Του Νίκου Τορναρίτη*
Το ζήτημα της προοπτικής της Τουρκίας στην ΕΕ είναι μείζον στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Αναδείχθηκε ξανά στην ημερήσια διάταξη με την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία, όπου ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος τάχθηκε υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η συζήτηση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις στη Γαλλία, ανήμερα της προπαρασκευαστικής συνεδρίας που είχε στο Παρίσι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα με τη συμμετοχή του Δημοκρατικού Συναγερμού, τον οποίο είχα την τιμή να εκπροσωπήσω.
Λαμβάνοντας το λόγο στο πλαίσιο της συνεδρίασης, υποστήριξα την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, υπό τον όρο ότι θα συνεργαστεί έμπρακτα και μάλιστα σύντομα για να τερματιστεί η κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους στην Κύπρο και θα εκπληρώσει στη συνέχεια τον μακρύ δρόμο που έχει μπροστά της, τα ευρωπαϊκά κριτήρια ένταξης. Οι αντιδράσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών δεν πρέπει να παραγνωρίζονται. Ούτε φυσικά η δυνατότητα επιρροής των ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι η απόφαση θα ληφθεί κάποια στιγμή γύρω στο 2017 και μετά, από τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Εκτιμώ ότι η παρούσα συγκυρία είναι θετική για να προβάλει η Κύπρος με καθαρό τρόπο τις θέσεις της για την επίλυση του Κυπριακού. Οι αντιρρήσεις στην τουρκική ένταξη ορισμένων ισχυρών εταίρων δεν αφορούν το Κυπριακό, αλλά τη διασάλευση στις πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες εντός ΕΕ. Σε κάποια στιγμή θα αποκρυσταλλωθούν και οποιαδήποτε τελική απόφαση για την Τουρκία θα προκαλέσει μια νέα κατάσταση πραγμάτων που δεν μπορεί να υπολογίσει κανείς αν θα είναι συμφέρουσα για την Κύπρο.
Στο Παρίσι υποστήριξα τη θέση ότι, για μας τους Κυπρίους, βασικό κριτήριο είναι η Τουρκία να συμβάλει έμπρακτα, στο αμέσως επόμενο διάστημα έως την επαναξιολόγησή της, για την επίλυση του Κυπριακού με τον τερματισμό της κατοχής του 37% του εδάφους της Κύπρου – που είναι έδαφος της ΕΕ. Πιστεύω ότι η Τουρκία και όσοι συντάσσονται με την πλήρη ένταξή της, ανάμεσά τους και οι ΗΠΑ, έχουν ανάγκη να δώσουν νέα δυναμική στην ευρωπαϊκή προοπτική της. Οι εσωτερικές μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία είναι αργές και επί του παρόντος δεν πείθουν. Τη χαμένη δυναμική μπορεί να την ανακτήσει στην περίπτωση που εργαστεί για την επίλυση του Κυπριακού, ικανοποιώντας τις βασικές ανησυχίες της ε/κ πλευράς. Μια διασύνδεση της ουσίας του Κυπριακού και η καθαυτή κατάληξη σε αμοιβαία αποδεκτή λύση, θα αποτελεί απόδειξη ότι η Τουρκία γίνεται μια διαφορετική χώρα, μια ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τους γείτονές της, εφαρμόζει τους κανόνες και συμμορφώνεται με τα συμφωνημένα κείμενα. Θα πρόκειται για εξέλιξη ιδιαίτερα επωφελή για την ίδια την Ευρώπη, τη σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο και την εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας, μια εξέλιξη που θα βγάλει την Κύπρο από το ρίσκο μελλοντικών αποφάσεων της ΕΕ για την τελική έκβαση της τουρκικής υποψηφιότητας τα χρόνια που ακολουθούν.
*Αντιπρόεδρος ΔΗΣΥ
ΠΟΛΙΤΗΣ