Τα ανοίγματα της κυβέρνησης Ερντογάν προς τους Ταλαμπανί και Μπαρζανί -αντίστοιχα πρόεδρο του Ιράκ και επικεφαλής της κουρδικής κυβέρνησης στο Βόρειο Ιράκ- φαίνεται ότι απέδωσαν ταχύτατα: Χθες, ο επικεφαλής των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπασμπούκ διαπίστωσε ότι το ΡΚΚ δεν διαθέτει πλέον ελευθερία δράσης στο Βόρειο Ιράκ και επί πλέον είναι βαθύτατα διαιρεμένο.

Τα ανοίγματα της κυβέρνησης Ερντογάν προς τους Ταλαμπανί και Μπαρζανί -αντίστοιχα πρόεδρο του Ιράκ και επικεφαλής της κουρδικής κυβέρνησης στο Βόρειο Ιράκ- φαίνεται ότι απέδωσαν ταχύτατα: Χθες, ο επικεφαλής των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπασμπούκ διαπίστωσε ότι το ΡΚΚ δεν διαθέτει πλέον ελευθερία δράσης στο Βόρειο Ιράκ και επί πλέον είναι βαθύτατα διαιρεμένο.

Η παραπάνω εξέλιξη έχει σχετική αξία, καθώς ρευστότητα και αβεβαιότητα καλύπτει ακόμη τη δυνατότητα του κουρδικού πληθυσμού της Τουρκίας να κινηθεί στο πλαίσιο της συνταγματικής και κοινοβουλευτικής νομιμότητας: Χθες προφανώς σε μια κίνηση εξισορρόπησης του νέου κύκλου συλλήψεων για το παρακρατικό δίκτυο Εργκενέκον η Αστυνομία συνέλαβε πενήντα στελέχη του Κουρδικού Κόμματος DTP στο Ντιαρμπακίρ, μια εξέλιξη που επιβαρύνει τη θέση του κόμματος, η νόμιμη ύπαρξη του οποίου εκδικάζεται ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Ο εξαναγκασμός του ΡΚΚ σε τερματισμό της ένοπλης δράσης του θα είχε νόημα, μόνον αν είχε δημιουργηθεί ένα θεσμικό πλαίσιο νόμιμης πολιτικής έκφρασης των Κούρδων. Αν το Συνταγματικό Δικαστήριο προχωρήσει στη διάλυση του DTP, εκ των πραγμάτων θα πριμοδοτήσει εκ νέου την επιλογή του ένοπλου αγώνα που αργά ή γρήγορα θα βρει έρεισμα σε μια μεταβαλλόμενη περιφερειακή συγκυρία:

– Όταν το 1998 υπό την απειλή του τουρκικού τελεσιγράφου η Συρία απέλασε τον Οτσαλάν και απαγόρευσε τη δράση του ΡΚΚ στην Αγκυρα έσπευσαν να πανηγυρίσουν για το τέλος της ένοπλης ανταρτικής οργάνωσης.

– Πριν περάσουν λίγοι μήνες οι δυνάμεις του ΡΚΚ έβρισκαν άσυλο στο Βόρειο Ιράκ υπό την προστασία του Ταλαμπανί, αλλά και του μέχρι τότε σύμμαχου της Αγκυρας Μπαρζανί.

Οι δειλές μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχώρησε ο Ερντογάν στη Νοτιοανατολική Τουρκίας με τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές στην κουρδική γλώσσα από την κρατική ραδιοτηλεόραση δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του κουρδικού πληθυσμού: Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από ενάμιση χρόνο ο πρώην δικτάτορας στρατηγός Εβρέν είχε μιλήσει για την ανάγκη ομοσπονδιακής αναδιάρθρωσης της χώρας, ώστε να υπάρξει κουρδική πολιτεία.

Ο δρόμος της πολιτικής προσέγγισης του Κουρδικού στην Τουρκία είναι πολύ μακρύς:

– Πρώτον, θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο Σύνταγμα που θα καταργεί τα στεγανά της εξουσίας που είχε διαφυλάξει για λογαριασμό του το Κεμαλικό Κατεστημένο και το Βαθύ Κράτος.

– Δεύτερον, για να εφαρμοσθούν οι όποιες μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να τερματισθεί η πολιτική καταστολής στο Κουρδικό εντός συνόρων.

Με άλλα λόγια, η δράση του ΡΚΚ εντός της Τουρκίας με ορμητήριο το Βόρειο Ιράκ με την ανοχή της τοπικής κυβέρνησης Μπαρζανί ήταν ένα βολικό άλλοθι που απέδιδε την ανυπαρξία μεταρρυθμίσεων στην Ν.Α Τουρκία στην προβοκατόρικη δράση των ανταρτών.

Τώρα η κυβέρνηση Ερντογάν καλείται να δείξει εντός συνόρων την ίδια τόλμη που επέδειξε εκτός, όταν στην πρόσφατη επίσκεψη Γκιούλ στη Βαγδάτη επιβεβαιώθηκε η αποκατάσταση σχέσεων με την κυβέρνηση της Αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας.

Το Κουρδικό είναι το πεδίο όπου το κυβερνών κόμμα καλείται να επιβληθεί στη αδράνεια του κεμαλικού κατεστημένου για να εκτονώσει μια ωρολογιακή βόμβα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε ναυάγιο τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ – Επιμελήθηκε sub92