του Απόστολου Αποστολόπουλου
Αφόρητη, τερατώδης προπαγάνδα, πρωτοφανείς μέθοδοι παραπληροφόρησης χαρακτηρίζουν τη διαμάχη ΗΠΑ-ΕΕ με επίκεντρο την παγκόσμια οικονομική κρίση, υποστηρίζει ο κ. Κολομπανί, πρώην διευθυντής της έγκυρης εφημερίδας Le Monde. Η κρίση εξελίσσεται, δεν έχει τελειώσει, παρά την αισιοδοξία που εκπέμπουν τα χρηματιστήρια. Τα προβλήματα που είχαν παρουσιαστεί πριν από την κρίση παραμένουν άλυτα. Πχ το ζήτημα της «ευέλικτης» εργασίας ή η διακύμανση του κινέζικου νομίσματος (του γουάν) σε σχέση με το δολάριο ώστε να διευκολυνθούν οι αμερικανικές εξαγωγές και να ανασάνει η αμερικανική Οικονομία. Η κρίση ενώ δεν έλυσε τα παλαιά προβλήματα πρόσθεσε και νέα, όπως η απότομη διόγκωση της ανεργίας. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες φοβούνται μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και συγκρούσεις. Αφού δεν θεραπεύθηκαν οι αρχικές αιτίες αναμένονται τα ίδια αποτελέσματα.
Πριν από την κρίση είχε αρχίσει και η οξεία διαμάχη για τους αγωγούς ενέργειας. Και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση στις ίδιες περιοχές που συγκροτούσαν το γνωστό Ανατολικό Ζήτημα-τμήμα του οποίου είναι και η Ελλάδα. Επίκεντρο του Ανατολικού Ζητήματος ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και τώρα η Τουρκία, ως κληρονόμος της. Ο πόλεμος διεξάγεται στο Αφγανιστάν αλλά οι καμπάνες χτυπούν για την Άγκυρα. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί (απαντώντας στον Ομπάμα) ξεκαθάρισαν ότι η Τουρκία δεν θα γίνει μέλος της ΕΕ. Αυτό, φαινομενικά, αφήνει στην Τουρκία μεγάλα περιθώρια αυτόνομων κινήσεων. Αυτόνομων αλλά όχι απείθαρχων και αυθαίρετων. Διότι μοναδικός σύμμαχος της Τουρκίας απομένουν οι ΗΠΑ. Όσο τα τουρκικά και τα αμερικανικά συμφέροντα ταυτίζονται έχει καλώς. Αν αποκλίνουν, η κληρονόμος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπορεί να έχει την τύχη της μητέρας της. Όσο η ΕΕ, υπό την γαλλογερμανική ηγεσία, τηρεί ανεξάρτητη στάση έναντι των ΗΠΑ, η Τουρκία θα παραμένει εκτός Ευρώπης, ίσως επιθετική αλλά έωλη και ευάλωτη. Η ανταγωνιστική σχέση ΗΠΑ-ΕΕ επικαθορίζει το ρόλο και την τύχη της Τουρκίας, είτε εντός είτε εκτός Ευρώπης. Η Ρωσία επιχειρεί να διεμβολίσει το σύστημα, είναι παράγων ανισορροπίας.
Η ΕΕ διεξάγει διμέτωπο αγώνα (όχι ίσων αποστάσεων) έναντι της Ρωσίας αλλά και έναντι των ΗΠΑ. Κουβαλώντας και τα «βαρίδια» των ανατολικοευρωπαίων δορυφόρων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Η κρίση τους γονάτισε αλλά οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν χείρα βοηθείας. Η ΕΕ, μόνη ελπίδα αρωγής, κωφεύει, ουσιαστικά, στις εκκλήσεις τους. Προφανώς επειδή είναι αδιανόητο να αδειάζουν τα Ταμεία των Βρυξελλών αλλά να χορεύουν στο ρυθμό της Ουάσιγκτον. Τουρκία και Ανατολική Ευρώπη είναι, ουσιαστικά, διεκδικούμενες περιοχές.
Η Ελλάδα, θεατής στην εξέδρα, παρακολουθεί ένα αγώνα που διεξάγεται (και) γι’ αυτήν, χωρίς αυτήν.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ