το ποσοστό των απασχολουμένων: μόλις το 61,4% στην Ελλάδα, ενώ στη Δανία- πρώτη στη συγκεκριμένη κατάταξη- οι απασχολούμενοι αποτελούν 77,1% του πληθυσμού.

Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβουλος του «Berlinpolis», Ντάνιελ Ντέτλινγκ, υποστηρίζει ότι οι συνισταμένες αυτές είναι καθοριστικής σημασίας και επιδρούν αρνητικά στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας. «Εάν οι ρυθμοί ανάπτυξης μιας χώρας είναι χαμηλοί, τότε και οι επενδύσεις για την παιδεία και για τα μέτρα ένταξης στην αγορά εργασίας θα είναι χαμηλές».

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του γερμανικού ινστιτούτου, «η Ελλάδα έχει υψηλό δημόσιο χρέος, επειδή έχει χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και χαμηλό ποσοστό απασχόλησης. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ένταξη στην αγορά εργασίας ενός μεγαλύτερου αριθμού ατόμων απ’ ό,τι σήμερα. Εάν η Ελλάδα κάνει σ’ αυτόν τον τομέα προόδους, τότε θα βελτιώσει συνολικά και τη θέση της».

Ένας από τους ανασταλτικούς παράγοντες, ισχυρίζεται ο κ. Ντέτλινγκ, είναι και τα ελληνικά συνδικάτα. Όπως είπε, «δεν αποτελούν θετική, δημιουργική δύναμη αλλά ανασταλτική, η οποία εμποδίζει μεταρρυθμίσεις, που αφορούν, για παράδειγμα, στην προστασία των εργαζομένων σε περίπτωση απόλυσης. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όμως, πρέπει να πραγματοποιηθούν και με τη βοήθεια των συνδικάτων».

Τα ελλείμματα προκαλούν ρωγμές στη δημοκρατία

Μεταρρυθμίσεις δεν πρέπει, όμως, να γίνουν μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως είναι η Ισπανία, η Ιταλία και η Γερμανία, η οποία κατέχει στην έρευνα, παρά τα όσα λέγονται για το κοινωνικό της μοντέλο, μόλις τη 19η θέση. Στην κορυφή της κλίμακας βρίσκονται ως συνήθως οι σκανδιναβικές χώρες (Σουηδία, Δανία και Φινλανδία).

Τα κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά φαίνεται να εκπροσωπούν το πρότυπο ενός επιτυχούς κοινωνικού μοντέλου, παρότι οι φόροι σ’ αυτές τις χώρες είναι οι πιο υψηλοί στην Ε.Ε., ενώ εξίσου υψηλός είναι κι ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Όπως υποστηρίζει, όμως, ο Ντάνιελ Ντέτλινγκ, το Δημόσιο στις σκανδιναβικές χώρες δεν υπάρχει για να εξυπηρετεί, π.χ., τα ρουσφέτια των κομμάτων. Εκεί, ο δημόσιος τομέας θέτει στόχους και λειτουργεί αποτελεσματικά.

Μια επιτυχής, κοινωνική πολιτική, συμπεραίνει η έρευνα, είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνον για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης στο διεθνή στίβο αλλά και για τη διασφάλιση της εσωτερικής κοινωνικής γαλήνης και της πολιτικής τάξης.

Μέχρι σήμερα, ανέφερε ο εκπρόσωπος του ινστιτούτου, «η διαφορά μεταξύ Αμερικής – Ασίας από τη μια και της Ευρώπης από την άλλη, είναι το υψηλό, κοινωνικό επίπεδο ασφάλειας και κοινωνικής συνοχής της ευρωπαϊκής ηπείρου».

Σύμφωνα με τον κ. Ντέτλινγκ, όμως, «εάν η Ευρώπη δεν καταφέρει να τα διασφαλίσει αυτά μακροπρόθεσμα, τότε το ευρωπαϊκό μοντέλο θα χάνει όλο και περισσότερο τη νομιμοποίησή του στην κοινή αντίληψη των Ευρωπαίων πολιτών και συνεπώς και η ευρωπαϊκή δημοκρατία. Επακόλουθα αυτής της εξέλιξης θα ήταν κοινωνικές αναταραχές, λαϊκιστικά κινήματα και πιθανώς δικτατορικά συστήματα».
nooz.gr