Μ Ε Σ Α στην κόλαση του πυρός των συντριπτικά υπέρτερων δυνάμεων των εισβολέων, στο χάος και στη φρίκη, εκεί στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες της Κερύνειας, Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974, ο 19χρονος λοκατζής της 33 Μοίρας Καταδρομών ΚΩΣΤΑΚΗΣ Α. ΡΩΣΣΙΔΗΣ, από το Ακάκι, δεν το ‘βαλε στα πόδια. Δεν ετράπη εις άτακτον φυγήν. Ούτε ύψωσε λευκό πανί. Και στις προτροπές άλλων να σώσει το ήδη τραυματισμένο τομάρι του, αποκρίθηκε σαν Αυξεντίου: «Εγώ θα μείνω. Δεν εγκαταλείπω τον λοχαγό και τους άνδρες μου». Κι έμεινε. Στο ίδιο εκείνο ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Μαχαιρά του 1957 και των πρώτων Θερμοπυλών του 480 π.Χρ. Έμεινε συμπολεμιστής μαχόμενος. Πιστός στον όρκο «ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω».

Ε Ι Χ Α Ν ΚΟΥΒΑΛΗΣΕΙ και πολλούς δημοσιογράφους οι Εγγλέζοι δυνάστες, στον Μαχαιρά, εκείνη την Κυριακή 3η Μαρτίου 1957. Με τους Ιούδες και Εφιάλτες που αξιοποίησαν, είχαν τη βεβαιότητα ότι τα ΜΜΕ θα απαθανάτιζαν και θα μετέδιδαν παγκοσμίως τον θρίαμβο των βρετανικών στρατευμάτων: Τον εξευτελισμό και τη σύλληψη του επικηρυγμένου, ως «επικίνδυνου τρομοκράτη», υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου. Οι Εγγλέζοι την έπαθαν όμως. Οι δημοσιογράφοι παρακολούθησαν ιδίοις όμμασιν, απαθανάτισαν και μετέδωσαν σε όλο τον κόσμο την ανυπέρβλητη ελληνική ανδρεία του ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ στην κορυφαία θυσία του Αυξεντίου για τη λευτεριά.
Σ Τ Α ΕΞΙΣΟΥ ηρωικά θυσιαστήρια της προδομένης και ήδη καθημαγμένης Κύπρου του 1974, απέναντι στις ορδές των τουρκικών στρατευμάτων του Αττίλα εισβολέα, δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι να απαθανατίζουν τους Αυξεντιωμένους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες, πολεμιστές της Εθνικής Φρουράς και την ΕΛΔΥΚ που, Τοις Κείνων Ρήμασι Πειθόμενοι, θυσιάζονταν πεζομαχούντες για της πατρίδας τη λευτεριά:
Μ Ε Σ Α στην κόλαση του πυρός των συντριπτικά υπέρτερων δυνάμεων των εισβολέων, στο χάος και στη φρίκη, εκεί στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες της Κερύνειας, Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974, ο 19χρονος λοκατζής της 33 Μοίρας Καταδρομών ΚΩΣΤΑΚΗΣ Α. ΡΩΣΣΙΔΗΣ, από το Ακάκι, δεν το ‘βαλε στα πόδια. Δεν ετράπη εις άτακτον φυγήν. Ούτε ύψωσε λευκό πανί. Και στις προτροπές άλλων να σώσει το ήδη τραυματισμένο τομάρι του, αποκρίθηκε σαν Αυξεντίου: «Εγώ θα μείνω. Δεν εγκαταλείπω τον λοχαγό και τους άνδρες μου». Κι έμεινε. Στο ίδιο εκείνο ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Μαχαιρά του 1957 και των πρώτων Θερμοπυλών του 480 π.Χρ. Έμεινε συμπολεμιστής μαχόμενος. Πιστός στον όρκο «ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω». Δεν ήσαν εκεί δημοσιογράφοι ν’ απαθανατίσουν την επανάληψη της ελληνικής ανδρείας και την ηρωική αυτοθυσία δεκάδων Αυξεντιωμένων παλληκαριών του 1974, ανάμεσά τους και του λοχία της 33ΜΚ Κωστάκη Ρωσσίδη.
Σ Η Μ Ε Ρ Α, μετά από 35 χρόνους συνεχιζόμενης Σταύρωσης, τα εντοπισθέντα στη σκλαβωμένη γη της Κερύνειας, μαρτυρικά οστά του ηρωικού καταδρομέα, κηδεύονται στη γενέτειρά του. Στην Παναγία Χρυσελεούσα, στο Ακάκι, ώρα 14.00. Λευτεριάς λίπασμα, όπως τόσων άλλων ηρωικώς αγωνισαμένων και ενδόξως πεσόντων Ελλαδιτών και Κυπρίων συμπολεμιστών. Όσοι πιστοί…
Sigmalive,Λαζαρος Μαυρου