Γ Ν Ω Σ Τ Ε Σ με τα ονόματα των διαδοχικών Γ.Γρ. του ΟΗΕ, οι «καλές υπηρεσίες των ΗΕ», (α) «Βολιδοσκοπήσεις Βάλντχαϊμ», (β) «Δείκτες Κουεγιάρ», (γ) «Δέσμη Ιδεών Γκάλι» και (δ) «Σχέδιο Ανάν», παγίδευσαν την ελληνική πλευρά στο «μαντρί» που επέλεξαν, για τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, η Τουρκία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ: Την κατάργηση κι εξαφάνιση της «διεθνούς πτυχής» και την εκτροπή που Κυπριακού, από πρόβλημα τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής, σε πρόβλημα «διακοινοτικών σχέσεων»

Ο Π Ω Σ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ και οι παλαιότεροι Ακελιστές, για μια δεκαετία και περισσότερο, μετά την τουρκική εισβολή, η ηγεσία του κόμματος διαχώριζε το Κυπριακό σε δύο «πτυχές»: (1) Την «εσωτερική πτυχή», για την οποία είχε πάντοτε την ψευδαίσθηση ότι θα λυόταν και θα διευθετείτο μέσα από τη διαδικασία των λεγομένων «διακοινοτικών συνομιλιών» και: (2) Την «εξωτερική», τη «διεθνή πτυχή», για την οποία το ΑΚΕΛ έτρεφε επί πολλά χρόνια τις αυταπάτες ότι θα μπορούσε να λυθεί σε μία «διεθνή συνδιάσκεψη». Με το πέρασμα των δεκαετιών και αφού η Τουρκία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ πέτυχαν να αιχμαλωτίσουν την εθελο-εγκλωβισμένη ελληνική πλευρά στη (χρησιμότατη μόνο για την Άγκυρα) διαδικασία των «διακοινοτικών συνομιλιών», η «διεθνής πτυχή» και η «διεθνής συνδιάσκεψη», εξέπνευσαν και εξηφανίσθησαν διά παντός…
Γ Ν Ω Σ Τ Ε Σ με τα ονόματα των διαδοχικών Γ.Γρ. του ΟΗΕ, οι «καλές υπηρεσίες των ΗΕ», (α) «Βολιδοσκοπήσεις Βάλντχαϊμ», (β) «Δείκτες Κουεγιάρ», (γ) «Δέσμη Ιδεών Γκάλι» και (δ) «Σχέδιο Ανάν», παγίδευσαν την ελληνική πλευρά στο «μαντρί» που επέλεξαν, για τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, η Τουρκία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ: Την κατάργηση κι εξαφάνιση της «διεθνούς πτυχής» και την εκτροπή που Κυπριακού, από πρόβλημα τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής, σε πρόβλημα «διακοινοτικών σχέσεων». Με τρία κυριότερα κέρδη: (i) Την απρόσκοπτη και ατιμώρητη συνέχιση, μονιμοποίηση και εμπέδωση της τουρκικής κατοχής, της διχοτόμησης, της κατάλυσης της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. (ii) Την αποενοχοποίηση και την αθώωση του τουρκικού κράτους, για όσα διέπραξε και διαπράττει σε βάρος του κυπριακού κράτους, καθισταμένης της Τουρκίας ως επιβραβευόμενου κι εκθειαζόμενου «ενδιαφερόμενου» κράτους, άξιου και ικανού να εκλέγεται ως μέλος και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και να θέτει (υποστηριζομένη από Ελλάδα και Κύπρο) υποψηφιότητα ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. (iii) Τον εξαναγκασμό της αιχμάλωτης στις «διακοινοτικές συνομιλίες» ελληνικής πλευράς, σε διαδοχικές ακατάσχετες υποχωρήσεις, επί όλων των πτυχών της λεγόμενης «εσωτερικής πτυχής», που έφτασαν ώς το κατάντημα της 24ης Απριλίου 2004, να τεθεί, δηλαδή, ενώπιον δύο οιονεί «λαών», σε δημοψήφισμα, το Σχέδιο διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και μετατροπής της Κύπρου σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο.
Ε Ν ΟΨΕΙ τούτων, η προχθεσινή δήλωση του ΓΓ του ΑΚΕΛ, ότι «οι διαπραγματεύσεις με τον ΟΗΕ δεν είναι παιχνίδι παίζεις ξιπαίζεις και ότι μας δεσμεύουν οι θέσεις που κατατίθενται γραπτώς, ανεξάρτητα από το αν αλλάζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας» («Χ» 14.5.09), πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί, εκτός από ομολογία ηθελημένης συνέχισης της ίδιας αιχμαλωσίας;

ΕΡΩΤΗΣΗ
Εκείνο το μόνιμο «ρεφρέν», ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαπραγματεύεται στη βάση αρχών» τι ακριβώς σημαίνει; Ποιες είναι αυτές οι «αρχές» και τι συγκεκριμένα «ποσοστά» περιέχουν λ.χ. από (α) Ελευθερία, (β) Δημοκρατία (82% έναντι 18%), (γ) Λαϊκή Κυριαρχία (ΕΝΟΣ λαού), (δ) Δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, (ε) Εναντίωση και κατάργηση φυλετικών-εθνικών διακρίσεων; Ή μήπως, με τον όρο «αρχές», νοείται μόνο το «να χωνέψουν οι Έλληνες Κύπριοι» την υποταγή του 82% στο 18%, για να «τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ» στο προτεκτοράτο;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΛΑΖ.ΜΑΥΡΟΣ