Ο πρόεδρος της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ μιλάει για το μέλλον της πατρίδας του και τις σχέσεις Ρωσίας – Γεωργίας

Του Αχιλλεα Πατσουκα
Λίγες ημέρες μετά την εκστρατεία που έχει εγκαινιάσει με στόχο την επιβολή ιδιότυπης μορφής «ισλαμικού νόμου» ο 32χρονος πρόεδρος της Τσετσενίας, Ραμζάν Καντίροφ, μίλησε στην «Κ», για τις σχέσεις της Τσετσενίας με τη Ρωσία, την καθημερινότητα στην πατρίδα του και το μέλλον του Καυκάσου μετά την κρίση του περασμένου καλοκαιριού. Ο Ραμζάν Καντίροφ κληρονόμησε στην κυριολεξία την προεδρία από τον πατέρα του, Αχμάντ Καντίροφ, που υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία του τσετσενικού αντάρτικου στον πόλεμο του 1994-96, προτού ταχθεί με τη Μόσχα στον…πόλεμο του 1999. Η δολοφονία του σε βομβιστική επίθεση το 2004 έφερε τον γιο του, μέχρι τότε επικεφαλής των δυνάμεων ασφαλείας, στην εξουσία. Ο νεαρός πρόεδρος της Τσετσενίας απολαμβάνει σήμερα την αμέριστη στήριξη του Κρεμλίνου του Βλαντιμίρ Πούτιν.

— Κύριε πρόεδρε, έχοντας βιώσει τον θάνατο και την τραγωδία, η Τσετσενία φαίνεται πως ξαναβρίσκει την ηρεμία. Περιγράψτε μας πώς είναι σήμερα η ζωή στην Τσετσενία.
— Ουδείς πίστευε πως το πρόγραμμα «Γκρόζνι χωρίς σημάδια πολέμου» θα μπορούσε να αποκαταστήσει τα κατεστραμμένα κτίρια και το κατά 90% ισοπεδωμένο Γκρόζνι. Στόχος μας δεν ήταν απλώς η ανοικοδόμηση, αλλά το χτίσιμο μιας πόλης καλύτερης από την προηγούμενη. Σήμερα το Γκρόζνι είναι αγνώριστο. Χτίστηκαν και αποκαταστάθηκαν όλα σε ρυθμό «non stop». Μόνο από τα χρήματα εκτός προϋπολογισμού και από ιδιωτικούς φορείς, αποκαταστήσαμε 977 κτίρια από τα οποία τα 679 είναι δημοτικές κατοικίες συνολικού εμβαδού 1,5 εκατομμυρίου τ.μ.! Ξεχωριστής σημασίας αποτελεί το άνοιγμα του αεροδρομίου του Γκρόζνι, το οποίο κάνει όλα τα άλλα αεροδρόμια της Ρωσίας να ζηλεύουν. Προς το παρόν έχουμε τρεις πτήσεις καθημερινά από και προς τη Μόσχα. Στο προσεχές διάστημα θα διευρυνθούν οι προορισμοί σε διάφορες ρωσικές πόλεις, ενώ μόλις πάρουμε την πιστοποίηση του Διεθνούς Αεροδρομίου θα προσθέσουμε και διεθνείς πτήσεις.

— Μετά την εξόντωση του Σαμίλ Μπασάγεφ, υπάρχει κάποιος τρομοκράτης που να σας ανησυχεί;
— Σε κάποια γνωστή ιστοσελίδα τρομοκρατών, στην κεντρική σελίδα, κατά καιρούς αλλάζουν φωτογραφίες γνωστών στον κόσμο των τρομοκρατών προσωπικοτήτων λόγω του ότι σκοτώνονται. Ελπίζω πως πολύ σύντομα θα αναρτηθεί μια φωτογραφία που την περιμένουμε πολύ, αυτή του αρχηγού τους Ντοκού Ουμάροφ. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί. Απλά γνωρίζει καλά να κρύβεται στα βουνά. Δεν αγχωνόμαστε, θα τον βρούμε.

Αδελφοί λαοί
— Τον περασμένο Αύγουστο, στη Νότια Οσετία έγινε πόλεμος. Γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες του Καυκάσου, θα ήθελα να μας πείτε πώς οδηγήθηκε εκεί η κατάσταση, καθώς και τις προβλέψεις σας για το μέλλον.
— Μέχρι σήμερα δεν χωράει στο μυαλό μου το πώς έγινε πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, αφού μέχρι πρόσφατα οι λαοί μας δεν ήταν απλά φίλοι αλλά αδελφοί. Πριν από 20 χρόνια ούτε στον χειρότερο εφιάλτη δεν θα μπορούσα να δω πόλεμο μεταξύ μας. Τι ήταν αυτό που έγινε; Νομίζω ότι εκείνες τις ημέρες του Αυγούστου έγινε ένα τεστ της ρωσικής πολιτικής και της δυνατότητάς της να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Εάν η Ρωσία δεν ανακατευόταν στέλνοντας στρατεύματα στη Νότια Οσετία, το πρεστίζ της σαν παγκόσμια δύναμη θα είχε υποστεί ένα σημαντικό πλήγμα στα μάτια των συμμάχων της, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να επιτρέψουμε. Οσον αφορά τις μελλοντικές σχέσεις των λαών της Νότιας Οσετίας και της Γεωργίας αργά ή γρήγορα πρέπει να περάσουν σε ένα επίπεδο νομικών σχέσεων. Οπως λένε «η κακή ειρήνη είναι καλύτερη από τον κακό πόλεμο».

— Θεωρείτε πως το μίσος στις καρδιές των Γεωργιανών και των Οσετών μπορεί να οδηγήσει σε τρομοκρατικά χτυπήματα σαν εκείνα της Τσετσενίας;
— Θυμάστε τη φράση του γνωστού Γεωργιανού Στάλιν που έλεγε πως ο «θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία, ο θάνατος εκατομμυρίων είναι στατιστική»;
Οι πολιτικοί της Γεωργίας και ειδικά ο πρόεδρος Σαακασβίλι θεώρησαν πως είναι μικρό θέμα ο θάνατος μερικών εκατοντάδων ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά δεν θεωρώ ανοικτό το ενδεχόμενο τρομοκρατικών ενεργειών σε αυτή την περιοχή, διότι η σύγκρουση ήταν σύντομη και οι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να οργιστούν. Ωστόσο, δεν αποκλείω μικρής κλίμακας επιθέσεις στη συνοριακή γραμμή.

— Εχει γραφτεί στα ρωσικά ΜΜΕ πως στη διάρκεια των πολέμων στην Τσετσενία οι κύριες χώρες από τις οποίες προμηθεύονταν τα όπλα τους οι αυτονομιστές ήταν η Γεωργία και η Τουρκία. Το επιβεβαιώνετε;
— Αυτό πραγματικά ίσχυε μέχρι τη στιγμή που στα τέλη του 1999 οι ειδικές δυνάμεις έκλεισαν τις ορεινές διαβάσεις προς τη Γεωργία και αντιστρόφως. Στα χρόνια της Ιτσκερίας 1997-1999, άρχισαν να κατασκευάζουν έναν αυτοκινητόδρομο που σχεδόν τέλειωσαν. Σύμφωνα με το πλάνο του Α. Μασχάντοφ, με την κατασκευή του η Τσετσενία θα είχε διέξοδο στα γεωργιανά παράλια, στη Μαύρη Θάλασσα. Ολοι μπορούμε να φανταστούμε τι γινόταν εκείνα τα χρόνια όπου κανένας και τίποτα δεν μπορούσε να κλείσει τα σύνορα. Ο δρόμος για τη διέλευση «εθελοντών» κάθε είδους διεθνών τρομοκρατικών οργανώσεων και για τα όπλα ήταν ορθάνοικτος. Οπως είναι γνωστό στην περιοχή της Τσετσενικής Δημοκρατίας στο πλαίσιο των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων εξουδετερώθηκαν μισθοφόροι από 51χώρες. Πολλοί από αυτούς πέρασαν από αυτή τη δίοδο και γι’ αυτό τελικά οι συνοριακοί φρουροί έκλεισαν τα σύνορα με τη Γεωργία.

— Χιλιάδες συμπατριώτες σας έπεσαν νεκροί από ρωσικά πυρά. Θεωρείτε πως είναι δυνατόν στο μέλλον να δουν με «καλό μάτι» τη Ρωσία;
— Την περίοδο των δύο πολέμων στην Τσετσενία σκοτώθηκαν 100.000 – 200.000 άνθρωποι. Η ανθρωπιστική καταστροφή συγκρίνεται μόνο με τον πόλεμο της ΕΣΣΔ με το Αφγανιστάν. Είναι μια τεράστια θυσία για τη Δημοκρατία μας, η οποία έχει πληθυσμό λίγο περισσότερο από 1 εκατομμύριο. Ασφαλώς το να ξεχάσουμε τους σκοτωμένους, συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συμμαθητές είναι αδύνατον. Πρέπει όμως να κοιτάμε μπροστά, όπως ιστορικά έπραξαν η Ελλάδα και η Τουρκία. Οι λαοί σας κοίταζαν πάντα μπροστά προς όφελος ενός ειρηνικού μέλλοντος για τους πολίτες τους. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτή είναι η υπέροχη Ελλάδα και γειτονική σας Τουρκία να είναι δύο ευημερούσες χώρες. Θα ήταν αυτό δυνατόν αν συνεχώς οι δύο λαοί κοιτούσαν ο ένας τον άλλον μέσα από τα σκόπευτρα; Ασφαλώς όχι.

Κοινά στοιχεία
— Θα θέλατε να στείλετε κάποιο μήνυμα μέσω της «Κ» στους Ελληνες αναγνώστες;
— Αν ψάξουμε βαθιά στις παραδόσεις και στις συνήθειες των δύο λαών μας μπορούμε να βρούμε πολλά κοινά στοιχεία όπως η φιλοξενία, ο αλληλοσεβασμός και το ταμπεραμέντο. Λόγω της ηλικίας μου δεν έτυχε να γνωριστώ με Ελληνες που ζούσαν στην Τσετσενία. Οπως όμως με ενημέρωσαν οι βοηθοί μου, εδώ υπήρχε μια πολύ σημαντική ελληνική κοινότητα. Δυστυχώς και λαμβανομένων υπόψη των γνωστών γεγονότων εγκατέλειψαν την πολυεθνική Δημοκρατία μας. Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω την εφημερίδα σας για τη φιλοξενία. Ευτυχία και επιτυχίες στον μεγάλο λαό της Ελλάδος.
KAΘΗΜΕΡINH