Eθνολογικός χάρτης του Ιράκ

Να αναλάβουν την ευθύνη για το μέλλον της χώρας τους, κάλεσε ο Ομπάμα τους Ιρακινούς αφού επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι και ο τελευταίος Αμερικανός στρατιώτης θα έχει εγκαταλείψει τη χώρα μέχρι το τέλος του 2011.
Να αναλάβουν την ευθύνη για το μέλλον της χώρας τους, κάλεσε ο Ομπάμα τους Ιρακινούς αφού επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι και ο τελευταίος Αμερικανός στρατιώτης θα έχει εγκαταλείψει τη χώρα μέχρι το τέλος του 2011.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων την αμερικανική κατοχή θα αντικαταστήσει ένα διπλό προτεκτοράτο με «Προστάτιδες Δυνάμεις» την Τεχεράνη που θα επηρεάζει την Αραβική Σιιτική Πλειοψηφία και την Αγκυρα που θα ελέγχει και θα επηρεάζει την Σουνιτική Μειοψηφία Αραβες και Κούρδους.
Το Διπλό Προτεκτοράτο θα έχει τον χαρακτήρα χαλαρής Συνομοσπονδίας με τον ρόλο της κεντρικής κυβέρνησης να αποτελεί ζητούμενο. Ενα είναι βέβαιο: Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να συμβιώσουν η περιφρούρηση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας με την ύπαρξη ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη.
Οι Σουνίτες, που κυριάρχησαν τόσο στην περίοδο της Μοναρχίας όσο και στην περίοδο του Μπάαθ, σε καμιά περίπτωση δεν θα δεχτούν να ζήσουν ως μειονότητα ενός Σιιτικού Καθεστώτος.
Το Ιράκ ιδρύθηκε από τη Βρετανία το 1918 στη λογική της ανάσχεσης της ισχύος του Ιράν – έναν ρόλο που διαδραμάτισαν για αιώνες η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο και το Οθωμανικό Κράτος.
Σύμφωνα με άρθρο του Λόρενς της Αραβίας το 1920 για να είναι το Ιράκ αντίβαρο στο Ιράν πρέπει να κυβερνάται από Σουνίτες παρά το ότι αποτελούν μειοψηφία και κατά συνέπεια να κυβερνάται δικτατορικά. Επιπλέον, για να είναι βιώσιμο πρέπει να διαθέτει πετρελαϊκά εισοδήματα άρα να περιλαμβάνει στην επικράτειά του τη Μοσούλη και το Κιρκούκ, δύο περιοχές που είχαν τότε κατά πλειοψηφία κουρδικό πληθυσμό.
Το Ιράκ που θα προσπαθήσει να επιβιώσει μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων θα θυμίζει -τηρουμένων των αναλογιών- τον Λίβανο ως προς το διεθνές του στίγμα:
– Τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια εγγυητής της ενότητας και της σταθερότητας της χώρας αυτής είναι η Συρία η οποία φοβάται ότι τριγμοί διάσπασης σε θρησκευτική – κοινοτική βάση στο Λίβανο θα πυροδοτήσουν ανάλογη αστάθεια εντός επικράτειας.
– Η ενότητα του Ιράκ έστω και σε επίπεδο χαλαρής Συνομοσπονδίας είναι το κοινό ζωτικό συμφέρον της Τουρκίας και του Ιράν που θέλουν με κάθε μέσο και κόστος να αποτρέψουν την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους στο Βόρειο Ιράκ. Ενας άλλος ενδιαφερόμενος για την ενότητα του Ιράκ είναι η Συρία, καθώς διάσπαση της γειτονικής χώρας θα πυροδοτήσει δίχως αμφιβολία συγκρούσεις ανάμεσα στην κυβερνώσα μειοψηφία των Αλαουιτών και πλειοψηφία των Σουνιτών.
Η τελευταία διαπίστωση ενισχύει τον ρόλο των Κούρδων: Τόσο απέναντι στην Αγκυρα και στην Τεχεράνη όσο και σε ό,τι απομείνει από την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη όπου μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο της Τρίτης Δύναμης μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών.
Με δύο λόγια, η πτώση του Μπααθικού Καθεστώτος την άνοιξη του 2003 σήμανε και το τέλος του Ιράκ έτσι όπως το γνωρίζαμε. Με δεδομένη τη θρησκευτική – κοινοτική σύσταση των περισσότερων κρατών της περιοχής, υιοθέτηση του δυτικού δημοκρατικού μοντέλου σημαίνει διάσπαση της κρατικής ενότητας. Το μετά Σαντάμ Ιράκ επιβεβαιώνει πανηγυρικά την παραπάνω διαπίστωση.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ