Ολοκληρώθηκαν οι πρώτες συνομιλίες των Ισραηλινών με τον Αμερικανό απεσταλμένο στην περιοχή, πρώην γερουσιαστή Τζορτζ Μίτσελ.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπένιαμιν Νετανιάχου, ζήτησε σήμερα ευθέως από τους Παλαιστινίους: «να αναγνωρίσουν το Ισραήλ», όπως φανερώθηκε με το ανακοινωθέν, το οποίο εκδόθηκε μετά τη συνάντηση Νετανιάχου και Τζορτζ Μίτσελ, του απεσταλμένου των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή.
Ο κ. Μίτσελ, πρώην γερουσιαστής, προωθεί την πολιτική λύση των δύο ανεξάρτητων κρατών σε ειρηνική γειτνίαση-του εβραϊκού και του παλαιστινιακού–που όμως η δεξιά κυβέρνηση συνασπισμού του Νετανιάχου, σύμφωνα με τους διπλωμάτες, ευθύς εξ αρχής φάνηκε ότι, «δεν έχει στις άμεσες προτεραιότητές της».

Η σημερινή ήταν και η πρώτη συνάντηση των κ. Μίτσελ και Νετανιάχου, επισημαίνεται επίσης από διπλωμάτες.

Η κυβέρνηση Νετανιάχου επισήμως ανέλαβε καθήκοντα την πρώτη Απριλίου.

«Στόχος της συνάντησης που έγινε, ήταν η εναρμόνιση των θέσεων των δύο μερών για το Παλαιστινιακό», δήλωσε από την πλευρά του μετά το πέρας της συνάντησης, ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Αβιγκντορ Λίμπερμαν, ο ηγέτης του υπερεθνικιστικού κόμματος «Ισραήλ Μπεϊτενού (Ισραήλ, το Σπίτι μας”-συμπράττει με την κυβέρνηση.

Ανάλογο αίτημα υποβλήθηκε έμμεσα στους Παλαιστίνιους από τον προηγούμενο πρωθυπουργό του Ισραήλ Εχουντ Ολμερτ. Ήταν τον Νοέμβριο του 2007 που ο τότε πρωθυπουργός ζήτησε «να αναγνωριστεί το Ισραήλ ως το κράτος του εβραϊκού λαού», για να μην ξαναεπανέλθει. Αυτό το «προαπαιτούμενο» είχε κριθεί «απαράδκετο» από τον Παλαιστίνιο επικεφαλής διαπραγματευτή, πρώην πρωθυπουργό της Παλαιστινιακής Αρχής, Αχμεντ Κορέϊ. «(Αν γινόταν αυτό, θα ισοδυναμούσε με αναγνώριση του Ισραήλ στα όρια, που διαμορφώθηκαν μετά από τον «πόλεμο των έξι ημερών» του Ιουνίου του 1967, είχε αντιτείνει η παλαιστινιακή πλευρά, τότε.

Το Ισραήλ αρνείται, επίμονα, να αποτελέσει στοιχείο για διαπραγμάτευσης και η οριστική τύχη των Αράβων προσφύγων, που έφυγαν από τις ιδιοκτησίες τους το 1948 με την ίδρυση του Ισραήλ. Σήμερα, οι πρόσφυγες είναι τουλάχιστον 4,5 εκατομμύρια.

«Ακανθώδες» είναι το ζήτημα του τελικού καθεστώτος για την Ιερουσαλήμ–προσαρτήθηκε στην ισραηλινή επικράτεια μετά από τη στρατιωτική κατάληψη το 1967 και πολύ μετά έχει εγκριθεί ισραηλινός νόμος, κατά τον οποίο μεταβολή του «ντε φάκτο» καθεστώτος απαιτεί: δύο ξεχωριστές αποφάσεις της ολομέλειας της Κνέσετ, του κοινοβουλίου, μάλιστα με ενισχυμένη πλειοψηφία, αλλά και «ταυτόσημη» η λαϊκή ετυμηγορία, στο δημοψήφισμα που θα επακολουθήσει.
www.kathimerini.gr επιμελήθηκε sub92